شعر اشعار فاضل نظری

[.SARISA.]

دوستان همدلم ساز مخالف می زنند
مشکل از ناسازی ساز بدآهنگ من است

از نبردی نابرابر باز می گردم! دریغ
دیر فهمیدم که دنیا عرصه ی جنگ من است

 

[.SARISA.]

ما به گِردِ خویش می‌گردیم، آه ای ساربان!
آرمان‌شهری که قولش را به ما دادی کجاست؟

 

[.SARISA.]

خطر کن ،
زندگی بی او چه فرقی می کند با مرگ ؟

به اسـمِ صبر ،
کم با زندگی امروز و فردا کن ...!

 

[.SARISA.]

ای کشتۀ سوزاندۀ بر باد سپرده
جز عشق نیاموختی از قصه حلاج

یک بار دگر کاش به ساحل برسانی
صندوقچه ای را که رها گشته در امواج

 

[.SARISA.]

همراه بسيار است، اما همدمي نيست
مثل تمام غصه ها، اين هم غمي نيست

دلبسته اندوه دامنگير خود باش
از عالم غم دلرباتر عالمي نيست

كار بزرگ خويش را كوچك مپندار
از دوست دشمن ساختن كار كمي نيست

چشمي حقيقت بين كنار كعبه مي گفت
«انسان» فراوان است، اما «آدمي» نيست

در فكر فتح قله قافم كه آنجاست
جايي كه تا امروز برآن پرچمي نيست

 

[.SARISA.]

ای نی چه کشیدی مگر از خلق که هر دم
ما آه کشیدیم و تو فریاد کشیدی

گیرم که به دریا نرسیدی چه غم ای رود!
خوش باش که یک چند در این راه دویدی

 

[Flaming flower]

بزن چنگی به گندمزار گیسویت
مگر قری زکات خون دل های فقیران را بپردازی

 

['Foruzan']

نوشید*نی تلخ بیاور که وقت شیدایی‌ست
که آنچه در سر من نیست بیم رسوایی‌ست

چه غم که خلق به حسن تو عیب می‌گیرند
همیشه زخم زبان خون‌بهای زیبایی‌ست

اگر خیال تماشاست در سرت بشتاب
که آبشارم و افتادنم تماشایی‌ست

شباهت تو و من هر چه بود ثابت کرد
که فصل مشترک عشق و عقل، تنهایی‌ست

کنون اگرچه کویرم، هنوز در سر من
صدای پَر زدن مرغ‌های دریایی‌ست