شعر اشعار فایــز دشتـــی

[ZahraHayati]

بیا که از حد گذشت ایام دوري
کنم تا کی زمهجوري صبوري
اگرچه دوري از چشمان فایز
ولی با دل تو دایم در حضوري

 

[ZahraHayati]

خبر آمد‌ كه دشتي ما بهاره
زمين از خون فايز لاله زاره
خبر بر دلبر زارش رسانيد
كه فايز يك تن و دشمن هزاره

 

[ZahraHayati]

نــه هــر بالانشيني مـاهتـاب است

نه هر خاك و گلي در خوش آب است

نــه هـر كس شعر گويد فايز است او

نــه هـرتـركـي زبان افراسياب است

 

[ZahraHayati]

اگـر داني كه فردا محشري نيست

سؤال و پرسش و پيغمبري نيست

بـتاز اسـب جـفا تـا مي توانـي

كه فايز را سپاه و لشكري نيست

 

[ZahraHayati]

قدت گل، قامتت گل، كفش پاگل

سخن گل، معرفت گل، مدعا گل

به گل چيدن برون شد يار فايز

سرو گردن گل و نشو نما، گل

 

[ZahraHayati]

اگر خواهی بسوزانی جهان را
رخی بنما بیفشان گیسوان را
بت فایز اشارت کن به ابرو
بکش تیغ و بکش پیر و جوان را

 

[ZahraHayati]

به سیر باغ رفتم باختم من

نظر بر نو گلی انداختم من

الهی دیده ی فایز شود کور

که دلبر آمد و نشناختم من

 

[ZahraHayati]

خداوندا دلم از دین بری شد
اسیر دام زلف آن پری شد
پری دید و پریشان گشت فایز
پری رو هر که دید از دین بری شد

 

[ZahraHayati]

به بالا بنگری مهتاب بینی
گل خوشبو کنار آب بینی
برو فایز سزای تو همین بود
پری مثل مرا در خواب بینی

مهتاب

 

[ZahraHayati]

مریضی کز جدایی گشته بیمار
علاجش چیست عناب لب یار
همین باشد علاج درد فایـــــــز
مکش زحمت طبیبم را میازار

مهتاب