شعر دفتر اشعار سعید چولکی

[Diba]

پرکرده بود شهر را
فریاد کلاغ ها
ما سکوت کردیم
وفقط
مردن کبوترها را نگاه کردیم

 

[Diba]

در کدام فصل
بذرت را به باد داده ام!
که تمام سال
جوانه نمی زنی ...

 

[Diba]

• 
  [*=center]روی پیشانی ام
  شصت سالگی پدرم جامانده
  اما هنوز در حسرت بهار
  به پنجره ها دروغ می گویم
  حتی به همین دوستت دارم
  که در نگاهم
  گم شده است...
  
  

 

[Diba]

تاریکی بی خود
دل بسته است به شب
اگر پلک باز کنی
طلوع می کند
خانه ی کوچک من

 

[Diba]

سرت گرم است
دراین سرمای سیاه
زمستان فصلی ست
که دراتاق جامانده
ولابه لای پتو
خانه کرده است...

 

[Diba]

رفتن مسیری ست
در پایان پاهای تو
وقتی که از من برمی گردی

 

[Diba]

کوتاه نکن دستانم را
از بلندای موهایت
من با همین چشم ها دیده ام
شاخه های زیادی از درخت ها
دل کنده اند و
تبر شده اند...

 

[Diba]

"سقوط"
از سقط شدن بـ..وسـ..ـه هایت
شروع می شود
​

 

[Diba]

نگاهم را با خود برد
ماشینی که در ترافیک شب
گم می شد​

 

[Diba]

شب می نشینم
در انتظار ماه
کوچه راه می رود
در خواب
کابوس بیدار می شود
از سقوط
بیمارستانی شده ام پر از درد
دوای دردهایم پیدا نمی شود
​