شعر اشعار سلمان ساوجی

[Diba]

ای دیده اگر هزار سیل انگیزی
خاک همه تبریز به خون آمیزی
از عهده ماتمش نیائی بیرون
بی فایده آب خود چرا میریزی؟​

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

ای ابر بهار خانه پرورده تست
ای خار درون غنچه خون کرده تست
ای غنچه عروس باغ در پرده تست
این باد صبا این همه آورده تست​

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

قسم تو اگر مراد گر حرمان است،
حظ تو اگر درد و اگر درمان است،
از گردش آسمان بباید دانست
کونیز بحال خویش سرگردان است​

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

در طیرهام از باد که آمد سویت
وز شانه که دست میزند در مویت
خود سایه که باشد که فتد در پیشت؟
خورشید که باشد که جهد در کویت؟​

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

با مهر رخ تو بیش از ایت تابم نیست
وز دست خیالت هم شب خوابم نیست
از دیده به جای اشک از آن میریزم
من خون جگر که در جگر آبم نیست
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

آتش ز دهان شمع دیشب میجست
ناگاه سپیده دم زبانش بشکست
سر رشته به پایان شد و تابش بنماند
روزش به شب آمد و بروزم بنشست​

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

ما هم که رخش روشنی خور بگرفت
گرد خط او دامن کوثر بگرفت
دلها همه چاه زنخدان انداخت
و آنگه سر چاه را به عنبر بگرفت​

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

تا ناله بلبلم به گوش آمده است
دل با سر خوشـی‌ نای و نوش آمده است
رگ از تن خشک تاک برخاسته است
خون در تن جام می بجوش آمده است​

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

با لعل لبت نوشید*نی را مـسـ*ـتی نیست
با قد تو سرو را بجز پستی نیست
ما را دهن تو نیست می پندارند
با آنکه به یک ذره در او هستی نیست​

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

در معرض رویت قمر آمد بشکست
در رشته لعلت شکر آمد به شکست
موی تو ز بالا به قفا باز افتاد
ناگاه سرش بر کمر آمد به شکست​

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​