شعر اشعار قیصر امین پور

[I.MehrDãd]

تو تنهایی تو از تن ها جدایی

غریبی بی کسی بی آشنایی

دلا گویی تو را من می شناسم

تو از اینجا نه ای اهل کجایی؟

 

[I.MehrDãd]

نه از مهر و نه از کین می نویسم

نه از کفر و نه از دین می نویسم

دلم از خون است می دانی برادر

دلم خون است از این می نویسم

 

[I.MehrDãd]

بیا ای دل از اینجا پر بگیریم

ره کاشانه ی دیگر بگیریم

بیا گمکرده ی دیرین خود را

سراغ از لاله ی پرپر بگیریم

 

[I.MehrDãd]

دگر این دل سر ماندن ندارد

هوای در قفس خواندن ندارد

چنان در دوزخ دنیا دلم سوخت

که دیگر بار سوزاندن ندارد

 

[I.MehrDãd]

تبم ترسم که پیراهن بسوزد

ز هرم آه من آهن بسوزد

مرا فردوس می شاید که ترسم

دل دوزخ به حال من بسوزد

 

[I.MehrDãd]

برخیز به خون دل وضویی بکنیم

در آب ترانه شستشویی بکنیم

عمر اندک و فرصت خموشی بسیار

تلخ است سکوت گفتگویی بکنیم

 

[I.MehrDãd]

در خواب شبی شهاب پیدا کردم

در رقـ*ـص سراب آب پیدا کردم

این دفتر پر ترانه را هم روزی

در کوچه ی آفتاب پیدا کردم

 

[I.MehrDãd]

این دل به کدام واژه گویم چون شد

کز پرده برون و پرده دیگرگون شد

بگذار بگویمت که از ناگفتن

این قافیه در دل رباعی خون شد

 

[I.MehrDãd]

آهنگ و سرود لبتان سوختن است

اندیشه ی روز و شبتان سوختن است

رازی است میان تو و پروانه و شمع

کز روز ازل مذهبتان سوختن است

 

[I.MehrDãd]

من همسفر نوشید*نی از زرد به سرخ

من همره اضطراب از زرد به سرخ

یک روز به شوق هجرتی خواهم کرد

چون هجرت آفتاب از زرد به سرخ