شعر اشعار پرویز صادقی

[Diba]

عطرهای نجابت گندیده اند
و قلبهای صداقت خشکیده
حسّ غریبی است
غربت دستی ...
که عاطفه می کارد
و گیاه هـ*ـر*زه می چیند
شقایق ؟!
و تو می دانی ...
لاله ها ...
که چرا می رویند
در دوردست تنهائی !





---------------------------------------

 

[Diba]

باران آهسته می بارد​

صدای پای تو ...​

در ایوان دلم می پیچد​

باز می کنم پنجره را​

پل می زنند خاطرات​

در شکوفه های بی زوال​

می بندم نگاهم را ...​

و در تو فرو می افتم​

و نسیمی که از سمت تو می وزد​

می برد مرا به جاده های آبی رؤیا​

قدم می زند دلم ...​

در حاشیۀ درختان سبز قامت تو​

آنجا که خورشید مرا​

دستان کوچک تو​

از افقهای غمگین می چیند​

و در گندم زار مواّج گیسوی تو می کارد​

و آسمان سیاه و سفید مرا​

به رنگین کمان چشم تو می برد​

باران آهسته می بارد​

و افکار تو روح مرا به تسخیر عاشفانه می برد​

بی هیچ زانوی استقامتی که مرا یاری دهد​

شعله ای بر افروخته ام ​

دست من امّا سرد است​

مرا نزدیکتر شو و دیگر هرگز دور مشو​

بـ..وسـ..ـه هایم را به باران می سپارم​

تا بر تو فرود آرد در قطره های بسیار​

و چون به هم پیوند می خورند​

گیسوی تو را در زنجیری از بـ..وسـ..ـه و شبنم​

بر شانۀ عـریـان عشق تو بیاویزند​

ترانۀ قلبم را ...​

می سپارم به نسیم گل سرخ ​

که چون باران می گیرد ...​

هر قطره واژه ای است​

که تو را در قلب من فریاد می کند​

و نسیم نام تو را با زلال شبنم​

در خاطر هر گلبرگ حک می کند​

باران آهسته می بارد​

دلم بوی تو را می گیرد​

و من در تو فرو می افتم !　​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

​

 

[Diba]

دلــــــــــــــــــــــم تنگ است​

برای تــــــــــــــــــــو ... برای مــــــــــــــــن
و یک آغـ*ـوش
که می گیرد
مــــــرا در تو
تو را در مـــن
تمـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــام زندگی این است
دلــــــــــــــــــــــم تنگ است​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

اگر ...
آسمان به ماه خود می نازد
و چکاوک در خوشه های سبز زمین
لانه ای می بافد
اگر ...
ستاره ها بر گیسوی شب در آویزند
و ماهیهای بازیگوش در سایۀ مهتاب
دریا را از دهان هم می دزدند
اگر ...
بنفشه ها در کوچه های زمان
بهار می کارند
و ابرها آن همه باران
به روی گل می بارند
اگر ...
در بستر خواب گل رؤیا می روید
و رودها که به دریا می ریزند
وخدائی که اگر با همۀ آدمهاست
من هم ...
تو را دارم !

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

​

 

[Diba]

آفتاب تو در من
هر گز غروب نمی کند
که تو ...
روز شبانه روز منی !





----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

محبوب من
مرا در آغـ*ـوش عشق بنشان
آنسان که آسمان ستارگان را
رهایم کن چون شهاب
در کهکشان بازوانت
مرا امنیّت ببخش ...
در ساحل آفتاب سـ*ـینه ات
قلبم را به گندم زار مویت بنشان
صدایم کن از دور عشق
و در نجوای نرم چشمانت
مرا ببر به بـ..وسـ..ـه های شبنم و گل
آنسان که ماه در آغـ*ـوش شب
حریر مهتاب از تن فرو می نهد
و در بستر عریانی شب می لغزد
و سحر گاهان با صدای لبخندت
مرا بیدار کن از خواب خیس یک رؤیا
آنسان که خورشید روز را
و ... رهایم کن از اسارت بازوانت
آنسان که یاسها می بویند !​

--------

 

[Diba]

ترانۀ رنگین کمان چشمانت را
باران می داند
و ناودانها ...
تو را در کوچه های دلم می ریزند
و من ...
با حسّ یک گل سرخ
تو را در خود می بویم !

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

​

 

[Diba]

هنوزم عطر دستات توی دستامه
هنوزم یاد چشمات ماه شبهامه
هنوزم بوی موهات خاطرم مونده
هنوزم زیر بارون چتر رؤیامه
هنوزم روی شونم جای دستاته
هنوزم طعم اشکات روی لبهامه
هنوزم قلبم از حسّ تو لبریزه
هنوزم ساحلت آروم دریامه
هنوزم کوچه ها پر می شن از عطرت
هنوزم ردّ پای تو سر رامه





----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

تنهائیم را ...
گم کردم
تا تو را پیدا کنم !​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

[Diba]

در سایه های شب
و شبیخون لحظه های دلتنگ
چتر خیال تو ... سر پناه من
و در هجوم بادهای هـ*ـر*زه گرد پریشانی
خانۀ ابری تو ... جان پناه من است
بر تاقچه ام قابی از ستاره است
که افشان گیسوی تو را
بر خیال من می پاشد
تو لبخند می زنی ...
در خاموش و روشن پولک مهتاب
و دلم چون قایقی بی سر نشین
در شط مواج تنت
بالا و پائین می رود
و نسیم نفسهای نرم تو
می برد مرا به انتهای عشق
فانوس چشم روشنت
چراغ شب ...
و کرانۀ دستانت ...
ساحل امن خواب من است
آنجا که عطر آغوشت
به رؤیا می برد مرا !





-----------------------------