شعر بهار (اشعار)

[MILAD_A]

بهار
بهار در راه است
چشم در راه کسی هستم
کوله بارش بر دوش ،
آفتابش در دست
خنده بر لب ، گل به دامن ، پیروز
کوله بارش سرشار از عشق ، امید
آفتابش نوروز
با سلامش ، شادی
در کلامش ، لبخند
از نفس هایش گُل می بارد
با قدم هایش گُل می کارد
مهربان ، زیبا ، دوست
روح هستی با اوست !
قصه ساده ست ، معما مشمار ،
چشم در راه بهارم آری ،
چشم در راهِ بهار. . . !​

 

[MILAD_A]

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

​

​

از همه سوی جهان جلوه او می بینم
جلوه اوست جهان کز همه سو می بینم
چون به نوروز کند پیرهن از سبزه و گل
آن نگارین همه رنگ و همه بو می بینم​

 

[MILAD_A]

بهار در راه است
زمستان را ببینچه محکم و استوار بساط خود رابر دامن طبیعت گستراندهو قامت گلها را خم کرده است!!!زمستان ، سرد و بی روح استمهربانی و احساس را نمی دانداز گرمای عشق بی خبر است …ولی بیشتر نگاه کنزمستان ماندنی نیستخورشید دوباره جان خواهد گرفتو گرمای عشق دوباره خواهد تابیدآری …بهار در راه است …​

 

[MILAD_A]

چشم انتظار آن بهارمکه با تقویم از راه نمی آیدو با تقویم راه نمی آیدچشم انتظار آن بهارمکه با .... آه نمی آید !​

 

[MILAD_A]

از پَسِ این همه برف


که در دلم بارید

بوی تو می آید

گل کاشتی

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

!

​

 

[MILAD_A]

گر نمی آمد بهار

باد وحشی، گل نمی افشاند

بر گیسوی یار

گر نمی آمد بهار

کینه هامان سخت، قلب هامان درد

دست هامان دور می شد

از هم و از یک دگر

گر نمی آمد

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

شاخه ها از بارش برف زمستان

می شکستند بی ثمر

گر نمی آمد بهار

بال پرواز پرستوی مهاجر

حبس می شد در سفرگر نمی آمد بهار

انتظاری تلخ ... برگ های زرد ...

کومه های سرد... کوچه ها بی رهگذر



گر نمی آمد بهار همچنان پای مسافر خسته می ماند از گذر

گر نمی آمد بهار من و تو یادی به عشق آشنایی ها، نمی کردیم نظر

گر نمی آمد بهار خاطرات رفته را، عاشق نمی گفت با سحر

گر نمی آمد بهار اسب ها شیهه زنان بچه ها خنده کنان رقـ*ـص گندم
را نمی دیدی به صحرا همچو زر

گر نمی آمد بهار باد وحشی، گل نمی افشاند بر گیسوی یار​

 

[MILAD_A]

روزها رفتند و

رفتیم و

گذشت

آه، آری زندگی افسانه بود

خاطری از خاطراتی مانده جا

تار مویی،

در کنار شانه بود ...!!

​

 

[MILAD_A]

پرواز هیچ پرنده ای را

حسرت نمی برم
وقتی قفس

چشم های تو باشد ....

​

 

[MILAD_A]

مانده ام چگونه تو را فراموش کنم

اگر تو را فراموش کنم

سالهایی را نیز که با تو بوده ام،

فراموش کنم

دریا را فراموش کنم

و کافه های غروب را

باران را،

اسب ها و جاده ها را

باید دنیا را،

زندگی ام را

و خودم را نیز فراموش کنم

تو با همه چیز در آمیخته ای !

​

 

[MILAD_A]

به ارتفاع ابدیت،

دوستت دارم

حتّی اگر

به رسم پرهیزکاری های صوفیانه

از لذّت گفتنش،

امتناع کنم ....!

​