شعر اشعار سلمان ساوجی

[Diba]

بر زلف تو چون باد وزیدن گیرد
از هر طرفی مشک وزیدن گیرد
چون در لبت اندیشه باریک کنم
خون از رگ اندیشه چکیدن ​

 

[Diba]

دل با رخ تو سر تعشق دارد
چون سوختگان داغ تشوش دارد
در وجه رخ تو جان نهادیم نه دل
کان وجه به نازکی تعلق دارد​

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

یک زخم غمت هزار مرهم ارزد
خاک قدمت تاج سر جم ارزد
چشم تو سواد ملک حسن است از آنک
یک گوشه به ملک هر دو عالم ارزد​

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

خواهم که مرا مدام آماده بود
جام و می و شاهدی که آزاده بود
چندان بخورم باده که چون خاک شوم
این کاسه سر هنوز پر باده بود​

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

ز آن رو که هوا، بوی خوشت میگیرد
دی را دمی از باد هوا نگریزد
بر باد هوا بید به بویت ارزد
در پای صبا شمع به عشقت میرد​

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

آن یار که مشک بر قمر میساید
از لعل لبش در و گهر میزاید
هر چند که خائیده سخن میگوید
شیرین دهنش ولی شکر میخاید​

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

اسبی که مرا خواجه بر آن اسب نشاند
هر کس که بدید اسب شطرنجش خواند
چون راندمش در اولین گام بماند
بد جانوری بود، ندانم به چه ماند​

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

ای خواجه فلان الدین که ریشت ... باد
ریشت نفسی نیست ز دندان آزاد
بر ریش تو یک گوزگره خواهم زد
زآنان که به دندان نتوانیش گشاد​

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

ابر است گهر بار و هوا عنبر بیز
عاشق ز هوا چون کند آخر پرهیز؟
ساقی سپهر بر کف نرگس مـسـ*ـت
بنهاده پیالهای که کجدار و مریز​

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

از جام توام بهره خمـار آمد و بس
وز باغ توام نصیب خار آمد و بس
از هر چه در آید به نظر مردم را
در ددیده من خیال یار آمد و بس​

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​