شعر دفتر اشعار روزبه بمانی...

[*پارامیس*]

فراموشی

نمیدونی تو این روزا چقدر از زندگی سیرم
دارم میمیرم از اینکه
تو رفتی و نمیمیرم
نمیدونی تو این روزا چقدر یاد ِ تو میفتم
ته ِ دنیام نزدیک ِ
نگاه کن کی بهت گفتم
.
کجا باید برم بی تو؟! تویی که قد ِ دنیامی
که هرجایی رو میبینم
نبینم پیش ِ چشمامی
برم هرجای ِ این دنیا شبم با بغض دم سازه
آخه هرجا یه چیزی هست
منو یاد ِ تو بندازه
.
نمیدونم تو این برزخ کی از این درد میمیرم
نمیدونم چرا یک شب
فراموشی نمیگیرم
منو اینجا بکش وقتی قراره تازه رویا شی
اگه تا آخر ِ.دنیا
قرار ِ تو دلم باشی
.
کجا باید برم بی تو؟! تویی که قد ِ دنیامی
که هرجایی رو میبینم
نبینم پیش ِ چشمامی
برم هرجای ِ این دنیا شبم با بغض دم سازه
آخه هرجا یه چیزی هست
منو یاد ِ تو بندازه
​

 

[*پارامیس*]

تاوان

من و جون پناهت خودت کن برو
بزار پای این آرزوم واستم
به هر کی بهم گفت ازت رد شده
قسم می خورم خودم خواستم
من و جون پناهت خودت کن برو
من از زخم هایی که خوردم پرم
تو باید از این پله بالا بری
تو بالا نری من زمین می خورم
درست لحظه ای که تو باید بری
اسیر یه احساس مبهم شدی
ببین بعد یک عمر پرپر زدن
چه جای بدی عاشق هم شدیم
برای تو مردن شده آرزوم
یه حقی که من دارم

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

از زندگیم
نگاه کن تو این برزخ لعنتی
چه مرگی طلب کارم از زندگی
به هر جا رسیدم به عشق تو بود
کنار تو هر چی بگی داشتم
ببین پای تاوان عشقم به تو
عجب حسرتی تو دلم کاشتم
اگه فکر احساس اونی برو
اگه عاشق هر دو مونی برو
تو این نقطه از زندگی مرگم
نمی تونه از من بگیره تو رو
​

 

[*پارامیس*]

شخصی

سکوتم تو ، فریادم تو
تو که خالق خاطرات روشنی
هوا تویی ، نفس تویی
تو که شاعر هر ترانه ی منی
بذار عطرتو بگیره تنم
که من عاشق به تو رسیدنم

تکیه کن به شونه هام تا حس کنم پروازو
یه عمر من تو حسرت فقط همین رویام
تکیه کن به حس من تا پر شم از احساست
که من از این همه جنون فقط تو رو میخوام

حواسم تو ، تقاصم تو
تویی وارث عاطفه ی تنم
کنارم باش که دریا شم
اون که جونشو پایه تو میبازه منم
بذار عطر تو بگیره تنم
که من عاشق به تو رسیدنم

تکیه کن به شونه هام تا حس کنم پروازو
یه عمر من تو حسرت فقط همین رویام
تکیه کن به حس من تا پر شم از احساست
که من از این همه جنون فقط تو رو میخوام
​

 

[*پارامیس*]

یکی از ما سه نفر

اینجا یکی از ما تموم میشه،از ما که درگیرِ کسی هستیم

اینجا برامون آخرِ راهه،ما هر سه تامون تو یه بن بستیم

تقدیرِ بین ما جدایی بود،تو باز از این تقدیر برگشتی

هر بار رفتی منتظر بودم،یه بارِ دیگه دیر برگشتی

یه بارِ دیگه با همیم اما این بار تنهاییمو یادم هست

وقتی که رفتی ما دو تا بودیم،حالا میونِ ما یه آدم هست

از قلبِ یک احساسِ طولانی،گاهی به منطق هیچ راهی نیست

احساس یا منطق؟!تو چی میگی؟!وقتی که جای اشتباهی نیست
​

 

[*پارامیس*]

اينجا چراغي روشنه




​

هر جا چراغي روشنه از ترس تنها بودنه​

اي ترس تنهاي من اينجا چراغي روشنه​

اينجا يكي از حس شب احساس وحشت مي كنه​

هرروز از فكر سقوط با كوه صحبت مي كنه​

جايي كه من تنها شدم شب قبله گاهه آخره​

اينجا تو اين قطب سكوت​

كابوس طولاني تره​

من ماه ميبينم هنوز اين كور سوي روشنه
​

اينقدر سو سو مي زنم شايد يه شب ديدي منو​

هرجا چراغي روشنه از ترس تنها بودنه​

اي ترس تنهاي من اينجا چراغي روشنه​

اينجا يكي از حس شب احساس وحشت مي كنه​

هر روز از فكر سقوط با كوه صحبت مي كنه​

 

[*پارامیس*]

سراب رد پاي تو





​

سراب رد پاي تو كجاي جاده پيدا شد​

كجا دستاتو گم كردم كه پايان من اينجا شد ؟​

كجاي قصه خوابيدي كه من تو گريه بيدارم​

كه هر شب حرم دستاتو به آغوشم بدهكارم​

تو با دلتنگياي من تو با اين جاده همدستي​

تظاهر كن ازم دوري تظاهر مي كنم هستي​

تو آهنگ سكوت تو به دنبال يه تسكينم​

صدايي تو جهانم نيست فقط تصوير مي بينم​

يه حسي از تو در من هست كه مي دونم تو رو دارم
​

واسه برگشتنت هر شب درارو باز ميذارم​

سراب رد پاي تو كجاي جاده پيدا شد​

كجا دستاتو گم كردم كه پايان من اينجا شد ؟​

كجاي قصه خوابيدي كه من تو گريه بيدارم​

كه هر شب حرم دستاتو به آغوشم بدهكارم​

تو با دلتنگياي من تو با اين جاده همدستي​

تظاهر كن ازم دوري تظاهر مي كنم هستي​

 

[*پارامیس*]

دنياي اين روزاي من




​

دنياي اين روزاي من هم قد تن پوشم شده​

انقدر دورم از تو كه دنيا فراموشم شده​

دنياي اين روزاي من درگير تنهاييم شده​

تنها مدارا مي كنيم دنيا عجب جايي شده​

هر شب تو روياي خودم آغوشتو تن مي كنم​

آينده ي اين خونه رو با شمع روشن مي كنم​

هر شب تو روياي خودم آغوشتو تن مي كنم​

آينده ي اين خونه رو با شمع روشن مي كنم​

در حسرت فرداي تو تقويممو پر مي كنم​

هر روز اين تنهاييو فردا تصور مي كنم​

هم سنگ اين روزاي من حتي شبم تاريك نيست​

اينجا به جز دوري تو چيزي به من نزديك نيست​

هر شب تو روياي خودم آغوشتو تن مي كنم
​

آينده ي اين خونه رو با شمع روشن مي كنم​

هر شب تو روياي خودم آغوشتو تن مي كنم​

آينده ي اين خونه رو با شمع روشن مي كنم​

دنياي اين روزاي من همقد تن پوشم شده​

انقدر دورم از تو كه دنيا فراموشم شده​

دنياي اين روزاي من درگير تنهاييم شده​

تنها مدارا مي كنيم دنيا عجب جايي شده​

 

[*پارامیس*]

به نام من




​

ببين تمام من شدي اوج صداي من شدي​

بت مني شكستمت وقتي خداي من شدي​

ببين به يك نگاه تو تمام من خراب شد​

چه كردي با سراب من كه قطره قطره آب شد​

به ماه بـ..وسـ..ـه مي زنم به كوه تكيه مي كنم​

به من نگاه كن ببين به عشق تو چه مي كنم​

به ماه بـ..وسـ..ـه مي زنم به كوه تكيه مي كنم​

به من نگاه كن ببين به عشق تو چه مي كنم​

منو به دست من بكش به نام من گـ ـناه كن​

اگر من اشتباهتم هميشه اشتباه كن​

نگو به من گـ ـناه تو به پاي من حساب نيست
​

كه از تو آرزوي من به جز همين عذاب نيست​

هنوز مي پرستمت هنوز ماه من تويي​

هنوز مومنم ببين تنها گـ ـناه من تويي​

به ماه بـ..وسـ..ـه مي زنم به كوه تكيه مي كنم​

به من نگاه كن ببين به عشق تو چه مي كنم​

به ماه بـ..وسـ..ـه مي زنم به كوه تكيه مي كنم​

به من نگاه كن ببين به عشق تو چه مي كنم​

 

[*پارامیس*]

قيصر




​

اين روزا گوزن رو سر نمي برن​

ميشكنن شاخشو ميفرستن تو باغ​

اين روزا طاقو نميريزن سرش​

سر گله شونو ميكوبن به طاق​

اين روزا آخر نمايشا بد شده​

همه نقش همو بازي مي كنند​

اونايي كه چشمشون به قدرته​

هم پياله هاشو راضي مي كنند​

نمي دونم اگه برگرديم عقب​

دل طوقي واسه كي پر ميزنه​

اگه فرمونا يه شب دوره كنن​

چند تا چاقو پشت قيصر مي زنه​

نمي دونم اگه برگرديم عقب​

داش آكل به عشق كي سر مي كنه
​

اگه رستمو ببينه روي خاك​

پشتشو بازم به خنجر مي كنه​

پاي روضه ي خودت گريه نكن​

وقتي گريه ننگ مردونگيه​

دوره اي كه عاقلاش زنجيرين​

سوته دل شدن يه ديوونگيه​

اين روزا دوره ي غيرت كشيه​

كي مي دونه قيصر اين روزا كجاست​

بكشي و نكشي مي كشنت​

اين جا بازارچه ي آب منگلياست​

 

[*پارامیس*]

سلول بي مرز




​

غربت يه ديواره بين تو و دستام​

يك فاجعست وقتي تنها تو رو مي خوام​

غربت يه تعبيره از خواب يك غفلت​

تصويري از يك كوچ در آخرين قسمت​

وقتي ازم دوري از سايه مي ترسم​

حتي من اينجا از همسايه مي ترسم​

غربت براي من مثل يه تعليقه​

يك راه طولاني روي لب تيغه​

اين حس آزادي اينجا نميرزه​

زندون بي ديوار سلول بي مرزه​

اين حس آزادي اينجا نميرزه​

زندون بي ديوار سلول بي مرزه​

وقتي ازم دوري شب نقطه چين ميشه​

ديوار اين خونه ديوار چين ميشه​

وقتي ازم دوري از زندگي سيرم​

دنيا رو با قلبت اندازه مي گيرم​

اين حس آزادي اينجا نميرزه​

زندون بي ديوار سلول بي مرزه​

غربت يه ديواره بين تو و دستام​

يك فاجعست وقتي تنها تو رو مي خوام​

غربت يه تعبيره از خواب يك غفلت
​

تصويري از يك كوچ در آخرين قسمت​

وقتي ازم دوري از سايه مي ترسم​

حتي من اينجا از همسايه مي ترسم​

غربت براي من مثل يه تعليقه​

يك راه طولاني روي لب تيغه​

اين حس آزادي اينجا نميرزه​

زندون بي ديوار سلول بي مرزه​

اين حس آزادي اينجا نميرزه​

زندون بي ديوار سلول بي مرزه​