شعر زمستان (اشعار)

[@ T @ R]

آدم برفی ..


-----------------------------------------------------------------------------------------------------

​

نامرد اگر بودم ..

-----------------------------------------------------------------------------------------------------



مرد اگر بودم
نبودنت را غروب های زمستان
در قهوه خانه ی دوری سیگار می کشیدم ..
نبودنت
دود می شد
و می نشست روی بخار شیشه های قهوه خانه
بعد تکیه می دادم به صندلی
چشمهایم را می بستم
و انگشتانم را دور استکان کمر باریک چای داغ حلقه می کردم
تا بیشتر از یادم بروی
نامرد اگر بودم
نبودنت را تا حالا باید فراموش کرده باشم
مرد نیستم اما نامرد هم نیستم
زنم
و نبودنت
پیرهنم شده است ..

{ رویا شاه حسین زاده }
​

حرف های یخ زده ..

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

​

 

[*SAmirA]

​

سراسر شب
برف بارید
دو زاغچه
آینه شان را در برف می چرخاندند
در جست و جوی دانه
دعا می خواندند.

شمس لنگرودی

 

[*SAmirA]

جز روزگار من
همه چیز را سفید کرده برف.

شمس لنگرودی


******

سخنی بگو برف!
آنکه پس از تو از تو سخن می گوید
آب نام اوست.

شمس لنگرودی

 

[*SAmirA]

برف

کلامی

که فقط

بر زبان سکوت جاری می شود

سفیدخوانی آسمان است

در فصل آخر سالنامه ی بی برگ.



شمس لنگرودی

 

[*SAmirA]

برف ِ نو، برف ِ نو، سلام، سلام!

بنشین، خوش نشستهای بر بام.

پاکی آوردی ــ ای امید ِ سپید!
همه آلودهگیست این ایام.

راه ِ شومیست میزند مطرب
تلخواریست میچکد در جام

اشکواریست میکُشد لبخند

ننگواریست میتراشد نام

شنبه چون جمعه، پار چون پیرار،
نقش ِ همرنگ میزند رسام.

مرغ ِ شادی به دامگاه آمد

به زمانی که برگسیخته دام!

ره به هموارْجای ِ دشت افتاد

ای دریغا که بر نیاید گام!

تشنه آنجا به خاک ِ مرگ نشست
کآتش از آب میکند پیغام!

کام ِ ما حاصل ِ آن زمان آمد

که طمع بر گرفتهایم از کام...

خامسوزیم، الغرض، بدرود!
تو فرود آی، برف ِ تازه، سلام



احمد شاملو

 

[*SAmirA]

​

! پشت شیشه برف می بارد
پشت شیشه برف می بارد
در سکوت سـ*ـینه ام دستی
دانه اندوه می کارد

مو سپید آخر شدی ای برف
تا سرانجامم چنین دیدی
در دلم بارید ... ای افسوس
بر سر گورم نباریدی

چون نهالی سست می لرزد
روحم از سرمای تنهائی
می خزد در ظلمت قلبم
وحشت دنیای تنهائی

فروغ فرخزاد

 

[*SAmirA]

و تازه می فهمم
که برف
خستگی
خداست

آن قدر که حس می کنی

پاک کنش را برداشته
می کشد

روی نام من

روی تمام خیابان ها

خاطره ها



گروس عبدالملکیان

 

[*SAmirA]

​

هوا سرد است و برف آهسته بارد
ز ابری ساكت و خاكستری رنگ
زمین را بارش مثقال، مثقال
فرستد پوشش فرسنگ، فرسنگ

سرود كلبه ی بی روزن شب
سرود برف و باران است امشب
ولی از زوزه های باد پیداست
كه شب مهمان توفان است امشب

دوان بر پرده های برفها، باد
روان بر بالهای باد ، باران
درون كلبه ی بی روزن شب
شب توفانی سرد زمستان



مهدی اخوان ثالث

 

[Eyna.sh]

*شعر هاي كوتاه از زمستان*


.
.
.
.
.

چه حسی بود در قلبم شبیه کوچه برفی / به راه کوچه ی برفی تو را از خود جدا کردم
نفهمیدم که می میرم نباشی مثل پروانه / تو را من در ته این کوچه ی برفی رها کردم​

 

[Eyna.sh]

گل یخ زمستان تو هستم
اسیر ناز چشمان تو هستم
مرا پرپر مکن ای جانم ای دوست
که من مشتاق دیدار تو هست​