مشـت می کوبم بـــــر در
پنجـــــه میسایم بـــــر پنجـرهها
من دچـــــار خفقانـم، خفقـــــان
من به تنـگ آمدهام از همـه چیـــــز
بگذارید هـــــواری بزنـم
آی! با شمـــــا هستم
این درهـــــا را باز کنـید
من به دنبـــــال فضایے میگـردم
لبِ بامے
سرِ کوهے
دلِ صحرایے
که در آنجا نفسے تـــــازه کنـم
می خواهم فریـــــاد بلنــــــــــدی بکشم
که صدایم به شمـا هم برســـــد!
من هوارم را سر خواهـــــم داد!
چاره درد مرا باید این داد کند
از شمـــــا خفتهی چنـــــد!
چه کسی میآید با مـــن فریـــــــاد کند”