شعر دفتر اشعار رضا کاظمی

[*parisa*]

یخ بندان شده است زمین / قُرُقِ چشم هات را بشکن! ​

​

1​

چه تلخ و تُند دارد می چرخد زمین!​

بخند​

آرام بگیرد​

دیرتر تمام شویم.​

​

2​

من می روم​

تو بمان با عروسک هایت​

و تمام عمر​

لباس های مرا به قدّشان اندازه کن!​

​

​

3​

دارد آخرالزَّمان می شود انگار​

این طور که تلخ شده ایم همه.​

کسی نخواهد آمد​

تو بیا چوب لای چرخ زمین بگذار!​

 

[*parisa*]

شعرکوتاه

​

​

۱-​

شب ازنو می رسد​

همراه تو​

شب پره ها​

وهوهوی باد​

درشاخه های بید.​

*​

ماه​

دوباره گل می دهد!​

​

۲-​

تو آفتاب لب بام بودی​

تابه شعرمن درآمدی​

پریدی​

رفتی!​

​

​

۳-​

هرکجا باشی​

صدای ویولونی هست که باد بیاورد​

ابرخاطره ها را ببارد​

و تو خیس​

مثل حالا که زیرباران قدم می زنم​

برسنگ فرش خیابانی ازهرکجا​

قدم بزنی.​

​

*​

هرکجاباشی- مهم نیست​

مهم-صدای ویولونی ست​

که باد با خود می آورد!​

۴-​

می خواهم بهترین شعرم را​

برایت بنویسم​

اما​

نه آفتاب می گذارد ببینمت​

نه دختر همسایه!!!
​

 

[*parisa*]

قرارنیست اتفاق خاصی بیفتد​

نه،هیچ اتفاقی نمی افتد​

روزها​

همان طور به رود شب می ریزند​

که شب ها​

به سپیده ی روز.​

نه پرده ای​

به ناگهان کشیده می شود​

نه سرانگشت شاخه ای​

به هوای ماه می جنبد​

نه تو​

ازراه می رسی!​

*​

قرار نیست اتفاق خاصی بیفتد​

مثلااین که:​

تو​

با شاخه ای گل سرخ​

دردست های روشن ات​

ازراه برسی!​

نه،​

عین روز روشن است،​

تورفته ای بازنگردی ​

ومن​

مانده ام پشت این همه کاغذ سیاه​

تاهرلحظه​

به اتفاق خاصی که قرارنیست بیفتد​

فکرکنم!​

 

[*parisa*]

۱-

تارنگ چشم هایت رابفهمم
سوخته بودم
وتو
رفته بودی
برساحل دیگری بتابی!

۲-

شب
وچیزی شبیه ماه
آویخته از دکل های نفت.

بادکنکی سفید
معلق میان آسمان.

وکودکی که
من بودم!​

 

[*parisa*]

تو که این روزها آمده ای! ​

تازه از راه رسیده ای،بمان!
اگربروی
زمین سردخواهدشد
و فرسوده
و منقرض،
مثل تفنگی خالی
که درخواب جنگ
به غبارسردفراموشی
نشسته باشد.

اگر بروی
کشتی ها
بادبان آویخته وبی سرنشین
بندر را ترک خواهندکرد
و من
اندوهگین و خاموش
مثل توده ای یخ
سرگردان دریای مه آلود
خواهم شد.
***
تازه ازراه رسیده ای،بمان!
اگر بروی
باورکن اگر بروی
زندگی،
آهنگ غم ناکی بیش نخواهدبود!​

 

[*parisa*]

١-
لطفا
کمی دورتر بایست!
مهربان که می شوی
بیشتر دلم تنگ می شود.
٢-
تو آمده ای،
کسی خانه نیست.
بهار آورده ای و
چه قدرگل،اما
من هنوز
به رویش گلی می نگرم
که درکویر کاشته ام!
-بازمی گردی.


٣-
کوتاه ترین شعرم را
برای توسرودم:
-بـ..وسـ..ـه!​

 

[*parisa*]

١-
لطفا
کمی دورتر بایست!
مهربان که می شوی
بیشتر دلم تنگ می شود.
٢-
تو آمده ای،
کسی خانه نیست.
بهار آورده ای و
چه قدرگل،اما
من هنوز
به رویش گلی می نگرم
که درکویر کاشته ام!
-بازمی گردی.


٣-​

​

کوتاه ترین شعرم را
برای توسرودم:
-بـ..وسـ..ـه!​

 

[*parisa*]

بهاریه ها​

​

1-

سازت را

با بهار کوک کن

مرا

با چشم هات !

2-

بهار

ادامه ی لب خند ِ توست

وقتی از سنگ های سرد ،

زمستان را

پریده ای !

3-

بهار

گل نیست

شکوفه نیست

نه سبزه وُ

نه سفره ی هفت سین

بهار

تویی که هر سال

تکرار می شوی

تکراری اما ،

نه !

4-

دستت را به من بده

پایت را

به راه !

این راه

به بهار می رسد ،

وقتی از سنگلاخ ِ واژه ها

عبور می کند وُ

سرخ رود های شعر .

دستت را به من بده !

***

5-

بهار

و این همه دلتنگی ؟!

نه ،

شاید فرشته ای

فصل ها را به اشتباه

ورق زده باشد !

6-

بوی دل تنگی می دهم !

حتا بهار هم

پیله ی تنهایی اَم را

به روی پروانه هاش
​

نمی گشاید .​

 

[*parisa*]

" پرنده ، فقط یک پرنده بود !"
​

هوا گرم بود

پرنده اما

سرد

( بال ها ، نگاه ، و صداش حتا )

*

خورشید

دلش لرزید

برایش آفتاب شد

تابید .

پرنده

جان گرفت .

به هوای جفت خود ،

در غبار ِ وَهم ،

پرید !

*

فردا

میان آسمان

یخ بسته بود

با قندیل های سرخ

خورشید !
​

 

[*parisa*]

سنجابِ دست آموزِ تو اَم؛ کمی بلوط! ​

​

1​

آخرِ تمامِ کوچه های جهان، به پاییز می رسد​

​

کمی آوازِ عاشقانه بخوان​

​

دیرتر می رسیم!​

2​

وقتی «غزلِ» چشم هات​

​

با هیچ «قافیه»ای جوور نمی شود،​

دیگر نگو چرا «سپید» می نویسی اَم!​

​

3​

هم کوپه ی عَبـ*ـوسِ منی در قطاری که به پاییز می رود​

​

کمی بخند


بگذار خط عوض کند


روو به ایستگاهِ بهار!


4​

دارند عصبی اَم می کنند کلمات​

​

وقتی به حذفِ نامِ تو

​

رأی نمی دهند!​