شعر اشعار زیبای کامبیز صدیقی کَسمایی

[Diba]

رگبار
.....
تازه شکفته بود
بر شاخه های خانه دوصد گل که
ناگهان
رگبار درگرفت.

امسال نیز
یک سیب سرخ را
روی درخت خانه نمی بینم...





----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

شعر بی نام
......
شادمان هرگز نیست
در قفس هیچ قناری، ای دوست!
هیچ آهو در دام
هیچ ماهی بر خاک.

من قناری اسیری هستم.
آهوی در یک دام.
ماهی یی دور از آب.

 

[Diba]

آرزو
.......
ناسروده های من سروده باد.

باز، گر نمی کند
یک گره ز کار من
یک گره ز کار دیگران که در شکنجه اند
ناسروده های من، همیشه ناسروده باد.






----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

چشمه
....
شفاف آنقدر که؛ به ژرفای آب
هر سنگریزه،
پرواز ناگهانی یک سـ*ـینه سرخ را
از نوک شاخه ای که تکان می خورد
می بیند.






----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

طرح ۱
.....
شب آخرین ستارهٔ خود را
در پای روز
افکنده است.
اکنون
خورشید
این آخرین ستارهٔ بدبخت را
در زیر پای خود
له می کند.





----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

طرح ۲
......
آبشخور کدام پلنگ است
این آبِ صافِ راکد
در جنگل بزرگ؟

تا اینکه از پیالهٔ دستم
من جرعه جرعه آب بنوشم
زانو زدم به خاک.






----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

طرح ۳
....
شادم که باز گل ز گل من شکفته است
گفتی: چرا؟ و من
گفتم:
زیرا گذاشتی
پا را دوباره بر سر این باغ، ای بهار!







---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

طرح ۴
........
سردم شده است.
سر را به روی سـ*ـینهٔ من بگذار.
ای از برای حس غریبِ دو دست من
گرمای آفتاب!





--------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

شکار
........
یک صبح سرد
و مرگ،
در جنگلی به هیئت مرد شکارچی.

شلیک یک گلوله
پرواز ناگهانی فوج پرندگان...

در پای آبگیر،
آنک
یک قطره خون
یک مشت پر...







----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

فراز
.........
جنگل پریده است
از خواب ناز، چون که در این هنگام،
پاییز
در این مسیر، نالهٔ صد برگ زرد را
- در زیر پای آن که زِ من ناگهان گریخت -
اکنون بلند کرد.

اکنون دوباره پنجه به قلبم کشیده است
حسی شبیه حس پلنگی که ناگهان،
یک آهوی فراری در دور دست را
با آن نگاه تندِ شرر بار دیده است.






----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------