شعر دفتر اشعار رضا کاظمی

[*parisa*]

شــعــــرﮯ نهفته استْ در لبهاتــــ​

​

​

​

ڪ بووﮯ نارنج مـﮯدهد..​

​

​

​

بهار ڪ شد...​

​

​

​

به چیدنَت مـﮯآیمــــ.​

 

[*parisa*]

بارها گُریختهاـﮯ از مرگــــ​

​

​

بـﮯ آن کــ بدانـﮯ بر سینهاتـــ​

​

​

چشمزخمِ بوسههاﮯ مرا داشتـــــ هاـﮯ!​

​

 

[*parisa*]

من، در هواﮯ تو نفس میکشمـــــــ​

تــــ ـو، در هواﮯ​

دیگرﮯ​

و اینگونهــــــ​

فرجامِ جهان را پیش مــﮯ اندازیمـــــــ...!​

 

[*parisa*]

مـ ــاشـــ ــــ ه را نچکانــ ــ..!









.. این شعــ ـ ـــرهــــ ـا ..









خودشـــ ـــان دارند مرا مــ ــــﮯکُشـــــند .. !


​

 

[*parisa*]

هزار سنگ پراندند

نشکست این تُنگ

اما تو نَرم گذشتی وُ...

بیچاره ماهی!

 

[*parisa*]

تو را

خدا نمیخواهد که برگردی

وگرنه

آمدنْ نه بال میخواهد

نه کفش و عصای آهنین!

 

[*parisa*]

به هر طرف میچرخد​

تو را میبیند​

آفتابگردانی که خورشید هم​

حسرتِ سرگردانیش را میکشد!​

 

[*parisa*]

مادر گفته بود رقـ*ـص حرام است؛ نیاموختم​

اما حالا هرشب​

با وُدکا و خیالِ تو میرقصم.​

ببین چه حرام در حرامی ساختهای از من!​

 

[*parisa*]

اینجا​

پاییز میبارد از آسمان​

و من،​

دارم سر میروم از باران.​

مگر تو کجای جهانْ آه کشیدهای؟!​

 

[*parisa*]

گـ ـناه نکرده تعزیر میشوم​

حال آنکه تو​

با هزار شیشهی نوشید*نیْ در چشمهایت​

آزادانه در شهر قدم میزنی!​