شعر اشعار قیصر امین پور

[I.MehrDãd]

موجیم و وصل ما از خود بریدن است

ساحل بهانه ای است رفتن رسیدن است

تا شعله در سریم پروانه اخگریم

شمعیم و اشک ما در خود چکیدن است

ما مرغ بی پریم از فوج دیگریم

پرواز بال ما در خون تپیدن است

پر می کشیم و بال بر پرده ی خیال

اعجاز ذوق ما در پر کشیدن است

ما هیچ نیستیم جز سایه ای ز خویش

آیین آینه خود را ندیدن است

گفتی مرا بخوان خواندیم و خامشی

پاسخ همین تو را تنها شنیدن است

بی درد و بی غم است چیدن رسیده را

خامیم و درد ما از کال چیدن است

 

[I.MehrDãd]

تیغ مردان خورشید در مشت

کورسوی شب تیره را کشت

یک زبان زندگی یک زبان مرگ

ذوالفقاری سخنگوی در مشت

قومی از زخم و خون نسل در نسل

از تبار جنون پشت در پشت

سوزشان:آتش طور موسی

داغشان:مهر محراب زردشت

کوله بر پشت و سجاده در پیش

جاده در پیش رو جاده در پشت

مهر پایان مرداب در دست

حکم آغاز طوفان در انگشت

 

[I.MehrDãd]

ببین از چشمه می جوشد ترانه

ز گلها می کشد آتش زبانه

کبوتر می وزد بر روی هربام

پرستو می چکد از سقف خانه

 

[I.MehrDãd]

مبادا آسمان بی بال و بی پر

مبادا در زمین دیوار بی در

مبادا هیچ سقفی بی پرستو

مبادا هیچ بامی بی کبوتر

 

[I.MehrDãd]

خوشا هر باغ را بارانی از سبز

خوشا هر دشت را دامانی از سبز

برای هر دریچه سهمی از نور

لب هر پنجره گلدانی از سبز

 

[I.MehrDãd]

خوشا چون سروها استادنی سبز

خوشا چون برگها افتادنی سبز

خوشا چون گلی به فصلی سرخ مردن

خوشا در فصل دیگر زادنی سبز

 

[I.MehrDãd]

ماییم وزدرد و داغ گفتن با تو

داغیم زگفتن و شنفتن با تو

تنها به اشاره ی تو سبز است بهار

باغیم و اجازه ی شکفتن با تو

 

[I.MehrDãd]

اودانها شرشر باران بی صبری است

آسمان بی حوصله حجم هوا ابری است

کفشهایی منتظر در چارچوب در

کوله باری مختصر لبریز بی صبری است

پشت شیشه می تپد پیشانی یک مرد

در تب دردی که مثل زندگی جبری است

وسرانگشتی به روی شیشه های مات

بار دیگر می نویسد:(خانه ام ابری است)

 

[I.MehrDãd]

چشمها پرسش بی پاسخ حیرانی ها

دستها تشنه ی تقسیم فراوانی ها

با گل زخم سر راه تو آذین بستیم

داغهای دل ما جای چراغانیها

حالیا دست کریم تو برای دل ما

سر پناهی است در این بی سروسامانی ها

وقت آن شد که به گل حکم شکفتن بدهی

ای سر انگشت تو آغاز گل افشانیها

فصل تقسیم گل و گندم و لبخند رسید

فصل تقسیم غزلها و غزلخوانیها

سایه ی امن کسای تو مرا بر سر بس

تا پناهم دهد از وحشت عریانیها

چشم تو لایحه ی روشن آغاز بهار

طرح لبخند تو پایان پریشانی ها

 

[I.MehrDãd]

آهنگ شعرهایت تیره

ورنگشان

تلخ است؟

وقتی که بره ای

آرام و سر به زیر

با پای خود به مسلخ تقدیر ناگزیر

نزدیک می شود

زنگوله اش چه آهنگی دارد؟