شعر اشعار زیبای کامران فریدی

[Diba]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]سقط كن اين كودك ناقص درون يادت را[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]من را[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]و من نامت را ليلي[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]عشقت را[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]از مغز استخوانهاي گر گرفتهام[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]از چشمان كور ِ خاك برسرم[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]كه جز تو را نميبينند؛[/FONT]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]مجنونت نميشوم ديگر[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]تمام كن[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]بيا فراموش ِ هم شويم[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]تا به عجز و لابه ننشسته است [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]اين مرد معتاد به خواستت،[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]به احتكار بكش نوازشت را[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]مرا يتيم دستهايت تمام كن[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]برو[/FONT]

 

[Diba]

دوش می آمد و رخساره برافروخته بود...
​

​

​

[FONT=times new negah, times, serif]شبيه حرف مردمي بدون روسري​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]گره كه باز ميكني​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]آب ميافتد لب پياده رو​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]سست ميشود پاي عابري كه ايمان​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]در پيشانيش به چرك نشسته است​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]همه از اندام تو حرف ميزنند​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]اینجا قانون این است​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]تو يك بـدکـاره اي​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]وقتي زيباتري​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]وقتي كه خوب ميخندي​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]گره كه باز ميكني​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]شماره ميشود تنفسم​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]باد بي پدر​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]جز در آغـ*ـوش گيسوان تو نميوزد​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]بيچاره ميشوم از تماشاي خندهات​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]كم ميآورم تو را مدام​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]جان ِ پر غرور؛​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]من كلوخي فرسوده ام​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]كه راضيام به سهم ناچيزي از تو​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]از زيباييت​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]همين تماشا​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]و ويراني عشق من​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]وقتي خدا هم​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]در گيسوان تو​

​

[/FONT]

[FONT=times new negah, times, serif]معطل است​

​

[/FONT]

 

[Diba]

خدا کنج لبش
خال عشق نشسته است
که روح این مردمان
جسم گم میکند دم به دم

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

من شاعرم
و تو خود شعر
بخند
تا دیوان چشمهایت را
کتابی کنم پر از عشق

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

خندهام میگیرد
به چتری که
تمام تابستان را گوشهای خاک میخورد
و باران که می بارد
فقط بدرد شعر

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​

​

 

[Diba]

لبهای شکل خندهات را
خدا کجای چشمهای من جا کرده است
که هر نمازم
به اقتدای توست ؟!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

خندهات شاعرم می کند
حتی اگر
مال مرد دیگری باشد...

 

[Diba]

از آمدنت بگو​

​

​

​

1​

صداي اذان ميآيد​

صداي محزون پيرمردي كه سالهاست​

مرا از خواب تو​

تا خدا ميبرد ؛​

دلم بيقرار دو ركعت نمار مي شود هر سحر​

2​

آمدنت را​

كدام گل شكوفه ميدهد بگو​

تا پاييز را معطل كنم​

اينروزها​

پر از دوست داشتنم​

فقط بگو كي؟​

3​

رفتنت را​

كه شاعرم كند​

نميخواهم؛​

رفتنت را​

نميخواهم شعر من​

از آمدنت بگو​

بير: به دورها بينديش به سالهايي كه ميآيند.به روزهايي كه رخت و تخت و خوابمان يكيست.​

ايكي: ما دو پرندهايم بر شانههاي انسان كه از خدا فرصت كمي دوست داشتن گرفتهايم .​

اوچ: من شاعر كلمههاي رفتن و جدايي و نداشتنم،نه آمدن .​

دورد: از آمدنت بگو​

 

[فاطمه صفارزاده]

بگو دوستت دارم

شهیدم کن

مالیات ندارد

این گلوله ای که

از دهانه یِ لبهایِ تو شلیک می شود ؛

... هر روز

هر شب

در آغـ*ـوش بگیر مرا

هر لحظه استعمال کن

بگو که

دوستت دارم

بگو که دوستت دارم ؛

به روزنامه ها

به دوستان

عابران ، مسافران ، به هرکه از راه می رسد بگو

تکرار کن مدام،

بگذار در کویرِ سـ*ـینه ام

شکوفه یِ بهار

همیشگی شود !

 

[فاطمه صفارزاده]

خراب شود شهر خفته‌ي بخت من

كه بر سنگفرش آن

تو با ديگري نفس كشيده‌اي و

آب از آب تكان نخورده است

مگر ذوق شاعرانه اي

بیچاره چشمهاي من

كه

دود سيگار شدي

برف يك روز گرم

سنگ گيج كهكشاني دور

بر سر شاعري كه سالهاي سال

تو را به شعر نوشته است

از زمستان پريده اي

از آغـ*ـوش من

شكوفه كرده‌اي دست در دست ديگري

و من هنوز پاييزم

عشق من

چه ساده قسمت ديگران شدي

دانلود رمان های عاشقانه