شعر اشعار احمد شاملو

[Darya77]

طرف ِ ما شب نیست
صدا با سکوت آشتی نمیکند
کلمات انتظار میکشند

من با تو تنها نیستم، هیچکس با هیچکس تنها نیست
شب از ستارهها تنهاتر است...

□

طرف ِ ما شب نیست
چخماقها کنار ِ فتیله بیطاقتاند

خشم ِ کوچه در مُشت ِ توست
در لبان ِ تو، شعر ِ روشن صیقل میخورد
من تو را دوست میدارم، و شب از ظلمت ِ خود وحشت میکند.​

 

[Darya77]

سال ِ بد
سال ِ باد
سال ِ اشک
سال ِ شک.
سال ِ روزهای ِ دراز و استقامتهای ِ کم
سالی که غرور گدائی کرد.

سالِ پست

سالِ درد

سالِ عزا

سال ِ اشک ِ پوری
سال ِ خون ِ مرتضا
سال ِ کبیسه...

۲

زندهگی دام نیست
عشق دام نیست
حتا مرگ دام نیست
چرا که یاران ِ گمشده آزادند
آزاد و پاک...​

 

[Darya77]

اشک رازیست
لبخند رازیست
عشق رازیست
اشک آن شب ، لبخند عشق ام بود

قصه نیستم که بگوئی
نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی
یا یزی نان که بدانی .......
من درد مشترکم
مرا فریاد کن .

درخت با جنگل سخن می گوید
علف با صحرا
ستاره با کهکشان
و من با تو سخن می گویم​

 

[Darya77]

سالی
نوروز
بیچلچله بیبنفشه میآید،
بیجنبشِ سردِ برگِ نارنج بر آب
بی گردشِ مُرغانهی رنگین بر آینه.

سالی
نوروز
بیگندمِ سبز و سفره میآید،
بیپیغامِ خموشِ ماهی از تُنگِ بلور
بیرقصِ عفیفِ شعله در مردنگی.

سالی
نوروز
همراهِ بهدرکوبی مردانی
سنگینی بارِ سالهاشان بر دوش:
تا لالهی سوخته به یاد آرد باز
نامِ ممنوعاش را
و تاقچهی گـ ـناه
دیگر بار
با احساسِ کتابهای ممنوع
تقدیس شود.

در معبرِ قتلِ عام
شمعهای خاطره افروخته خواهد شد.
دروازههای بسته
بهناگاه
فراز خواهد شد
دستانِ اشتیاق
از دریچهها دراز خواهد شد
لبانِ فراموشی
به خنده باز خواهد شد
و بهار
در معبری از غریو
تا شهرِ خسته
پیشباز خواهد شد.

سالی
آری
بیگاهان
نوروز
چنین
آغاز خواهد شد.​

 

[Darya77]

میدانستند دندان برای تبسم نیز هست و
تنها
بردریدند.

□

چند دریا اشک میباید
تا در عزای اُردواُردو مُرده بگرییم؟

چه مایه نفرت لازم است
تا بر این دوزخدوزخ نابکاری بشوریم؟​

 

[Darya77]

«ــ نازلی! بهار خنده زد و ارغوان شکفت.

در خانه، زیرِ پنجره گُل داد یاسِ پیر.

دست از گمان بدار!

با مرگِ نحس پنجه میفکن!

بودن به از نبودشدن، خاصه در بهار...»

نازلی سخن نگفت

سرافراز

دندانِ خشم بر جگرِ خسته بست و رفت...

□

«ــ نازلی! سخن بگو!

مرغِ سکوت، جوجهی مرگی فجیع را

در آشیان به بیضه نشستهست!»

نازلی سخن نگفت؛

چو خورشید

از تیرگی برآمد و در خون نشست و رفت...

□

نازلی سخن نگفت

نازلی ستاره بود

یک دَم درین ظلام درخشید و جَست و رفت...

نازلی سخن نگفت

نازلی بنفشه بود

گُل داد و

مژده داد: «زمستان شکست!»

و

رفت...

 

[Darya77]

دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم
دلت را می پویند مبادا شعله ای در آن نهان باشد

روزگار غریبی است نازنین

و عشق را کنار تیرک راهوند تازیانه می زنند
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد
شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد

روزگار غریبی است نازنین

و در این بن بست کج و پیچ سرما
آتش را به سوخت بار سرود و شعر فروزان می دارند

به اندیشیدن خطر مکن
روزگار غریبی است نازنین
آنکه بر در می کوبد شباهنگام
به کشتن چراغ آمده است
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد
دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم
دلت را می پویند مبادا شعله ای در آن نهان باشد

روزگار غریبی است نازنین

نور را در پستوی خانه نهان باید کرد
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد
آنک قصابانند بر گذرگاهان مستقر با کُنده و ساطوری خون آلود
و تبسم را بر ل*ب.ه*ا جراحی می کنند
و ترانه را بر دهان
کباب قناری بر آتش سوسن و یاس
شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد
ابلیس پیروز مـسـ*ـت سور عزای ما را بر سفره نشسته است
خدای را در پستوی خانه نهان باید کرد
خدای را در پستوی خانه نهان باید کرد

 

[Darya77]

از مرگ ...

هرگز از مرگ نهراسيده ام

اگر چه دستانش از ابتذال، شکننده تر بود.

هراس من – باری – همه از مردن در سرزمينی است

که مزد گورکن

از آزادی آدمی

افزون تر باشد...

 

[سما جون]

اشعار احمد شاملو

دست های تو هر کجا که باشند
باز هم گره ها را محکم تر می کنند
من باز می مانم
از گشتن و سرگیجه گرفتن
بی آنکه بدانم
این رازی که تو با خودت بـرده ای
کدام سمت زندگی را روشن می کرد ؟

من باز می مانم
و دامن آبی ام را جمع می کنم
بفهمی دریا
همین خانه ی کوچک بود ..
و چشم هایم را
از هزارتوی آینه بیرون می کشم
بفهمی
تنهایی چگونه یکباره
زندگی ات را غرق می کند ..


{ احمد شاملو }

 

[سما جون]

خدایا. خدایا

بر زمينه سربی صبح ، سوار
خاموش ايستاده است
و يالِ بلندِ اسبش در باد پريشانمیشود ..

خدايا خدايا
سواران نبايد ايستادهباشند
هنگامی که حادثه اخطارمیشود ..


کنارِ پرچينِ سوخته
دختر ، خاموش ايستادهاست
و دامنِ نازکاش در باد تکانمیخورد ..

خدايا خدايا
دختران نبايد خاموش بمانند
هنگامی که مردان نوميد و خسته پير میشوند ...


{ احمد شاملو }