شعر دفتر اشعار گروس عبدالملکیان

[Diba]

در اطراف خانه ی من
آن کس که به دیوار فکر می کند ، آزاد است !
آن کس که به پنجره ... غمگین !
و آن کس که به جستجوی آزادی است ،
میان چار دیواری نشسته
می ایستد ... . چند قدم راه می رود !
نشسته ... . می ایستد
چند قدم راه می رود !
نشسته ... . می ایستد ... . چند قدم راه می رود !
نشسته
می ایستد ... . چند قدم راه می رود !
نشسته ... . می ایستد
چند قدم ... .
حتی تو هم خسته شدی از این شعر
حالا چه برسد به او که ... . نشسته
می ایستد ... .
نه ! ... . افتاد !​

گروس عبدالملکیان​

 

[Diba]

اصلاً
مهم نیست
تو چند ساله باشی
من همسن و سال تو هستم
مهم نیست
خانه ات کجا باشد
برای یافتنت کافی است
چشمهایم را ببندم.
خلاصه بگویم
حالا
هر قفلی که میخواهد
به درگاه خانه ات باشد
عشق پیچکی است
که دیوار نمیشناسد.
​

گروس عبدالملکیان​

 

[Diba]

ما
كاشفان كوچه ی بنبستیم
حرف های خسته ام داریم
این بار
پیامبری بفرست
كه تنها گوش كند

(گروس عبدالملکیان)​

 

[Diba]

خُرده های تاریکی


درسایه ی چیزی که نیست
نشسته است و چیزی که نیست را
ورق میزند
او تکه تکه بیدار میشود
و تکه تکه راه میافتد
و تکه های بسیارش، مرگ را کلافه کرده است
انگشتِ اشاره اش که ازآسمان میگذرد
اجازه میگیرد
از او میپرسد:- غروب، جز برای غمگین کردن
به چه درد میخورد؟
- همین! پرسشی که پاسخ استتا ابد زنده میماندپس رهایش کن، بگذار برود!

***
دیوانه است او
که هربار حرف میزند
دیوار به سمتِ دیگرش نگاه میکند

دیوانه است او
که همچنان به کندنِ شب ادامه میدهد
و خُرده های تاریکی را
زیرِتخت پنهان میکند
دیوانه است او
که گفته بود میرود
امّا رفت
و گفته بود میماند
امّا ماند
و گفته بود میخندد
امّا خندیدد
یوانه است او
که رفتن و ماندن و خندیدن را بیخیال شده
به کندنِ معنیِ «امّا» فکر میکند
دیوانه باید باشدکه
با طناب او را
به سپیده دم بسته اند
دیوانه است او که
دیروز تیربارانش کرده اند
و هنوز به فرار فکر میکند
​

 

[Diba]

آواز مه

بلیط قطار را پاره میکنم​

و با آخرین گله ی گوزن ها​

به خانه برمیگردم​

آنقدر شاعرم​

که شاخ هایم شکوفه داده است​

و آوازم​

چون مِهی بر دریاچه میگذرد:​

شلیک هر گلوله خشمی است​

که از تفنگ کم میشود​

سـ*ـینه ام را آماده کرده ام​

تا تو مهربانتر شوی
​

 

[Diba]

خواب

حالا که رفته ای، بیا
بیا برویم
بعدِ مرگت قدمی بزنیم
ماه را بیاوریم
و پاهامان را
تا ماهیان رودخانه دراز کنیم

بعد موهایت را
از روی لبهایت بزنم کنار
بعد موهایت را
از روی لبهایت بزنم کنار
بعد موهایت را از روی لبهایت ...

لعنتی
دستم از خواب بیرون مانده است.​

 

[Diba]

شعری برای صلح

با لوله ی تفنگ چای را هم میزند
با لوله ی تفنگ جدول را حل میکند
با لوله ی تفنگ فکرهایش را میخاراند

گاهی هم
روبه روی خودش مینشیند
و ترکشهای خاطره را
از مغزش بیرون میکشد

در جنگ های زیادی جنگیده است
اما حریفِ تنهایی اش نمیشود

این قرص های سفید
کم رنگترش کرده اند
آن قدر که سایه اش بلند میشود
میرود برایش آب میآورد

***
باید قبول کنیم
که هرگز
هیچ سربازی
زنده از جنگ برنگشته است


از کتاب " پذیرفتن "​

 

[Diba]

..
مسیر خانه ات را
از حافظه ی کفش هایم پاک کرده ام
غمگین نباش !
خودت هم می دانی
همیشه عکس تکی ِ تو زیباتر بود
زیبایی تو و خستگی این دیوار
که به هر حال به من تکیه داده است
دلم گرفته
درست مثل لک لکی
که بال هایش را برای کوچ امتحان می کند
دلم گرفته و می دانم
این هواپیما هیچ وقت
بر دریاچه ای فرود نمی آید
دلم گرفته و
باز نمی شود
در این قوطی
سرانجام
قرص ها را خواهم خورد...

"گروس عبدالملکیان"​

 

[Diba]

آﺧﺮﯾﻦ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ
ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻏﻤﮕﯿﻨﻢ
ﭼﯿﺰﯼ
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻗﻔﺲِ ﺧﺎﻟﯽ ﻫﺴﺖ
ﮐﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ ...

"ﮔﺮﻭﺱ ﻋﺒﺪﺍﻟﻤﻠﮑﯿﺎﻥ"​

 

[Diba]

پیراهنت
در باد تکان میخورد
این تنها پرچمیست
که دوستش دارم.

"گروس عبدالملکیان"​