شعر اشعار زیبای کامبیز صدیقی کَسمایی

[Diba]

شب یلدا
...

ای چاره ساز!
گویا نه هیچ بر سر این کوه
اندیشهٔ طلوع...

در این سیاه شب - شب یلدا-
تنها
بیدار من.
هر کس به خواب ناز...






----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

با آن ردای زرد بلند
....

آنک
پاییز
با آن ردای زرد بلندش، میان راه...

پاییز
تا در خیال چیدن گل ها دوباره رفت
در جنگل بزرگ
از غصهٔ چپاول گل های سرخ و زرد
هر چلچله به جانب خورشید بال زد.







----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

وقتی ماهی ها را می بینم
...

انگشت من، اشاره به یک رود می کند:
آنک، هزار ماهی زنده میان آب.
ناگاه
یک فاخته
با حیرتی شگرف
در دور دست بر نوک یک شاخه گفت: - کو؟

خود را فریفتن
کافی است.
در این مسیر
آنک هزار ماهی مرده به روی آب...







----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

هیزم شکن
...


این جای پا
در کوره راهِ جنگلِ پر گِل، از آنِ کیست؟
- «هیزم شکن».

این هم صدا
آه این صدا، صدای تبر هست، نیست؟
- هست.

هیزم شکن
با هر درخت، دشمن دیرین است.







-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

بهار

...

دارد بهار
با عطر مـسـ*ـتی آور گل ها
از سرزمین دور غریبی به سوی من
می آید.

اینقدر هم قشنگ...؟!
مانند نوک طوطی وحشی
از ذوق ناگهان، رخ من سرخ می شود.

آه ای زمین!
این سبز جامه را،
مانند مهربانی،
مانند عشق،
از من مگیر.

 

[Diba]

در پای یک رود
...

در زمینی که همه دشمن هم هستند
و کسی را به کسی مهری نیست
بی قرارم امروز.

برگی از شاخه فرو می افتد
و نگاهم با آن...

می رود با امواج
باز برگی و نگاهم با آن
می رود تا آن دور
می رود تا دریا.

کاش این رود که در دره به خود می پیچد
بی قراری مرا هم با خود،
تا دلِ تیرهٔ دریا می برد
در دل تیرهٔ دریا می ریخت.







----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

با ما پلنگ ها
...


در دور دست
بالای کوه
آنک پلنگ ها
از صخره ای به صخرهٔ دیگر
در لحظهٔ جهش...

اما
با ما پلنگ ها
اینجا نه هیچ میل به جنبش.
سر را نهاده بر سر دست و نگاه ما
در دور دست...







----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

عقاب

...

شکسته بال او از تیرِ جانکاهی ولی مغرور،
نشسته همچنان بر قلهٔ یک کوه.
گشوده بال پرواز،
نگاه وحشی خود را به سوی بی کران دور.
نمی دانم که این مجروح آیا در چه رویاهای شیرینی است؟
نمی دانم که در آن خطه های بی نهایت دور آیا او چه می بیند؟
نمی دانم چه می خواهد؟

دوباره دسته دسته کرکسان در آسمان ها بال افشانند.
ندارد او – دریغا! - طاقت پرواز.
شکسته بال او از تیرِ جانکاهی ولی مغرور،
نشسته همچنان و همچنان بر قلهٔ یک کوه.







----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

بیابان
...

اختری روشن نیست
در بیابان تا من
جای پاهای کسی را بینم.

شده ام
وازده از جنگِ درونم ای دوست!
خسته دیگر از شب.
من چه تنها شده ام می بینی؟
با چه وحشت در راه
گام بر می دارم.

هیچ کس با من نیست.





----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

محاصره
....


آنک
یک فاجعه که در شرف تکوین ...

در دشت
مانند یک کمان، از یک بزرگ دایره
ده ها گرگ
در یورشی عظیم.

از گله دور،
یک بره در محاصره - ای داد!
آنک
یک دایره - تمام...







----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------