شعر اشعار علی صالحی

[SHinee]

​

من از عطر آهسته ی هوا می فهمم تو باید تازگی ها از اینجا گذشته باشی
​

---

​

دوست داشتنت،
اندازه ندارد! پايان ندارد!
گويی بايستی بر ساحل اقيانوس و
موجهای کوچک و بزرگ مکرر را
بی انتها، بشماری...





​

---

​

من،از میان همه شمامنتظر کسی بودم که نیامد



​

---

​

کاش کسی می آمد
کسی می آمد و از او می پرسیدم
کدام کلمه چراغ این کوچه خواهد شد؟
کدام ترانه شادمانی آدمی؟
کدام اشاره،شفای من؟


​

---

​

من آنقدر دیوانه ام که دریا به دیدن ام می آید
​

---

دلتنگِ توام​

پشتِ پرچينِ اردیبهشت
منتظرت میمانم..​

* که گفتند این روزها می رسی از همین راه...

---

اگر مُرده ای، بيا و مرا بِبَر،

و اگر زنده ای هنوز،

لااقل خطی، خبری، خوابی، خيالی؛
بی انصاف!
​

---

کسی انگار از یک جای خیلی دوردارد مرا به اسم کوچک ام آواز می دهد
​

---

باز خواهد گشت​

و مرا از روی چشم های خیس ِ همیشه ام​

خواهد شناخت !​

---

بعد از تو !

من،​

پشتِ هزار پنجره​

دارم به فاصله از صبح فکر میکنم!
​

 

[SHinee]

​

​

اینجا اگر چه روز​

گاه چون شب ٍ تار می شود​

اما بهار می شود​

من دیده ام که می گویم !​

​

​

​

---

​

​

​

​

​

همگان به جستجوی خانه می گردند​

من کوچه خلوتی می خواهم​

بی انتها برای رفتن​

​

​

---

​

​

​

​

​

موسی می شوم و​

تا همیشه دنیا هم بخواهی،​

صبر میکنم​

فقط خضر نشو !​

من از حدیث دوری از تو​

می ترسم​

​

​

​

​

---

​

​

​

​

گاهی آنقدر بدم می آید​

که حس میکنم باید رفت​

باید از این جماعت پُرگو گریخت​

واقعا می گویم​

گاهی دلم می خواهد بگریزم از اینجا​

حتی از اسمم، از اشاره، از حروف،​

ازاین جهانِ بی جهت که میا،که مگو،که مپرس!​

گاهی دلم می خواهد بگذارم بروم بی هر چه آشنا،​

گوشه ی دوری گمنام​

حوالی جایی بی اسم،​

بعد بی هیچ گذشته ای
به یاد نیارم از کجا آمده،کیستم، اینجا چه می کنم.​

بعد بی هیچ امروزی​

به یاد نیاورم که فرقی هست،فاصله ای هست،فردایی هست.​

گاهی واقعا خیال می کنم​

روی دست خدا مانده ام​

خسته اش کرده ام.​

راهی نیست​

باید چمدانم را ببندم​

راه بیفتم...بروم.​

ومی روم​

اما به درگاه نرسیده از خود می پرسم​

کجا...؟!​

کجا را دارم٫ کجا بروم؟. . . . . . . . .​

​

​

​

​

---

​

​

​

​

​

ای کاش​

یکی بیاید که وقت رفتن نرود​

​

​

---

​

​

​

​

​

اینجا ماندن ما بی فایده است،​

من فانوس را بر می دارم​

تو هم کبریت را فراموش نکن!​

​

​

​

​

---

​

​

​

جمعه​

نامِ مستعارِ همهی هفتههای ماست​

​

​

​

​

​

​

---

​

​

​

​

​

یک جائی دور​

یک جای خیلی دور​

دورتر از این خواب و این حرف و این حدود​

​

​

---

​

​

​

​

​

دیر آمدی !​

باد آمد و همه ی رویاها را با خود برد.​

​

​

​

​

---

​

​

سیدعلی صالحی
​

​

​

تمام خنده هایم را نذر کرده ام​

تا، تو همان باشی که​

صبح یکی از روزهای خدا​

عطر دست هایت​

دلتنگی ام را به باد می سپارد​

​

​

​

---

​

​

​

​

​

نیامدن​

هزار بهانه میخواست​

و​

آمدن ،​

یکی​

دلتنگت بودم !​

​

​

​

​

---

سیدعلی صالحی



​

​

​

از مـعجزاتـش این بود كه​

آغوشش ​

عصر جمعه نداشت ​

​

​

​

​

​

---

وقتی تو نیستی...​

​

​

​

وقتی تو نیستی​

دنیا چیزی کم دارد​

مثل کم داشتن یک وزیدن، یک واژه، یک ماه !​

من فکر میکنم در غیاب تو​

همه ی خانه های جهان خالیست​

همه ی ِ پنجره ها بسته است​

وقتی که تو نیستی​

من هم​

تنهاترین اتفاق ِ بی دلیل ِ زمین ام !​

واقعا​

وقتی که تو نیستی​

من نمی دانم برای گم و گور شدن
​

به کدام جانب ِ جهان بگریزم !​

​

​

​

 

[SHinee]

کم نيستند شادي ها
حتي اگر بزرگ نباشند
آنقدر دست نيافتني نيستند
که تو عمريست
کز کرده اي گوشه جهان
و بر آسمان چوب خط ميكشي به انتظار
حبس ابد هم حتي ، پايان دارد
پاياني بزرگ و طولاني
چه آسان تماشاگر سبقت ثانيه هاييم
و به عبورشان ميخنديم
چه آسان لحظه ها را به کام هم تلخ ميکنيم
و چه ارزان ميفروشيم لـ*ـذت با هم بودن را
چه زود دير ميشود
و نميدانيم که ؛ فردا ميآيد
شايد ما نباشيم

سيد علي صالحي
​

 

[SHinee]

سلام!
حال همه ی ما خوب است
ملالی نیست جز گم شدنِ گاه به گاهِ خیالی دور،
که مردم به آن شادمانیِ بی سبب میگویند
با این همه عمری اگر باقی بود
طوری از کنارِ زندگی میگذرم
که نه زانویِ آهویِ بی جفت بلرزد و
نه این دلِ ناماندگارِ بی درمان!
تا یادم نرفته است بنویسم
حوالیِ خوابهای ما سالِ پربارانی بود
میدانم همیشه حیاط آنجا پر از هوای تازهی باز نیامدن است
اما تو لااقل، حتی هر وهله، گاهی، هر از گاهی
ببین انعکاس تبسم رویا
شبیه شمایل شقایق نیست!
راستی خبرت بدهم
خواب دیدهام خانهئی خریدهام
بیپرده، بیپنجره، بیدر، بیدیوار ... هی بخند!

بیپرده بگویمت
چیزی نمانده است، من چهل ساله خواهم شد
فردا را به فال نیک خواهم گرفت
دارد همین لحظه
یک فوج کبوتر سپید
از فرازِ کوچهی ما میگذرد
باد بوی نامهای کسان من میدهد
یادت میآید رفته بودی
خبر از آرامش آسمان بیاوری!؟

نه ریرا جان
نامهام باید کوتاه باشد
ساده باشد
بی حرفی از ابهام و آینه،
از نو برایت مینویسم
حال همهی ما خوب است
اما تو باور نکن!


سید علی صالحی
​

 

[SHinee]

ما را میگردند
میگويند همراه خود چه داريد؟
ما فقط
روياهایمان را با خود آورده ايم.
پنهان نمیكنيم
چمدانهای ما سنگين است
اما فقط
روياهایمان را با خود آوردهايم .

سيد علي صالحی
​

 

[SHinee]

تمام خنده هایم را نذر کرده ام
تا تو همان باشی که صبح یکی از روزهای خدا
عطر دستهایت ،
دلتنگی ام را به باد می سپارد...

سید علی صالحی
​

 

[SHinee]

حالا که آمدی
حرفِ ما بسیار،
وقتِ ما اندک،
آسمان هم که بارانیست ...!

به خدا وقت صحبت از رفتنِ دوباره و
دوری از دیدگانِ دریا نیست!
سربه سرم میگذاری ... ها؟
میدانم که میمانی
پس لااقل باران را بهانه کُن
دارد باران میآید.

سید علی صالحی
​

 

[SHinee]

وقتی که تو نیستی
دنیا
چیزی کم دارد
مثل ِ کم داشتن ِ یک وزیدن ، یک واژه ، یک ماه !
من فکر می کنم در غیاب ِ تو
همه ی ِ خانه های ِ جهان خالیست !
همه ی ِ پنجره ها بسته است !
وقتی که تو نیستی
من هم
تنهاترین اتفاق ِ بی دلیل ِ زمین ام !
واقعا ...
وقتی که تو نیستی
من نمی دانم برای گم و گور شدن (!)
به کدام جانب ِ جهان بگریزم ...
​

 

[SHinee]

برای من
دوست داشتن
آخرین دلیل دانایی است
اما هوا همیشه آفتابی نیست
عشق همیشه علامت رستگاری نیست
و من گاهی اوقات مجبورم
به آرامش عمیق سنگ حسادت کنم
چقدر خیالش آسوده است
چقدر تحمل سکوتش طولانی ست
چقدر ...

سید علی صالحی​

​

 

[SHinee]

سادگی را
من از خوابِ يک پرنده
در سايه ی پرنده ايی ديگر آموختم...


------------------------------------------------------------------


چقدر این دوست داشتن های بی دلیل
خوب است
مثل همین باران بی سوال
که هی می بارد ...
----------------------------------------------------------------

دردا ... در این دیار​

شکایتِ کدام درنده
به درندهی دیگری باید؟
----------------------------------------------------------------
​

حوصله کن
صبح که باران آمد
همه ی ما
زیرِ فواره ی گل سرخ
نماز خواهیم خواند.
...
چطور عصای کور و لقمه ی گرسنه را ربوده
باز به وقت نماز
گریه می کنید؟
...
می ترسم
اما نه از مرگ،
بلکه از برادرانی
که فرقِ میانِ گاو وُ
هفت سُنبله ی گندم را نمی فهمند.

----------------------------------------------------------
]اشتباه میکنند , بعضی ها که اشتباه نمیکنند!
باید راه افتاد،
مثل رودها , که بعضی به دریا میرسند
بعضی هم به دریا نمیرسند.

رفتن، هیچ ربطی به رسیدن ندارد ...

-------------------------------------------------

آرزو کن آن اتفاق قشنگ بیفتدرؤیا ببارددختران برقصندقند باشدبـ..وسـ..ـه باشدخدا بخندد به خاطر ما ما که کاری نکرده ایم!



​

​

​

​