شعر اشعار *بیدل دهلوی*

zohreh77

کاربر نگاه دانلود
کاربر نگاه دانلود
عضویت
2016/10/18
ارسالی ها
1,187
امتیاز واکنش
43,458
امتیاز
858
هـ*ـوس نماند زبس عشق آن نگارم سوخت

خوشم‌که شعلهٔ‌ این‌شمع خارخارم سوخت

به بزم‌یار جنون کردم ای ادب معذور

سپند سوخت به وجدی که اختیارم سوخت

چو موم دوری‌ام از جلوه‌گاه شهد وصال

اشاره‌ ایست که باید جدا ز یارم سوخت

بهار بی‌ثمری جمله باب سوختن است

خیال مصلحت‌اندبشی چنارم سوخت

چو شمع‌ کشته نرفتم به داغ منت غیر

فتیلهٔ نفسی بود بر مزارم سوخت

سرشک هر مژه‌اندازش آن سوی نظر است

شرر عنانی این طفل نی‌سوارم سوخت

طلسم آگهیم بوتهٔ گداز خود است

فروغ دیده بیدار شمع‌وارم سوخت

نسیمی از چمن صیدگاه عشق وزید

کباب‌کیست ندانم دل شکارم سوخت

هوای وصل به خاک سیه نشاند مرا

به رنگ داغ جنون نکهت بهارم سوخت

هنوز از کف خاکسترم اثر باقیست

گداز عشق چه مقدار شرمسارم سوخت

دلی ز پهلوی داغم ندید گرمی شوق

محبت تو ندانم پی چه کارم سوخت

دگر مپرس ز تاثیر آه بی ‌اثرم

به آتشی که ندارد هزار بارم سوخت

غبار دشت محبت سراغ غیر نداشت

به برق جلوه او هرکه شد دچارم سوخت

مباد شام‌کسی محرم سحر بیدل

دماغ نشئه در اندیشهٔ خمارم سوخت
 
  • پیشنهادات
  • zohreh77

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/10/18
    ارسالی ها
    1,187
    امتیاز واکنش
    43,458
    امتیاز
    858
    گر همه در سنگ بود آتش جدایی دید و سوخت

    وقت آن‌کس خوش که از مرکز جدا گردید و سوخت

    دی من و دلدار ربط آب وگوهر داشتیم

    این زمان باید ز قاصد نام او پرسید و سوخت

    خاک عاشق جامهٔ احرام صد دردسر است

    برهمن زین داغ صندل برجبین مالید و سوخت

    ازتب و تاب سپند این بساط آگه نی‌ام

    اینقدر دانم که در یاد کسی نالید و سوخت

    حلقهٔ صحبت دماغ شعلهٔ جواله داشت

    تا به خود پیچید تامل رنگ‌گردانید و سوخت

    دوزخی نقد است وضع خودسری هشیار باش

    شمع اینجا یک رگ گردن به خود بالید و سوخت

    انفعال عالم بیحاصلی برق است و بس

    چون نفس خلقی دکان سعی بیجا چید و سوخت

    شبنم از خورشید تابان صرفه نتوانست برد

    عالمی آیینه با رویت مقابل دید و سوخت

    وصف لعلت از سخن پرداخت افکار مرا

    بال موجی داشتم در گوهر آرامید و سوخت

    بـرده بودم تا سر مژگان نگاه حسرتی

    یاد خویت‌ کرد جرأت آتش اندیشید و سوخت

    نخل من زین باغ حرمان نوبر رنگی نکرد

    چون چنار آخر کف دستی به هم سایید و سوخت

    اینقدر کز گرم و سرد دهر داغ عبرتم

    شعله را باید به حالم تا ابد لرزید وسوخت

    دوستان آخر هوای باغ امکانم نساخت

    همچو داغ لاله دربرگ ‌گلم پیچید و سوخت

    از جنون جولانی تحقیق این بیدل مپرس

    شعلهٔ جواله‌ای بر گرد خود گردید و سوخت
     

    zohreh77

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/10/18
    ارسالی ها
    1,187
    امتیاز واکنش
    43,458
    امتیاز
    858
    رنگت به چشم لاله بساط نظاره سوخت

    خویت به‌کام سنگ زبان شراره سوخت

    خالت ز پرده‌، دود خطی‌کرد آشکار

    شوخی‌ سپند سوخته ‌را هم دوباره سوخت

    یا رب چه سحر کرد تغافل که یار را

    در لب‌شکست‌خنده به‌ابرو اشاره سوخت

    دریای حسن را خط اوگرد حیرت است

    یا موج پیچ و تاب نفس بر کناره سوخت

    پیداست از نفس زدن وحشت شرار

    کز آه ‌کوهکن جگر سنگ خاره سوخت

    چشم حصول داشتن آیین عقل نیست

    از مزرع سپهرکه تخم ستاره سوخت

    از وحشت غبار شرر فرصتم مپرس

    صبحی دمید و سر به ‌گریبان پاره سوخت

    امید فال امن مجو، از شرار من

    کز برق نیتم اثر استخاره سوخت

    چون زخم‌کهنه‌ای‌ که به داغش دوا کنند

    بیچاره دل ز غیرت اظهار چاره سوخت

    گفتم ز سوز دل فکنم طرح مصرعی

    مضمون به‌داغ غوطه‌زد و استعاره سوخت

    از اضطراب دل نرسیدم به راحتی

    خوابم به دیده جنبش این‌ گاهواره سوخت

    بیدل ذخیره‌ی مژه شد بسکه روز وصل

    در عرض حیرت تو زبان نظاره سوخت
     

    zohreh77

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/10/18
    ارسالی ها
    1,187
    امتیاز واکنش
    43,458
    امتیاز
    858
    یاد وصلی‌ کردم آغـ*ـوش من دیوانه ‌سوخت

    لاله‌سان از گرمی این می دل پیمانه سوخت

    ناله‌ها رفت از دل و احرام آزادی نبست

    پرتو خود را در اول شمع این‌ کاشانه سوخت

    وقت رندی خوش که در ماتمسرای اعتبار

    خرمن ‌هستی چو برق ‌از خنده ی مسـ*ـتانه سوخت

    دور دار از زلفش ای مشاطهٔ‌گستاخ‌، دست

    آتش این‌ دود نزدیک است خواهد شانه‌ سوخت

    عشق هرجا در خیال مجلس ‌آرایی نشست

    هر دو عالم در چراغ کلبهٔ دیوانه سوخت

    ما نه ‌تنها در شکنج جسم‌ گردیدیم خاک

    ای بسا گنجی ‌که نقد خویش در ویرانه سوخت

    اضطراب حال دل‌، ما را به حیرت داغ ‌کرد

    آتش این خانه رخت ما برون خانه سوخت

    دود هم دستی به دامان شرار ما نزد

    آخر از بی ریشگی در مزرع ما دانه سوخت

    تا سواد سطری از رمز وفا روشن شود

    صد نفس باید به تحقیق پر پروانه سوخت

    عالمی بیدل به‌ حرف یکدگر آرام باخت

    غفلت ما هم دماغ خواب در افسانه سوخت
     

    zohreh77

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/10/18
    ارسالی ها
    1,187
    امتیاز واکنش
    43,458
    امتیاز
    858
    آن شعله‌که در دل شرر عشق وهوس ریخت

    گرد ‌نفسی بودکه رنگ همه‌کس ریخت

    صد دشت ز خویش آن طرفم ازتپش دل

    شمع ره‌گمگشتگی‌ام سعی جرس‌ ریخت

    فریادکه نقشی ندمانید حبابم

    تا دم زدم این آینه ازتاب نفس ریخت

    صدخلد حلاوت پی پرواز هـ*ـوس رفت

    شیرینی جانم همه درراه مگس ریخت

    شرمندهٔ صیاد خودم چون نفس صبح

    کزنیم تپش‌گرد من ازچاک قفس ریخت

    معموری بنیاد جسد بر سر هیچ است

    آتشکده‌ها رنگ بنایی‌ست‌که خس ریخت

    هم قافلهٔ -‌سیرت سرشار نگاهیم

    گرد ره ما سرمه به آواز جرس ریخت

    برداشتن ازکوی توام صرفه ندارد

    خوهدکف‌خاکم‌به‌سر و چشم‌عسس ریخت

    در خانه همان بار به دوشم چه توان‌کرد

    معمار ازل رنگ بنایم ز نفس ریخت

    درس ورق عجز من امروز روانی‌ست

    رنگم به‌رهت ساز قدم‌کرد ز بس ریخت

    غافل نشوی از دل افسردهٔ بیدل

    خونی‌ست درین‌پرده‌که باید به هـ*ـوس ریخت
     

    zohreh77

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/10/18
    ارسالی ها
    1,187
    امتیاز واکنش
    43,458
    امتیاز
    858
    هرکجا گل‌کرد داغی بر دل دیوانه سوخت

    این‌چراغ‌بیکسی تا سوخت‌در ‌ویرانه سوخت

    عالم از خاکستر ما موج ساغر می‌ زند

    چشم مخمور که ما را اینقدر مسـ*ـتانه سوخت

    حسن یک مژگان نگه را رخصت شوخی نداد

    شمع این محفل تپشها در پر پروانه سوخت

    مژده وصل تو شد غارتگر آسایشم

    خواب‌درچشمم‌همان‌شیرینی‌افسانه سوخت

    وضع دنیا هیچ بر دیوانه تاثیری نکرد

    بیشتر این برق عبرت خرمن فرزانه سوخت

    داغ دل شد رهنمای‌کوه و هامون لاله را

    سر به‌ صحرا می‌زند هرکس‌ متاع خانه سوخت

    برق‌ ناموس محبت را چو داغ آیینه‌ام

    من به خاکستر.نشستم‌گر دل بیگانه سوخت

    مـسـ*ـتی چشم تورا نازم‌که برق حیرتش

    موج‌می را چون‌نگه در دیدهٔ پیمانه سوخت

    بسکه خوبان را ز رشک جلوه‌ات داغ است ‌دل

    می‌توان از آتش سنگ صنم بتخانه سوخت

    دور چشم بد زیانکار زمین الفتم

    مزرعی دارم که باید چون سپندم دانه سوخت

    آرزوها در نفس خون کرد استغنای دل

    ناله در زنجیر از تمکین این دیوانه سوخت

    بسمل آن طایرم بیدل‌که درگلزار شوق

    چون شرار ازگرمی پرواز بیتابانه سوخت
     

    zohreh77

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/10/18
    ارسالی ها
    1,187
    امتیاز واکنش
    43,458
    امتیاز
    858
    بیتابی عشق این همه نیرنگ هـ*ـوس ریخت

    عنقا پری افشاندکه توفان مگس ریخت

    مستغنی‌گشت چمن و سیر بهاریم

    بی‌بال و پریها چقدرگل به قفس ریخت

    از تاب و تب حسرت دیدار مپرسید

    دردیده چوشمعم نگهی‌پر زد و خس ریخت

    ازیک دو نفس صبح هم ایجاد شفق‌کرد

    هستی دم تیغی‌ست‌که خون همه‌کس ریخت‌.

    روشنگر جمعیت دل جهد خموشی‌ست

    نتوان چو حباب آینه بی‌ضبط نفس ریخت

    دنباله دو قلقل مینای رحیلیم

    ین باده جنون داشت‌که در جام جرس ریخت

    بیدل ز فضولی همه بی‌نعمت غیبیم

    آب رخ این مایده‌ها، سیر و عدس ریخت
     

    zohreh77

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/10/18
    ارسالی ها
    1,187
    امتیاز واکنش
    43,458
    امتیاز
    858
    شب ‌که حیرت ‌با خیالت‌ طرح ‌قیل ‌و قال ریخت

    همچو شمع از پیکرم یکسر زبان لال ریخت

    یک‌ سحر تا نقش‌بندم‌ صد چمن‌رنگم شکست

    تا به پروازی رسم اندیشه چندین بال ریخت

    همچو دل آیینهٔ ‌وهمی به دست افتاده است

    می‌توان از لاف‌هستی یک‌جهان تمثال ریخت

    گاه عرض سرنوشت ناتوانیهای من

    تا رقم در جلوه آید،‌ کلک قدرت نال ریخت

    یک نفس چون سایه گشتم، غافل از خورشید عشق

    بر سراپایم سواد نامهٔ اعمال ریخت

    آبم از شرم سماجت پیشگان این چمن

    بهر یک لبخنده نتوان آبرو هرسال ریخت

    بی‌تب شوقت به رنگ شعله داغ اخگرم

    آرمیدنها مرا در قالب تبخال ریخت

    رفته‌ام از خویشتن چندانکه می‌آیم هنوز

    بیخودی از ماضی‌ام توفان استقبال ریخت

    عمر بگذشت و همان ناقدردان جلوه‌ایم

    نیستی آیینهٔ ما سخت بی‌تمثال ر‌یخت

    صبح این وبرانه‌ایم از فیض نومیدی مپرس

    خاک ما بر باد رفت و عالم اقبال ریخت

    تا پری افشانده‌ایم از آسمانها برتریم

    بسمل رنگیم نتوان خون ما پامال ریخت

    کار با عشق ‌است بپدل ورنه ‌در میدان لاف

    بوالهوس هم می‌تواند خونی از قیفال ریخت
     

    zohreh77

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/10/18
    ارسالی ها
    1,187
    امتیاز واکنش
    43,458
    امتیاز
    858
    زان اشک‌که چون شمع زچشم‌تر من ریخت

    مجلس همه‌رنگین شد و گل در بر من ریخت

    آهنگ غروری چو شرر در سرم افتاد

    تا چشم به پرواز گشودم پر من ریخت

    افسون غنا خواب مرا تلخ برآورد

    این آب نمک بود که بر گوهر من ریخت

    آن روز که یازید جنون دست حمایت

    مو چتر شد و سایهٔ ‌گل بر سر من ریخت

    عمری‌ست سراغ دل گمگشته ندارم

    یارب به‌کجا این ورق از دفتر من ریخت

    چون شعله پس از مرگ به خود چشم‌ گشودم

    برروی من آبی‌ست‌که خاکستر من ریخت

    اشکم ز تنک‌مایگی‌ام هیچ مپرسید

    تا جرعه فشانم به زمین ساغر من ریخت

    فریادکه چون شمع به جایی نرسیدم

    یک لغزش مژگان به همه پیکر من ریخت

    چون سایه ز بیمار ادب دست بداربد

    افتادگیی بود که بر بستر من ریخت

    بیدل دیت آب رخ خود زکه خواهم

    این خون قناعت طمع‌ کافر من ریخت
     

    zohreh77

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/10/18
    ارسالی ها
    1,187
    امتیاز واکنش
    43,458
    امتیاز
    858
    اشک از مژگان درین ویرانه نشکست و نریخت

    خوشه‌خشکی‌داشت اینجادانه‌نشکست‌و نریخت

    زیرگردون صدهزاران سر به باد فتنه رفت

    کهنه خشتی زین ندمتخانه نشکست و نریخت

    درکشاکش اقتدار ارهٔ اقبال دهر

    اینقدرها بسکه یک‌دندانه‌نشکست و نریخت

    آه از آن روزی که‌استغنای غیرت‌زای عشق

    خاک صحرا برسر دیوانه نشکست ونریخت

    سعی سر چنگ ملامت چاره‌ای سودا نکرد

    موی‌از مجنون به‌چندین شانه‌نشکست و نریخت

    مجلس می شیشه و پیمانه‌ای بسیار داشت

    هیچ‌کس چون‌محتسب‌مسـ*ـتانه‌نشکست‌و نریخت

    در بر این انجمن رنگی نگردانید شمع

    تا قیامت هم پرپروانه نشکست و نریخت

    باعث هرگریه و فریاد لطف آشناست

    شیشه وصهبای ما بیگانه نشکست و نریخت

    مرگ می‌باشد علاج تشنه‌کامیهای حرص

    پر نشد پیمانه تا پیمانه نشکست ونریخت

    تا ابد در خاک اگر جویی نخواهی‌یافتن

    آن قدح‌کز بازی طفلانه نشکست و نریخت

    ماتم امروز دید و نوحهٔ فردا شنید

    اشک‌مابیدل به‌هیچ‌افسانه‌نشکست‌و نریخت
     

    برخی موضوعات مشابه

    پاسخ ها
    104
    بازدیدها
    4,667
    پاسخ ها
    472
    بازدیدها
    10,133
    بالا