شعر دفتر اشعار امید صباغ نو

[Diba]

آنقدر گرفته ای تمام ذهنم را
که اجازه نمی دهی

حتا به تو فکر کنم !!

 

[Diba]

بوی تو را گرفته بالشم


که مدتهاست طعم موهایت را نچشیده است

شبها خواب تو را بو می کشم

خدا کند که تمام نشوی...

 

[Diba]

لبخند که میزنی


و تو . . .

درست جایی هستی که باید باشی

لبخند که نمی زنی ! حیف !

جایت ولی عوض نشده

-دلم –

 

[Diba]

دعا می کنم که باران نبارد


که مبادا یاد چشمهایت بیفتم

ـ زیر باران ـ

 

[Diba]

می خواهم از تو شعر جهان را بنا کنم​

از چشمهای تو بنویسم - خطا کنم !​

گفتی همیشه فاصله دورت نمیکند !​

حالا که رفته ای - من ِ بی تو چه ها کنم ؟!​

طوفان حریم شعر دلم را شکسته است​

باید که کوچ تا شب ِ بی انتها کنم !​

باران همیشه بوی تو را میدهد ، عجیب!​

باید برای قصّۀ باران دعا کنم !
​

گفتی که دل به عرصۀ دریا بزن - بیا​

دریا شو - عقدۀ ناگفته وا کنم !!​

پشت نگاه پنجره مردی پر از هراس !​

باید تورا بهانۀ شبگریه ها کنم !!​

چشمان تو همیشه به من گفته عاشقی !​

آغـ*ـوش وا بکن که خودم را رها کنم !​

در التهاب نیلی شبهای خستگی​

باید هزار مرتبه ذکر خدا کنم -​

شاید به رحم بیاید دلش وَ بعد​

از تو تمام شعر جهان را بنا کنم ...​

 

[Diba]

تا گردن میرود توی تاکسی ​

دربست - ونک !!
و شروع میشود در ترافیک (یادگار)

که هی شبکه ی پیام ​

جیغ بکشد
مسیر غرب به شرق
در تلاقی خیال بسته شده و ...

ساعت ۱۰ صبح -

ونک ایستاده میان تعفن ! ​

تا گردن میرود توی تاکسی !
دربست - پارک وی
و دود میشود در هیجان ولیعصر
چقدر واژه های تکراری
جیغ
ترافیک
چراغهای همیشه قرمز

ساعت نامعلوم !!​

خودش را هم نمی شناسد
دربست - بهشت زهرا !!
قطعه ی بی نام (هنرمندان!!)
که تمام بشود
از تکرار واژه های تکراری و بنفش ....
​

 

[Diba]

و...​

گم کرده ام شناسنامه ام را
در یک غروب زمستانی
در کنده های برف
و شعر می گویم بی هویت!!
برای مردمی که گم میکنند
هر روز خودشان را
در انبوه خیابان​

آب که از سر گذشت میمیری !!​

دیگر بهار هم برایت
رنگ و طعم زمستان را دارد
تمام میشوی
در آخرین مصرع شاعری
که هویتش را
گم کرده
در یک غروب زمستانی ... !!​

 

[Diba]

خسته که شد

​

دلش را زد به صخره های کنار دریا

​

که بشکند

​

و تمام کند تمام نا تمامش را

​

صبح آهن پاره های کنار ساحل بود

​

و

​

دلهای گمشده بر سـ*ـینه ی دریا

​

و خبرهای داغ

​

- کشتی دیشب به صخره برخورد کرد –

​

و من در دل دریا گم شده بودم

​

هنوز ....

​

 

[Diba]

نمی نوشت

​

چند روزی بود دلش را !

​

همین که طوفان شد

​

برگشت ...

​

نوشت ...

​

مُرد !!!

​

 

[Diba]

در كوچه مان پيچيد ديشب هم صدايت​

آنجا تو بودي ـ ماه ـ من ، عشق و خدايت​

دستي به دور گردنت انداختم ، بعد​

گفتم مبادا گم شوي ، جانم فدايت​

از چشمهايم سيل غمها بر زمين ريخت​

ديدم كه مي لرزد دوباره شانه هايت​

گفتم اگر بن بست باشد راه ما باز…!​

تو لب گزيدي زير لب خواندي دعايت​

در يك سكوت ساده طي شد كوچه اما​

انگار قلبم شعر ميگويد برايت​

دست مرا از گردن خود باز كردي​

حس كرد قلبم سردي حال و هوايت​

گفتم اگر ترك ام كني ميميرم امشب​

ديگر كسي با خود ندارد بـ..وسـ..ـه هايت​

ديشب تو با بي اعتنايي رفتي و ماند​

يك ماسه ـ يعني من ـ كه له شد زير پايت!​