شعر اشعار باقر رمزی

[Diba]

هر كسي از ره رسيد و خون مردم را مكيد

دل مكيد و سر مكيد و پا مكيد و خون چكيد

اين چه رسم روزگار است سفله پرورپرورد

وين چه مظلوم ست در اين بر مزه تيغي چشيد

چشم دنيا قد علم كرده ست و يغما تيغ تيز

بر گرفت از دامن خود سينه ما را دريد

لب لب را ما نهاديم از نهان هر چشمه ديد

اشك هر غمگيني كه از هر ديده اي راهي كشيد

مي نگر از لابه لاي خار و خس آلاله را

داغ دل را طاقتي خواهد كه او آهي كشيد

سايه مجنون نگاهي كرد و بر صاحب بديد

قامت مجنون ليلا را كه چون ميمي خميد

اي همايي كه خبر آورده اي از باغ حسن

ما همايون ديده ايم جانا كه شد در جا شهيد

اي قدمها بر نگيريد خويش را از كوي دوست

دوستي را كو بيرزد بر زر و سيم و حديد

اي فلاني كز دم خويش آوري صدها نهيب

ما هزاران را چشيديم ، گونه ما را كه ديد ؟

خوش بخوان اي مرغ دانا غم مخور اي عندليب

گل بداند باغبانش شاخه وي را نچيد

عاقبت بر آستانش سر به خاكش مي نهيم

او كه بر گيسوي مسكين دست ياري را كشيد

واعظ منبر نشيني در شبي گفتا كه هوش

من غلام همت آنم كه باشد چون يزيد

ما جواني را بهايي چون جواني داده ايم

گنج قارون را شنيديم عاقبت خاكي خريد

اي خوش آن دل را كه گيرد راه با تدبير خويش

وي خوش آن رويي كه دارد سرنوشتي رو سفيد

يارب آيا مزرع چرخ و فلك خورشيد نيست

كز نگاهم بر نيامد نور خورشيدي پديد​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

ديدي آخر در بتخانه به جز لات نبود
جز ز آئين عزا فرقه اي اثبات نبود

ديدي آخر صحفي بر در درگاه نخسب
معني سبحه و پيمانه ز آيات نبود
ما در اين قائله صد رنگ ريايي ديديم
تو برو هوش كه در صومعه بد ذات نبود
خلوت زاهد انديشه نگر شمع ثبوت
گرد اين شمع مداوم ظفر لات نبود

برگ سبزي مده درويش تو از خانقه ات
نيت خير تو چون موسي و تورات نبود
طور موسي كه شد از معجزه فرمانبر او
پاره سنگي ست درآن جزوه ابيات نبود

كيش اي ساحر بد منظر وبد كيش خراب
كه ز ديدار تو شب مهره دين مات نبود​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

آذر و زرتشت و جام و طاق بستانيم ما
خسرو و شيرين جان و شيخ صنعانيم ما

هر صدف را تا كه بگشايي ببيني آيه اي
توبه و ياسين و رحل و لام قرآنيم ما

خواستگاه عارفان هر دم به راه آگهيست
خرقه و سجاده و پيمان و عرفانيم ما
پند ميخواران دهيد اي صوفيان اهل ذكر
كآنچه در وهم آورند گويند ارزانيم ما

در مسير مي پرستی جانم آرامش مجوي
در مي و ساغر چه آسان غرق ايمانيم ما
ار كه شكر مي كنم تكفير ايمانم كنيد
از ازل با حكم خماران به زندانيم ما
شكوه اي دارم به داد دار مسكينان رسيد
گو بيا اي خان مسكينان كه بي جانيم ما​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

ما دانه خور كشته امسال خوديم

پند دگران دهيم گر لال خوديم

پند دگران داده كه اعمال برند
چشم نگران به گور اموال خوديم​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

به سيما رونق ابرو نماندست
نسيمي از خم گيسو نماندست
بوز بر ساحل آرام جانم
كه جان از فتنه جادو نماندست
شكنج گيس مشكين آشنائيست
كه جز من شاهدي بر مو نماندست
چه غم كز نا سپاسي ها بسوزم ؟
كه ديگر زمزمي بر جو نماندست​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

با ياد تو در مجلس خوبان ننشينم
كفرم به و اندر پي ايمان ننشينم
تنها شدم از چشم تو پر را كه گشودم
وان بار قسم خورده ام آسان ننشينم
خو كرده اي بودم به شب هجر تو اي يار
ديگر ز فراق تو به باران ننشينم

من مرتكب نام تو بودم كه به دارم
آسان تر از اين ره به گلستان ننشينم​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

سالها دل ز سر موي تو افشان كردم
دل ز تحريف كلام تو پشيمان كردم
رفتم از برج تمناي تو بالا همه شب
تا قمر را به كف خرقه و دامان كردم

دست بر ابر خيال تو زدم در رويا
تا ز باران تو هر ديده اي گريان كردم
آفتاب تو زمن رفته كه در سايه خويش
نيش صد عربده بر پيكر بي جان كردم

گشتم آواره و آواره ام از دشت و چمن
كز دعاي سحري يادي ز كاشان كردم​

-------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

عشق آمد و جانم كرد بي مايه عيانم كرد
وز خويش نهانم كرد پيرايه جوانم كرد
چون سرو سهي بودم از عشق تهي بودم
در راه كجي بودم تا راهي خوانم كرد

بر خويش هـ*ـوس كردم نفسم به قفس كردم
از دار جرس كردم تا باده به جانم كرد
اي جان نفس جويت بي راهم و در كويت
وابسته هر مويت هر چند زيانم كرد​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

حالا كه در انديشه من نور تو پيداست
نقش تو در اين سينه و انگور تو پيداست
بيچاره منم كز سر نفرين ملائك
شيطانزده اي گشتم و منظور تو پيداست
جان در طلبت تا در مقصود دوان است
غافل ز در كعبه كه مامور تو پيداست
در راه شبم جز من بي راهه كسي نيست
ديدم كه به راهم بسي از نور تو پيداست
جانا زدر خويش مرانم كه به صد شوق
بنگر كه به ديدار تو مخمور تو پيداست
ما مي زدگانيم و دف و جذبه بي سود
باز آ كه به هر گوشه اي تنبور تو پيداست
شوق تو در اين شعله مرا زنده ترم كرد
ابرامم و در من شرر و شور تو پيداست​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

من به دام مهر مهرويان و خوبان سوختم
دوختم لب را كنون از داد ايمان سوختم

در كوير غوطه ام با استواري بنگريد
خيمه اي را كز رياكاري افغان سوختم

خرقه ها را ما به سبك ژنده پوشان سوختم
ديدگان را زآتش اشك فراوان سوختم
گوشه چشمي بر ضعيفان بلاكش بايدت
شايد اينجا بنگري بين فقيران سوختم
سوختم در لا به لاي شمع هجرانت ز دوش
گو بهاران را كه دل را در تبستان سوختم
حاليا شام است و هجران ست و در ابطال خويش
بس شقايق را به كام آذرستان سوختم
ما به فتواي همان شيخي كه در زنجير گفت
از فريب دولت عشاق يزدان سوختم​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​

​