دلنوشته بهترین اشعار برای تو که نیستی...!

[*SAmirA]

گمشده در مه



گاهی که صدایم را در باد می پیچیدم

و عقده هایم را در گلو می فشردم

تو را می دیدم

فرشته ای که با لباسی سپید

در ازدحام نور

گم می شد

پس در امتداد جاده می دویدم

و نام تو را

فریاد می کردم

و تو

آرام آرام

با تنی که مه می گرفت

گم می شدی

و من هم...

آه

چندیست باد نیامده

آخر قصه را فراموش کرده ام.

 

[*SAmirA]

من فقط در کوچه ای بن بست

در روزی بارانی


بدون چتر

تو را

ملاقات خواهم کرد

بدون چتر در زير باران

تا تو

اشکهايم را نبينی

در کوچه ای بن بست

که گريزی

از اين همه بيتابی عاشقانه مرا

نداشته باشی ...

 

[*SAmirA]

بی تو

بی خودم


بی حضورِ عشق


سخت گریسته ام


رغبت عجیبی دارم به دیوانه شدن


رغبت عجیبی به بیراهه زدن


دوست دارم


دستهایم را روی قلبم


روی امنترین جای بدنم بگذارم


و برای همیشه بخوابم ...


خواب


خواب

خوابی برایِ نبودن


نبودن

 

[*SAmirA]

عاشقم،

اهل همین کوچه ی بن بست کناری


که تو از پنجره اش


پای به قلب منِ دیوانه نهادی


تو کجا ؟


کوچه کجا ؟


پنجره ی باز کجا ؟


من کجا ؟


عشق کجا ؟


طاقتِ آغاز کجا ؟


تو به لبخند و نگاهی …


منِ دلداده به آهی


بنشستیم،


تو در قـلب و


منِ خسته به چاهی


گُنه از کیـست؟


از آن پنجره ی باز؟


از آن لحظه ی آغاز؟


از آن چشمِ گنه کار؟


از آن لحظه ی دیدار؟


کاش می شد


گُنهِ پنجره و لحظه و چشمت،


همه بر دوش بگیرم


جای آن یک شب مهتاب،


تو را


تنگ در آغـ*ـوش بگیرم...

 

[*SAmirA]

مادرم بعد تو هی حال مرا می پرسد

مادرم تاب ندارد غم فرزندش را

عشق با اینکه مرا تجزیه کرده است به تو

به تو اصرار نکرده است فرایندش را

قلب من موقع اهدا به تو ایراد نداشت

مشکل از توست اگر پس زده پیوندش را

حفظ کن این غزلم را که به زودی شاید

بفرستند رفیقان به تو این بندش را :

منم آن شیخ سیه روز که در آخر عمر

لای موهای تو گم کرد خداوندش را

 

[*SAmirA]

ای مهربان تر از برگ در بـ..وسـ..ـه های باران

بیداری ستاره در چشم جویباران


آیینه نگاهت پیوند صبح و ساحل


لبخند گاه گاهت صبح ستاره باران


باز آ که در هوایت خاموشی جنونم

فریادها برانگیخت از سنگ کوهساران


ای جویبار جاری! زین سایه برگ مگریز


کینگونه فرصت از کف دادند بیشماران


گفتی به روزگاری مهری نشسته گفتم


بیرون نمی توان کرد حتی به روزگاران


بیگانگی ز حد رفت ای آشنا مپرهیز


زین عاشق پشیمان سرخیل شرمساران


پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند


دیوار زندگی را زینگونه یادگاران


این نغمه محبت، بعد از من و تو ماند


تا در زمانه باقیست آواز باد و باران

شعر از استاد شفیعی کدکنی

 

[*SAmirA]

شد ز غمت خانه سودا دلم

در طلبت رفت به هر جا دلم

در طلب زهره رخ ماه رو

می نگرد جانب بالا دلم

فرش غمش گشتم و آخر ز بخت

رفت بر این سقف مصفا دلم

آه که امروز دلم را چه شد

دوش چه گفته است کسی با دلم

از طلب گوهر گویای عشق

موج زند موج چو دریا دلم

روز شد و چادر شب می درد

در پی آن خوشـی‌ و تماشا دلم

از دل تو در دل من نکتههاست

وه چه ره است از دل تو تا دلم

گر نکنی بر دل من رحمتی

وای دلم وای دلم وا دلم

حضرت مولانا

 

[*SAmirA]

مجویید در من ز شادی نشانه

من و تا ابد این غم ِ جاودانه


من آن قصه ی تلخ ِ درد آفرینم


که دیگر نپرسند از من نشانه


نجوید مرا چشم ِ افسانه جویی


نگوید مرا ، قصّه گوی زمانه


من آن مرغ ِ غمگین ِ تنها نشینم


که دیگر ندارم هوای ترانه

 

[*SAmirA]

خیال آمدنت دیشبم به سر می زد

نیامدی که ببینی دلم چه پر می زد


به خواب رفتم و نیلوفری بر آب شکفت


خیال روی تو نقشی به چشم تر می زد


نوشید*نی لعل تو می دیدم و دلم می خواست


هزار وسوسه ام چنگ در جگر می زد


زهی امید که کامی از آن دهان می جست


زهی خیال که دستی در آن کمر می زد


دریچه ای به تماشای باغ وا می شد


دلم چو مرغ گرفتار بال و پر می زد


تمام شب به خیال تو رفت و ، می دیدم


که پشت پرده ی اشکم سپیده سر می زد


شعر از استاد هوشنگ ابتهاج

 

[*SAmirA]

به سينه مي زندم سر، دلي كه كرده هوايت

دلي كه كرده هواي كرشمههاي صدايت



نه يوسفم، نه سياوش، به نفس كشتن و پرهيز


كه آورد دلم اي دوست! تاب وسوسههايت


ترا ز جرگهي انبوه خاطرات قديمي


برون كشيدهام و دل نهادهام به صفايت


تو سخت و دير به دست آمدي مرا و عجب نيست


نميكنم اگر اي دوست، سهل و زود ، رهايت


گره به كار من افتاده است از غم غربت


كجاست چابكي دستهاي عقدهگشايت؟


به كبر شعر مَبينم كه تكيه داده به افلاك


به خاكساري دل بين كه سر نهاده به پايت


"دلم گرفته برايت" زبان سادهي عشق است


سليس و ساده بگويم: دلم گرفته برايت