شعر دفتر اشعار سعید مطوری!

[Diba]

دست من گرمی دستاتو میخواد

لب من بـ..وسـ..ـه ی لبهاتو میخواد

نگو دیر میای تنم یخ میزنه

تن من گرمی تبها تو میخواد


صبح شده به انتظارت می شینم

کنار حوض گلدونارو می چینم

آب میدم سبزه های خونمونو

کنارم شمعدونی ها رو می بینم


صدای در زدن پاشم برم

فکر کنم یار منه تاج سرم

دروباز کردم و دیدم آسمون

من کبوترم پر از بال و پرم


کنار هم لحظه هامون شیرینه

گلهای بنفشه هامون رنگینه

عزیزم، شهرزاد قصه های من

همه ی قصه هامونو میخونه​

​

 

[Diba]

ترسم ز شب و درد جفایی

ای کاش که در شبم بیایی

شب ها به سحر کنار منزل

خوشتر به خیال آشنایی​

********​

شوق دل من حکایتش عالی بود

خورشید دلم سبز در شالی بود

دیگر زدل سایه حذر خواهم کرد

کاشانه ی تو زهر بدی خالی بود​

​

 

[Diba]

در مسیر نگاه به من... چشمانت...بیقرار

دردی می کشم زتو... زرفتن و ...انتظار

شمارش معکوس نفسم..پنج...چهار...سه

روح وجسمم... همه...در فراقت....بیقرار

کمای افکارم...ایست... لحظه های فراق

تنی در زنجیر ... اسیر عشقت....گرفتار

غم رسوب شد... قندیل اشک در چشمان

بودم دنیای درد...بدون عشقت ...غمبار

آمدی؟...زآمدنت چه سوداست ... مرا

رفتی ونماندی ...که شوم برایت... دلدار

سخن دل... به زبان کشیده نشد...آه...

من ز شرم نگفتم...دل زعشقت...رازدار​

​

 

[Diba]

در سرزمینت عشق، پرچم ، به انتظار شده ام

از شرق و غرب امیدی ، چه بیقرار شده ام

بی تو شبی سنگین در کنار من، مثل غم

خورشید من تو بیا بتاب، که تار شده ام

شب ماه نبود در آسمان چرا نبود؟!!! آه و آه

روشن ز تو شبهای من ، چو سار شده ام

رقصی به شبها، در نور مصنوعی ،اَه، چه بد

خسته ام چه گویم من، بس که بی عار شده ام

وقتی هزار محبت من، هیچ، به دیده ات بشود

دیگر چه سود از من، هیچ ویا هزار شده ام

تقدیر رقم خورد، من نمانم تو بمان، و ببین

روز ،شب و خوابی، در زیر، پندار شده ام

ماشین قرمزازمن عبور کرد... لِه و آه ...آه...

روحی ز من پرواز کرد و بیدار شده ام

محشر که وعده ی تو بود برای من، نه/ نه/ نه

روشن شدم ، عمری من، چه بی یار شده ام​

​

 

[Diba]

در هجوم لحظه ها ی غفلت

گم شدن در ذلت

جستجوی قلب در تاریکی تن

فانوس در گوشه ی عزلت

نفس هایم در پس شش های پر دود

آغـ*ـوش مرگ باز وزندگی مردود

نقطه های سیاه سربازان اهریمن

چقدر دور ...خودم زمن

آتش به بلندای اعمال سیاهم

در جهنم بدی ها تباهم

چشم سرزمین التماس

تجلی حق چون الماس

شعاع های نور

نور

ونور

جسم و روح در مسیر

هر دو در بند...اسیر

پایان کار زبان ودروغ

خاموش و بی فروغ

سخندان اعضای پراکنده

روح در بستر درد... شرمنده

لحظه

لحظه

کوچکتر...

تاریکی

تاریکی

پایین تر...

در دور دست نوری باریک

ره می برم در راهی تاریک

شعله های آتش و دود

ای کاش نمی شدم مردود...​

​

 

[Diba]

بهارت بوده است باغ ترانه

برای دیدنت... هردم بهانه

فدایت می شوم بوده کلامت

زعشقت بوده این دل را نشانه​

*********​

بهاری بوده نامت ای عزیزم

بیا هردم برایت... گل بریزم

صفای نور چشمان تو ای گل

ز معشوقان دیگر می گریزم​

​

 

[Diba]

کوچه با پاکان همیشه پاک بود
نقطه چینش آبی افلاک بود
دوستیها جمله در او ماندگار
تا که ردی بر زند بر نا بکار
عاشق و معشوق درکوچه روند
از لب زیبای دل می میخورند
دسته گل تقدیم دلداری کنند
خنده بر لب هایشان جاری کنند
ای فدای این همه شور وصفا
دل فدای این همه مهر و وفا
با صداقت دوستی آید پدید
کور آن چشمی که نتواند بدید
با صفای دل همه شادی کنیم
عشق و دل را شوق آزادی کنیم
مهرپاکی را به خوبان سر دهند
هم سر خود را به جانان بر نهند
باش و پاکی را ز اهل شعر بین
مرحم و درمان ز اهل مهر بین
از خدا خواهم دمادم این امید
کوچه باشد جاودان و دل سپید​

​

 

[Diba]

جفای دل

ندانستم چرا آتش به جان زد

که شمع دل زبهر عاشقان زد

پر پروانه ی عشقی بسوزد

دریغ می به کام تشنگان زد

*******

از این پس گوشه ای تنها نشینم

که دیگر... آن جفای دل نبینم

برو دیگر مگیر از من نشانی

دگر آن غنچه ی لب را نچینم​

​

 

[Diba]

جمعه آمد این دلم بی تاب شد

باز چشمانم حرامش خواب شد

بوی نرگس به فضا ی ما رسید

انتظارش سوی احساس ناب شد​

***********​

جمعه روز عاشقی ودلبری است

سوی من جمعه همیشه سروری است

سرور عالم در این روز منجی است

او به هر پادشهی خود مهتری است​

***********​

جمعه مظلومان همیشه انتظار

تا رسد آن منجی جوشن سوار

او زنورش این جهان روشن کند

شد شفای هردلی دارد بهار​

​

 

[Diba]

شب تا سحر شنیدم درخلوت شبانه

ای گوهر درخشان تا کی چنین پنهانه

گوهر چراغ بودی آن شمع جان بودی

رفتی وکردی پنهان آن گوهر مسـ*ـتانه

در خود فرو رفتی گشتی زدیده پنهان

با خود چه ها کردی سوز دلت ترانه

اشکم زدید خون شد دیگر نماند اشکی

دیگر چگونه سازم قلب تو را بهانه

دل زرهت گم شد احساس غرق غم شد

آخر بگو کجایی تا رو کنم به خانه

من عاشقی غریبم با مردمان رفیقم

اما بگو چگونه آن قصه شد افسانه

احساسم غریب است با هر کسی رفیق است

اما ز گوش شنیدم گفتی توی دیوانه

خواهر به چشم دیدم اما زخود ندیدم

گفتی نگاه تو بود چقدر بی شرمانه

معصوم بود دل من دربیکران دلها

شک آمدو جفا کرد آن دل را جانانه

شکوهْ به آسمان رفت از آن دل غریبم

تا خود کند چاره با این دل دُردانه

درد دلم بفهمید از خوبیم بپرسید

بیا ببین چه کرده دل باز شد سامانه​

​