اگر بروی
فریاد نمی کنم
چون شمع
در اشک خود نمی سوزم
شکل پائیز در خود نمی ریزم
و چون ابرهای بی سرزمین
برای عشق نمی گریم
که پیش از این ها
بی صدا مرده ام !
برای خواستن ات
همیشه چقدر کوتاه ست
تو را با عشقی بی زوال
در هنگامه ای بی زمان
با دلی دوست می دارم
که چون پاره ای از بهشت
تو تنها فرشته اش هستی
مرا گوشۀ چشمانت
به خاطر بسپار
که از آسمان هم
دوست تر دارم !