شعر اشعار زیبای وحید عمرانی

[Diba]

شبهای انتظار



​

​

​

یکی پیالۀ می از لبت نثارم کن /
دلی خزان زده دارم بیا بهارم کن​

در آسمان جدایی طلوع کن ای ماه /
رها ز ظلمت شبهای انتظارم کن​

مثال آهوی تشنه به چشمۀ لب تو /
چو صید آمدم ای جان بیا شکارم کن​

به نوشدارویت این دل امید بسته بسی /
بیا و فکر شفای دل فگارم کن​

من از تبار جنونم ز نسل اقیانوس /
بوَز چو هجمۀ طوفان و بیقرارم کن​

برفت طاقتم از کف امان از این غم عشق /
برس به دادم و فکری به حال زارم کن​

​

-------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

جدایی​

​

​

ای از جداییت به دلم سوز داغها /
از شرمِ آتشم به زوالند اجاقها


از عشق تو که شعله به هستی من زده است /
افروخته است در شب جانم چراغها

تنها کلید راه رهایی من تویی /
دور از تو محبس اند تمام اطاقها

شیرین ترین دلیل حیاتی و عاجزند /
از درک این حلاوت بیتا مذاقها

تا قامتت بدیده ام انگار گشته اند /
بی جلوه و حقیر همه سرو باغها

احساس می کنم که مرا برکشیده عشق /
کوتاه گشته اند تمامی طاقها

زیبایی آنچنان که به یک دور گشته اند /
خونین دل از جمال جمیلت ایاغها

بیچاره من که نیست میسر رسیدنم /
حتی نمی رسند به گردت براقها
​

گاهی به یاد من نگهی سوی خاک کن /
ای از جداییت به دلم سوز داغها

​

​

​

 

[Diba]

قیام

​

​

​

بس است خواب گران پی ز جای خود برخیز /
به عمق تیرۀ این شب نفوذ باید کرد


حریم پر ز هراس سیاه این شب را /
به یک شرار فروزان چو روز باید کرد

سکوت و سردی دل را شکست باید داد /
به آتشین نفسی پر ز سوز باید کرد

به نام صبح دمان تیغ روشنایی را /
فرو به قلب شب کینه توز باید کرد
​

​

​

 

[Diba]

از دورهای دور و زمانهای بی حساب
در جستجوی نور تو آواره بوده ام


همپای هر شهاب غریبانه سوختم
از آسمان ستاره برایت ربوده ام

در را برای یمن قدومت شکسته ام
این سـ*ـینه را برای ورودت گشوده ام

با قطره های خون دلم سالهای سال
بر صفحۀ وجود تو را می سروده ام

یکتایی و صفات اهورایی تو را

در صد هزار لحظۀ زیبا ستوده ام

نام عزیز و خوب تو را صد هزار بار
از باد و ابر و جنگل و دریا شنوده ام

از جان عزیزتر چو ندارم به ارمغان
خود را به مسلخ تو مهیّا نموده ام
​

من نیستم از عشق گریزان ولی عزیز
در حدّ دوست داشتن تو نبوده ام

----------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

شعری از امید عمرانی

​

​

​

تو چه خوش می رقصی

در نوازش باد بر حضور درخت!
تویی که نمی دانی در نگاه منی،
تویی که نمی دانم رویایی یا حقیقتی
و کافیست لحظه ای غفلت کنم تا دیگر نباشی
بگو بدانم کیست که آرام نشسته در نگاه تو
نگاه می کند دیگری را که به اندیشه نشسته است؟
غفلت حادث شد...
کجایی ای کلاغ​

​

​

 

[Diba]

عقاب در باد​

​

​

ای تو اسطوره خود شیفتگی / ای تو خندان به پریشانی من
ای که از درد غمت ریخته است / موی آشفته به پیشانی من

ای که سردی نگاهت بر من / منجمد کرده تب عشقم را

نا امیدم ز تو و می دانم / سحری نیست شب عشقم را

گر بیایم که گریزان گردی / بی نشان تر ز شب تیره شوی

گر رهایت کنم و برگردم / باز گردی و به من خیره شوی

دیگر از بازی تو خسته شدم / تو فریبی تو سرابی پوچی

عهد و پیمان تو چه می دانی چیست / تو پرستو ز تبار کوچی

دوست دارم که رها باشم باز / مثل پرواز عقابی در باد

در دل سنگی شب رنگ سکوت / بزنم تیشه ای از یک فریاد

دوست دارم که از این پس دیگر / عاشق داغ شقایق باشم
و رها از همه غم های جهان / تا ابد عاشق عاشق باشم​

​

​

​

 

[Diba]

گـ ـناه

بسترم گیسوی تاریکی هاست ، بالشم سـ*ـینه تنهایی ها /
شده ام مرغک تکخوان قفس، زنده با یاد هم آوایی ها


می کشد گرمی احساسم را ، سردی دست نوازشگر یأس /
می کشاند به جنون سخت مرا، دیدن مردن شیدایی ها

گنهم چیست؟ گناهی است بزرگ، عشق در خطۀ این قدیسان /
عشق در خطۀ ویرانی ها، عشق در خطۀ رسوایی ها

معنی زهد شما فهمیدیم، زهد در شهر شما یعنی این /
روز در مسجد و خانقاهی و شب، خفته در دامن هرجایی ها
​

ای سرانجام لحظه های سیاه، ای نوید سحرگهان سپید /
تکسوار رشید دشت امید، بشکن سلطه سیاهی ها

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

شعری از امید عمرانی

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]باد ما را خواهد برد​

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]فرو در سیاهی شب[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]بر دوش سپید دانۀ برفی که [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]خیال سپیدی دشت در سر دارد.[/FONT]

[/FONT]​

​

 

[Diba]

پرندۀ عشق

ای مرغ پر شکسته با شور پرواز


بپر به پشت پایان آغاز کن باز







در اوج آسمانها آرام و آزاد


آهنگ پر کشیدن را ساز کن باز







دلها گرفته اینجا پر کش به خورشید


این دل گرفتگان را دل باز کن باز







اینجا سکوت و سرما بیداد کرده است


بشکن سکوت و سردی آواز کن باز





​

​

​

سردیست حاکم اینجا چون عشق مرده است

پس ای پرندۀ عشق پرواز کن باز


​

​

​

 

[Diba]

عشق سرخ


​

​

​

دلبری دارم من


بهتر از جنگل سبز


به بلندای شکوه ، به سپیدی طلوع


به زلالی غروب


به خماری گل نرگس باران خورده


در رگم جاریست عشقی سرخ


داغ از آتش نور


و به زودی من را خواهد سوخت.​

​

​