شعر دفتر اشعار سعید مطوری!

[Diba]

زندگی با سرمشق فقر

درسهای تلخی دارد

فحشهای رکیک زن بدکاره ای

به مرد معتاد ش

فریاد معصومیت نابود شده اش بود

بی تفاوتی مرد معتاد

وگاز زدن به سیب سرخ

با دندانهای کرم خورده اش...

پسر بچه ای فقیر

نیمه شب

نگاهش به نان نیمه خورده

و گربه ی رقیب را

لگد میزند

و می گوید:

این نیمه نان از آن من است

نگاهش التماس گربه
و خوردن نان با هم ...

مرد شاعر در تاریکی شب

با مـسـ*ـتی در توهم آسمانی شدن

برای ستارگان

شعر شیرین زندگی میخواند

و زنش در انتظارشیر خشک

کودکش را آب قند می دهد

کودک میخوابد

اما مادر در انتظار شیر خشک

رو به آسمان از خدا شکوه می کند...


کوچه های فقر

همیشه تاریکند

شاید شرم میکنند

از نمایش این همه بدبختی...​

 

[Diba]

شبیه مادر میشوی

وقتی که لبخند میزنی

کودک میشوم

تا معصومیتم را

در آغـ*ـوش بگیری...​

 

[Diba]

شاعر در تنهایی

غم را خانه ای ساخته

کمی آهسته تر

حوصله ها خوابند...​

 

[Diba]

دیوانه بودم

وقتی بوته ی خاری را

سرو بلند دیدم

تا کمی هوشیاری آمده

باید از کنار تو بگریزم...​

 

[Diba]

تنه ی درختی را تکیه زده ام

به سیب غلتان در رودی نگریستم

چقدر شبیه من بود​

رقصان بر تن تو...​

 

[Diba]

یه جای خلوتی میرم تا یک لحظه سکوت باشه
برای دیدنت میام ،واسه ی تو که تنهایی
به روی ماه تو شب هام هم آغـ*ـوش میشه با عشقم
شبای بودنت با من به لحظه میده زیبایی

یه وقتی توی رویامی نگاهت مهربون با من
برای بودنت در شب چه شیرین هم زبون با من

شبای بودنت خوبه باید هم رنگ موندن شه
نسیمی توی موهاته که شاید بوی خوندن شه

کنار تو چقد خوبم چه حالی داره با چشمات
لبای تو به من میگه شقایق رنگی از عشقم
چشای تو نگاه در من به من میگه دوست دارم
برای شعر تنهایی تو اون معنایی در مشقم


چه جای خوبه تنهایی در یک دیوار توخالی
به سوی روشنی میرم که عشق دم ساز من باشه
دلم یک دفتر خالی تمومش خط بی مشقه
فقط یه دفتر و خودکار باید همراز من باشه​

 

[Diba]

شبهای بی تو
شبهای بی من
یکی بود
یکی نبود
و آغاز قصه ی تنهایی...​

 

[Diba]

ماه من
شب بی تو چه تنهاست
حتی با تمامی ستارگانش...​

 

[Diba]

از دور پرنده ی آزادی را می بینم


نمیدانم دور می شود یا نزدیک


با شک نگاه می کنم...

 

[Diba]

کتابی بی نوشته ام

نویسنده ی وفاداری نیافتم

تا قصه ی عشقم را بنویسد...​