شعر اشعار امیر معزی

^Venus^ · 2017/08/19

دامی که در آن دام شکارم کردی

در حلقهٔ او تو بیقرارم کردی

ای فتنهٔ روزگار در حسرت خویش

انگشت نمای روزگارم کردی

^Venus^ · 2017/08/19

ای عشق تو عمرم به کران آوردی

ای هجر تنم را به فغان آوردی

ای دل تو مرا کار به جان آوردی

ای دیده دلم را به زبان آوردی

^Venus^ · 2017/08/19

از بهر جمال چهرهٔ همچو پری

دستت به سوی آینه تا چند بری

از بس‌ که همی به آینه درنگری

بر چهرهٔ خویشتن ز من فتنه‌تری

^Venus^ · 2017/08/19

در بر ملکا دل توانگر داری

دریای محیط است‌که در بر داری

تا برکف جام و بر سر افسر داری

مه بر کف و آفتاب بر سر داری

^Venus^ · 2017/08/19

ای باخته عشق در جهان با دگری

نوشیده سبک می‌ گران با دگری

در مذهب دوستی روا نیست چنین

من بی‌ تو به غم تو شادمان با دگری

^Venus^ · 2017/08/19

هر سال به‌کار ملک بیدار تری

چون‌ گوی زنی شها و چوگان بازی

هر روز سخی تری و دیندارتری

چوگان ز خمیده قد ایشان سازی

^Venus^ · 2017/08/19

هر دم زا‌دمی‌ا خجسته دیدار تری

با خیل مخالفان نبرد آغازی

هرچند که مهتری نکوکارتری

سَرشان بَدَل گوی همی اندازی

^Venus^ · 2017/08/19

زاهد نکند توبه به زهد ای ساقی

هرچند عیان عمل نمود ای ساقی

پرکن قدحی نوشید*نی زود ای ساقی

کاندر ازل آنچه بود، بود ای ساقی

^Venus^ · 2017/08/19

خور گوید کاشکی که زرین تنمی

تا جام نوشید*نی شاه شیر اوژنمی

مه‌ گوید کاشکی من از آهنمی

تا نعل ستور شاه‌گیتی‌، منمی

^Venus^ · 2017/08/19

ای شاه نگویمت که چون گردونی

زیراکه به قدر و جاه از او افزونی

از قدر و محل همی ندانم چونی

گویی‌که ز وهم آدمی بیرونی