شعر اشعار زیبای وحید عمرانی

[☂Baran]

سایه

سالهاست بی وقفه

که هر دو اسیریم در یک بازی

عمریست یکنفس

هی تو به دنبال من می آیی و ...

من از دنبال تو

من که خسته ام

بهتر است این بازی تمام شود

تو هنوز خسته نشدی؟

سایۀ گریزپای من؟!

 

[☂Baran]

دل

درون واژۀ این دل

اگرچه در ظاهر جز دو حرف کوچک نیست

هزار حرف و صداست

هزار آه نگفته

هزار راز نهفته

هزار راه نرفته

به ژرفناکی تاریخ

به وسع قدمت اجداد

خروش و ولوله برپاست

چه فکرهای نکرده

چه خواب های ندیده

چه رنگ های پریده

امیدهای بریده

درون واژۀ این دل

همین صراحی کوچک

چو آب در دل شیشه

عیان و ناپیداست.

 

[☂Baran]

ایران

ما ترجمان دردیم

در سرزمینی دیرپای

به قدمت تاریخ

با اسراری دیریاب

لگدکوب سواران روم و ترک و عرب و مغول

اما نه مغلوب

که چیرۀ اعصار ماییم

جویبارهای خُرد

در دل اقیانوس فنا شدند

در خاکی که تمامی تاریخ را

ایستادگی کرده ست

حتی مردن ما هم باید ایستاده باشد

نام ما مرگ را جواب کرده است.

 

[☂Baran]

مهتاب

ای مهتاب

ای طعنه زده بر آفتاب

در تنهایی شبهای تیره ام تو بتاب

من صبح را دوست ندارم

و شب را تنها به خاطر حضور تو عاشقم

شب بهشتی ست ازلی

آنگاه که از فراز کوهساران مه گرفته

به هزار غمزه ، چهره می نمایی

دشت بستری از رویاست

آنگاه که آرام آرام پرتوهای نقره ای خود را

همچون لحاف خنکی بر حجمش می گسترانی

و من عاشقی ابدیم

آنگاه که از بلندترین جای شب

گستاخ و بی پروا

در عمق برکۀ چمانم خیره می شوی.

مهتاب

 

[☂Baran]

نامه

سلام محبوبم

حرف های اول این سه خط را

کنار هم بچین

تا نامِ دردِ مرا بدانی:

عیب کار اینجاست که تا رسیدن

شبِ بی انتها را بی مهتاب

قدم باید برداشت بیقرار تا قاف.

مهتاب

 

[☂Baran]

قسمت

تنها سهم من از تو

حسّ مبهمی بود

باردار از شبی تبناک

که شعری خون آلود

آمیخته با رنجی جانفرسا

فریاد کشان از آن زاده شد.

مهتاب

 

[☂Baran]

اشک ها

این اشک ها...

گویا ماهیانِ کوچکِ تشنه ای هستند
که از خشکی چشمخانه

به بیرون می جهند

و دریای خود را

بر پهنای گونه های ما می جویند.

مهتاب

 

[☂Baran]

«باد آورده»

در وزش بادهای سخت

روزی زمستانی

ابرهای درهم پیچیده آسمان را پوشانده بودند

که آرام آرام از دور قدم زنان پیدایت شد

باران پیاده رو را پیش پایت آب پاشی کرده بود

و آوای ترنم لبهایت در بطن باد شنیده می شد

نگاهی به تو انداختم

و نگاهی به جای خالی کنارم

روی نیمکتی که بر آن نشسته بودم

اندکی بعد ...

بهار بر نیمکت سرد زمستانی ام متولد شد

و خدا خدا می کردم

که باد به این زودی ها نبرد

عشق ناگهانی باد آورده ام را.

مهتاب

 

[☂Baran]

«تکرار»

تنها تکراری

که تا ابد تکراری نمی شود

همین دوستت دارم های توست.

مهتاب

 

[☂Baran]

فتح الفتوح

نیازی نیست که چنگیز باشم

تو را که فتح کنم

جهان کوچک ترین مستعمرۀ من خواهد بود.

مهتاب