شعر اشعار باقر رمزی

[Diba]

زندگي گاهي به خود وا دادن است
دل ميان دام دل جا دادن است

پيشه دل از تن خود جستن است
كار او دل دادن و دل بستن است

از همه كس جز تعالي رستن است
رفتني در عزلت و در بستن است​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

اينجا به جاي اصل دين عكسي شمايل كرده اند
آنجا به كام اهل دين زهري حلائل كرده اند

هر جا براي محفلي برحق و يا بر ضد حق
صد جان ز جان گوسپند قربان باطل كرده اند

قربان ابرام ار كنند نمروديان اين زمان
عين اليقين آيد مرا خوني كه زائل كرده اند

عيسي (ع)بيا تا از صليب آزاد آزادت كنند
آنان كه مريم را چنين گريان ساحل كرده اند
اي عاشقان ، اي عاشقان وا الامان ، وا الامان
تزویر آدم را چسان معنای کامل کرده اند​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

يارب از لطفت چشيديم مهرت از ما دور نيست
از دل نرگس دگر لطفي چنين مقدور نيست
در ميان پيمانه باز آيد كه از ميخانه نيست
اي كه خماري دگر آلاله اي مخمور نيست
گر شنيدي لحن طوطي را كه از بنگال هند
آورد پيغام ياران حكمتي ممهور نيست
گر چه رب دارد پيامي از لب ياران دلا
مي رساند لطف بي پايان ولي مجبور نيست
ميرسد مردي كه در چشمان او اعجاز باد
با نگاهي بركند زنجير و غل را دور نيست
ما همان رامشگرانيم از بد اين حادثه
در ميان چنگ ودر هر زخمه اي تنبور نيست
باصرا در چرخ گردون بس مريدان خفنه اند
رو پي صنعان دوران ليكن دستور نيست​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

شايد اينجا به تو لطفي دگر اثبات شود
واژگاني زتو در پيكر ابيات شود

اي تراوشگر اميد و سبكبال خيال
بي تو كي بدرقه اي همره آيات شود

به فداي تو زند حور و ملك بال عروج
تا چمن بار دگر ياور سادات شود

نكني غمزه مبادا كه كنند كشف حجاب
كز سر و روي تو هر سوسني هم مات شود

شاهد شمع دل افروز تو شد عارف وگفت
كي هم اندازه معناي تو تورات شود

يادم آيد كه به هنگام وصالت ز قدوم
شرب اعجاز اهورائيت اثبات شود

چه كنم تا به ملامت ننشينم ز فراق
كي جوابم دهي تا دار مكافات شود ؟​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

دل ما در بدر از كوي دلان بود ، نبود
زخمي از عاطفه مهر نهان بود ، نبود

درد ما زاده ناداني اقليمان است
درد آلاله دي در غم نان بود ، نبود

اين چه رسمي ست كه در عالم ذر افتاده ست
دل تهي گشته ، خجالت به لبان بود ، نبود

قصد پيران همه از پند بشر دم می زد
قصه بود و نبود از دل و جان بود ، نبود​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

هم نقش تو بر شانه ام از رنگ تر افتاد
چون آتش سوزنده به جانم شرر افتاد

چون آب رواني تو به سر چشمه سرداب
سرداب چه خوش گفته كه در من اثر افتاد

خوش باد خدايي كه رساند به تو نيسان
كز بهر نجات تو ، چنين بال و پر افتاد

از نقش تو بهتر نتوان سينه كشيدن
در سينه بود هر چه به لبهاي تر افتاد

بر خيز و بيا تحفه آزادي ، كه از دوش
جاي مني صد تخم حرام از كمر افتاد

حاشا كه به سر منزل عنقا به صد افسوس
يك تير بريديم و در آن صد دگر افتاد

پنهان و خفا در جگر اميدي نهاديم
اينبار زبيهودگي از من جگر افتاد​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​

​

 

[Diba]

بس كه دل دادم به جام دام دلدار كسي
مـسـ*ـت خامش گشتم از رفتار ديدار كسي

نيكبختم از وراي دولتستان سكوت
تا بگيرم صورت از گلهاي دستار كسي

ياد ايام وصال گلعذاران ياد باد
او كه از هر روزن آرد نور انظار كسي

حاليا وقت سحرگه آمد از سوي صبا
نكهتي كز هر تراوش بـرده بيمار كس

خويش را در جام خود دارم كه او را سر كشم
از سر پيمانه ديدم وقت افطار كسي

هيچكس جانا نمي سوزد چراغش تا به صبح
پر مخند اي صبح صادق بر شب تار كسي

اي كه دل را كرده اي ديوانه اسرار خويش
ذره اي پنهان ببار از جام هشيار كسي

در شب منصور خود دار مكافاتم بده
واندرآن شب باز ناحق بر سر دار كس​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

زخم افيون ديدگان را طاقت تفسير نيست
عطر گلها را سزائي جز خم تقطير نيست

پير خويشم با چه رويي در جواني پا نهي
در گليم آور تو پا را مهلت تعمير نيست

اي سبكبالان عاشق بارتان بادا دعا
كين ثقالت بار هم جز سوره انجير نيست

ما ز اغوا زادگان درس تاني خوانده ايم
دين و دنيا را همين بي راهه بي تاثير نيست

اي كه تاك و آذرستان را به هم آميختي
آخر اين قصه از مي جرئه اي تخدير نيست

در مرام جمله خوبان صحبت از تقدير هست
خوردن دينار و درهم قسمت و تقدير نيست

سهم گلها زآتش دوزخ گلستان بود و بس
ورنه ابرام اندرون حيله نخجير نيست​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

ديده اي از روز وصلت تا به هجران سوختم
در فراقت تا سحر با غم چه آسان ساختم
لاله ام كز داغ تنهائي به صحراي خودم
ساختم در پيش مه رويان و بي جان سوختم

بر در عشرت سرايي كز نگاهت مي خورند
خفته ام بهر متاعي با كمي نان ساختم

هر چه كردند نا رفيقان دل به فال نيك برد
من كه ايمان را به پاي نا رفيقان سوختم

در مصاف نان و قرآن زاهد از قرآن گذشت
داني اي جان با تن تحريف قرآن ساختم
چرخ را با آب و تاب از بين صحرا بر كنيد
دائما با آب صحرا جان عريان سوختم

ساختم تا سوختن را روزي پايان آورم
ممكن جانم نشد من تا به پايان ساختم​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

پروانه در آتش شد ومن با او درآتش
هم صورتم آتش شد و هم بال و پر آتش

آتش زده بر جان و دل و روح من آتش
اي كاش كه آتش زند اين چشم و سر آتش

چون ديده در آتش شده از پنجه آتش
فرياد من آتش شد و نشنيده كر آتش

تا آتش به زبان و لب و دندان زده آتش
آتش به فغان آمده و غلتيده در آتش​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​