شعر دفتر اشعار رضا کاظمی

[*parisa*]

1
تو مُردهای، اما
مُردنَت اتفاقی نبود.
خدا
به ستوه آمده بود از تنهایی!


2
تکّههای دلِ مناَند این شعرها
که دستبهدست میروند.
مرا بخوان!
تا از چهار طرف
به سمتِ تو پرواز کنم




3
چه اندوهیستْ در چشمهای مردِ ماهیگیر
وقتی غمِ نان
هر شب به دریا میکشاندَش
هر شب به تورش میافتی
هر شب رهات میکند!


4
نگران نباش
به قرار میرسم.
فقط، چند قدم مانده
تا مرگ!​

 

[*parisa*]

1​

وقتِ رفتن​

بهدستَش سپردمَت،​

اما دیگر​

بازَت نگرداند.​

چه نارفیق است خدا​

​

2​

این خانه،​

موریانه نداشت​

یادِ تو​

به جانش انداخت!​

​

3​

دستَم را رها کردی​

گم شدم میانِ آدمها.​

چهقدر گمشدن خوب است​

اما​

نه میانِ آدمها​

​

4​

« ویران میآیی »*​

ویران میشوم.​

خانهات آباد،​

آباد بیا !​

 

[*parisa*]

تنهایی​

نامِ دیگر پاییز است،​

هرچه عمیقتر​

برگریزانِ خاطرههاتْ بیشتر​

​

2​

چه تراژدیِ بزرگی میشود زندهگی​

وقتی نهنگِ اقیانوس باشی​

و عاشقِ ماهیِ برکه شوی!​

​

3​

تو حرامِ منی وُ​

حلالِ تمامِ شهر!​

با مردم که نمیشود جنگید،​

به گلولهای حلالَم کن!​

​

4​

دارم جَویده میشوم​

میانِ آروارههای سمجِ موریانهای​

که جا گذاشتهای در سرم​

 

[*parisa*]

پستچی جای نامه، تنهایی آورد! ​

1​

وقتی هر شب به خانه باز می گردی​

یعنی نمُرده ای؛​

ولی منِ احمق،​

ندانسته هر روز با شاخه ای گل​

به مزار زن دیگری می روم!​

2​

این طور که تو را زیبا می نویسند، یعنی:​

عاشق اَت شده اند کلمات!​

3​

فراموشَ ت کرده ام​

و حالا دیگر سال هاست با زنی می خوابم​

که اصلن شبیه تو نیست،​

مگر، چشم هایش!​

 

[*parisa*]

رفیقِ نیمه راه شدی، جای تو را گرفتند کلمات! ​

1​

این پرده​

کسالت بار شده است دیگر​

بیا​

بی پرده بازی کنیم!​

2​

سوختَ م، ولی چه بی هوده!​

درست مثل سیگاری روشن​

میانِ لب های زنی که​

سیگاری نیست!​

3​

پدران​

راستگوترین مردمانِ زمین اَند​

وقتی دو قدم مانده به مرگ​

پشتِ پرده ی چشمهای شان را نشان می دهند​

و ما​

مادرانِ حقیقیِ خود را می شناسیم!​

 

[*parisa*]

1​

تو را از یاد بُرده ام​

باران را، نه.​

گفته بودی در باران می آیی!​

2​

درها و پنجره ها را بسته ام ولی​

هنوز سردم است.​

یا تو رفته ای، یا...​

نه، گزینه ی دیگری نیست​

حتمن تو رفته ای!​

3​

باران​

نامِ دیگرِ تو بود.​

به شهر که می آمدی​

هوا پُر می شد از بوی خوش​

خیابان ها،​

از ازدحامِ نگاه ها و ماشین ها !​

 

[*parisa*]

1​

گفتی: تا آخر دنیا با تواَم.​

و من،​

ندانستم نامِ دیگر تو​

تنهایی است!​

2​

ناکوک شده استْ این دل.​

چه زخم بزنی، چه زخمه​

فرقی نمی کند!​

3​

گفتی: بمان، بازمی گردم​

ماندم، بازگشتی:​

یک مُشت خاکستر، میان تابوت!​

آه!​

من فقط نبودنَ ت را آه کشیده بودم​

 

[*parisa*]

انگار همه ی مانْ وقتِ رفتن، کلید را به چاهِ کور می اندازیم! ​

1​

مثل پلنگی تنها​

که پنجه به هوای ماه بکشد​

و ماه؛ نه به دست بیاید و، نه زخم بخورد؛​

هر شب​

بر سنگِ مزار تو می نشینم!​

2​

آمدی. ماندی. رفتی.​

درست مثل رعد و برق​

که تا بخواهی از زیبایی ش لـ*ـذت ببری​

خانه ات را سوخته باشد!​

3​

تا دیدار تو
یک شیشه فاصله است و من
مثل ماهی
میانِ تُنگ
و تُنگ
میان دریا.
​

​

آه، اگر بشکند این دیوار شیشه ای​

 

[*parisa*]

تو از من گذشتی، رفتی
رفتی سمتی که نور بود،
روشنایی بود.
من
در تنهایی
سمتی که تاریکی بود
فرو ریختم
و تاریکی
افزون تر شد.​

**********​

تنَ ت
به دشتِ گل های وحشی می ماند:
معطَّر و ناشناخته.
بـ..وسـ..ـه ام
هرجا که می نشیند
پروانه ای از خواب می پرد!​

*************​

با هم که قدم می زنیم
حسودی اَش میشود آفتاب
نه که هیچ گاه
قدم نزده است با ماه!​

************​

عاشق شو

و شعرهای ناتمامِ مرا

تمام کن!​

 

[*parisa*]

هیچ عاشقی ساعتَ ش را به وقت گرینویچ تنظیم نمی کند ! ​

قایقت می شوم ؛
بادبانم باش
بگذار هرچه حرفْ پشت مان می زنند مردم ؛
باد هوا شود ،
دورترمان کند !

:::

دیگر بر نمی گردی
این، مثلِ روزْ روشن است .
اما
مادر به دلش برات شده می آیی
و من، باور میکنم !

:::

شب. ماه. دریا
و ماهی گیری تنها؛ بی تور و بی قلاب .
آغوشت را باز کن دریا
خودت را می خواهم این بار .

:::

چه غم انگیز استْ سرنوشت ماهی کوچک
وقتی به هوای جفت خود
به اقیانوس میزند
و نهنگ ها ،
عاشقش می شوند !

:::

انگار نسیم سحرگاهی از سمرقند بیاید
وقتی نگاهت
سلامم می کند .

:::

خواستم فانوسِ راهت باشم
حال آنکه بر پیشانی ات
مُشتی ستاره، بر راه می تابید !
*
گفتی بمان !
- در چشمانت چیزی بود
که از شب هم گذر می کرد -
ماندم ،
و شرم از حقارت فانوس
شانه هام را لرزاند .
رفتی ،
و بدرودی تلخ
در من آغاز شد .
*
کاش بر پیشانی اَت
ستاره می شدم
نه کرم شبتاب
بر سنگ های شب !

:::

ساعت دیدار
به وقت قرارهای عاشقانه بود .
دیر رسیدی !
هیچ عاشقی ساعتَش را
به وقت گرینویچ تنظیم نمی کند !​