شعر اشعار حافظ

[Love Only]

عکس روی تو چو در آینه جام افتاد *** عارف از خنده می در طمع خام افتاد
حسن روی به تو یک جلوه که در آینه کرد *** این همه نقش در آیینه اوهام افتاد
این همه عکس می و نقش نگارین که نمود *** یک فروغ رخ ساقیست که در جام افتاد
غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید *** کز کجا سر غمش در دهن عام افتاد
من ز مسجد به خرابات نه خود افتادم *** اینم از عهد ازل حاصل فرجام افتاد
چه کند کز پی دوران نرود چون پرگار *** هر که در دایره گردش ایام افتاد
در خم زلف تو آویخت دل از چاه زنخ *** آه که چاه برون آمد و در دام افتاد
آن شد ای خواجه که در صومعه بازم ببین *** کار ما با رخ ساقی و لب جام افتاد
زیر شمشیر غمش رقـ*ـص کنان باید رفت *** کان که شد کشته او نیک سرانجام افتاد
هر دمش با من دلسوخته لطفی دگر است *** این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد
صوفیان جمله حریفند و نظرباز ولی *** زین میان حافظ دلسوخته بدنام افتاد

دانلود رمان های عاشقانه

 

[boshra]

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست
منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست
شب تـار است و ره وادی ایمـــن در پیش
آتش طــور کـــجا موعــــد دیــدار کــــجاست
هــر کــــه آمـــد به جهان نقش خرابـــــی دارد
در خـــرابات بگــــویید کــــه هشیـــار کـــجاست
آن کــــس است اهـــل بشارت کــــــه اشارت داند
نکــــته*ها هست بســـی محـــرم اســـرار کــجاست
هـــــر ســــر مـــوی مــــرا بـا تـــو هـــزاران کــــار است
مـــا کـــجاییـــم و مـــلامـــت گـــر بـــی*کـــار کـــجاست…
:8:

دانلود رمان های عاشقانه

 

[nafa3]

اشعار زیبای حافظ شیرازی...

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست
منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست
شب تـار است و ره وادی ایمـــن در پیش
آتش طــور کـــجا موعــــد دیــدار کــــجاست
هــر کــــه آمـــد به جهان نقش خرابـــــی دارد
در خـــرابات بگــــویید کــــه هشیـــار کـــجاست
آن کــــس است اهـــل بشارت کــــــه اشارت داند
نکــــتهها هست بســـی محـــرم اســـرار کــجاست
هـــــر ســــر مـــوی مــــرا بـا تـــو هـــزاران کــــار است
مـــا کـــجاییـــم و مـــلامـــت گـــر بـــیکـــار کـــجاست...
حافظ​

​

بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی
خـــون خوری گـــر طلب روزی ننهــاده کـــنی
آخــرالامـــر گــــل کــوزه گـــران خواهــی شــــد
حالیـــا فکـــر سبــو کـــن کـــــه پـر از بـاده کنـــی
گـــــر از آن آدمیــانی کـــــه بهشتت هـ*ـوس است
عیـــش با آدمـــی ای چنــــد پـری زاده کنــــی
تکیــــه بر جای بزرگان نتوان زد به گــــــزاف
مگر اسباب بزرگـی همه آماده کــنی...
حافظ​

​

راهیست راه عشـــق کـــه هیچش کـــــناره نیست
آن جـــا جــز آن کـــه جـان بسپارند چـاره نیست
هر گـه که دل به عشق دهی خوش دمی بود
در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست...
حافظ​

​

هـــر آن کــــه جانب اهـــل خدا نگــه دارد
خـــداش در همـــه حـــال از بلا نگــــــه دارد
حــدیث دوست نگــویم مگر به حضــرت دوست
کــــــــه آشنــــا سـخـــــن آشنــــا نگـــــــه دارد...
حافظ​

​

گفتــم ای سلطـــان خوبان رحـم کــــن بر این غـــریب
گفت در دنبال دل ره گــــم کـــند مسکـــــین غریب
گفتمــش مگـــذر زمانی گـفت معـــذورم بــــدار
خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریب...
حافظ​

​

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست
سخن شناس نهای جان من خطا این جاست...
در انـــدرون مــــن خستـــه دل نـــدانــــم کــیســت
کــــه مـــن خموشـــم و او در فغــان و در غوغاست...
حافظ​

​

دوش دیــــدم کــــه مـلایـــک در میـخــــانـــه زدنــد
گـــــل آدم بســــرشتنـــد و بــه پیمـــانــه زدنـــد
ســاکنـــان حـــــرم ستـــر و عفـــاف ملکـــوت
بــا مـــن راه نشیـــن بــاده مـستانــه زدنــد
آسمــــان بـار امـــانت نتـوانســت کــشید
قــرعــــه کـــار به نام مـــن دیوانــه زدنــد
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
چون نــدیدند حقیقت ره افسانه زدنــد
شکـــر ایزد کــه میان من و او صلح افتاد
صـــوفیان رقـ*ـص کـــنان ساغر شکرانه زدند
آتش آن نیسـت کــه از شعله او خندد شمع
آتش آن است کـــــه در خــــرمن پـــــروانه زدند
کـــــس چـــو حــافظ نگشــاد از رخ اندیشه نقاب
تـا ســــر زلـــف سخـــن را بــــه قلـــم شـــانه زدند
حافظ​

​

المــــنه لله کـــــــه در مــیکـــــده باز است
زان رو کـــــه مـــــــــرا بــــر در او روی نیــــاز است
خمها همه در جوش و خروشند ز مـسـ*ـتی
وان می که در آن جاست حقیقت نه مجاز است
از وی همــــه مـسـ*ـتی و غرور است و تکبر
وز مــــا همــــه بیچارگـــــی و عجــز و نیـاز است
رازی کــــه بر غیر نگـــفتیم و نگـــــــوییم
با دوست بگـــــوییـم کــــه او محـــرم راز است...
حافظ​

​

مــــرا عهدیست بـا جانـان کــــه تـا جــان در بــدن دارم
هــواداران کـویش را چو جان خویشتن دارم
صفــــای خلـــوت خـاطـــر از آن شمـــع چگــــل جویــم
فـــروغ چشـــم و نور دل از آن مـاه ختن دارم
بـــه کــــام و آرزوی دل چــــو دارم خلــــوتــی حــاصـــل
چـــه فکــر از خبث بـدگویان میان انجمن دارم
گـــرم صــد لشکــر از خوبان به قصد دل کـــمین سازند
بحمد الله و المنـــه بتـــی لشکـــرشکـــن دارم
الا ای پیـــــر فـــرزانــــه مکــــن عیبــــــم ز مـیخــــانـــه
کـــه من در تـرک پیمانه دلی پیمان شکن دارم
خـــدا را ای رقیب امشــب زمــانـــی دیــده بر هـــم نه
که من با لعل خاموشش نهانی صد سخن دارم
چــــو در گــــلزار اقبالــــش خـــرامـــــانــــم بحمـــــدالله
نـــه میل لاله و نســـرین نه بــــرگ نسترن دارم
بـــه رنـــدی شهــــره شد حافظ میان همدمان لیکـــن
چه غم دارم که در عالم قوام الدین حسن دارم

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

​

​

حـالیـــا مـــصلحـــت وقــت در آن مـــیبـیـنـــم
که کشم رخت به میخانه و خوش بنشینــم
جام می گــــیرم و از اهـــل ریا دور شــوم
یعنـــی از اهـــل جهـان پاکدلی بگزینم
جز صراحی و کتابم نبود یار و ندیم
تا حریفان دغا را به جهان کم بینم
سر به آزادگی از خلق برآرم چون سرو
گر دهد دست که دامن ز جهان درچینـــم
بس کـــه در خـــرقه آلـــوده زدم لاف صـــلاح
شـــرمسار از رخ ســـاقـی و مـــی رنگـــینم...
حافظ​

​

دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما
چیسـت یاران طریقت بعد از این تدبیر ما
ما مریدان روی سوی قبله چون آریم چون
روی ســوی خـــانـــه خمـــــار دارد پیــــر مـــا
در خــــرابات طریقت مـــا بـــه هــم منزل شویم
کـــاین چنیـــن رفتـــهست در عهــــد ازل تقدیر مـا
عقل اگر داند که دل دربند زلفش چون خوش اســت
عــــاقلان دیـــوانه گـــــردند از پـــی زنجیــــــــر مــــــا
روی خوبــت آیتـــی از لطــف بـــر مــا کــشف کـرد
زان زمان جز لطف و خوبی نیست در تفسیر ما
بـا دل سنگـــینت آیا هیـــچ درگیـــرد شبـــــی
آه آتشنـــاک و ســـوز سینـــه شبگیـــر مـــا
تیـر آه ما ز گـــردون بگـــذرد حافظ خموش
رحم کــن بر جان خود پرهیز کـن از تیر ما
حافظ​

​

ای پادشه خــــوبان داد از غــم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی
دایـــم گـــل این بستان شـــاداب نمــــیمــاند
دریـــــــاب ضعیـفـــان را در وقــــت تــــوانـایــــی...
حافظ​

​

ای بـــیخبــــر بکــــوش کــــه صاحب خبـــر شوی
تــا راهــــرو نباشـــی کـــــی راهـبــــــر شــــوی
در مکـــتب حقـــایق پیــــش ادیـــب عشـــق
هــان ای پسر بکـــوش که روزی پدر شوی
دست از مس وجود چو مردان ره بشوی
تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی...

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

​

​

خــــرم آن روز کـــــز ایـــن منـــزل ویــــران بـــــروم
راحت جان طلبـــــم و از پــــی جـــانان بــــروم
گـــر چــه دانم کــه بــه جایی نبـرد راه غریب
مـن به بوی ســـر آن زلف پریشان بـــروم
دلــم از وحشت زندان سکـندر بگـــرفت
رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم
چون صبا با تن بیمار و دل بـیطاقت
بـــه هـــــواداری آن سرو خرامان بـــروم
در ره او چــــو قلـم گـــر به سرم باید رفت
بـا دل زخـــم کـــش و دیـــده گــــریان بــروم
نـــذر کـــردم گــــر از این غـــم به درآیــم روزی
تا در میکـــده شـــادان و غــــزل خــــوان بـــــروم
حافظ​

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

غزل شمارهٔ ۱
الـــا یــا ایــهــا الــســاقــی ادر کــاســا و نــاولــهــا
کـه عـشـق آسـان نـمـود اول ولی افتاد مشکلها
بـه بـوی نـافـهای کـاخـر صـبـا زان طـره بـگشاید
ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دلها
مرا در منزل جانان چه امن خوشـی‌ چون هر دم
جـرس فـریـاد مـیدارد کـه بـربـنـدیـد مـحـمـلها
بـه مـی سـجـاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
کـه سـالـک بـیخـبـر نـبـود ز راه و رسـم منزلها
شـب تـاریـک و بـیـم مـوج و گردابی چنین هایل
کــجــا دانــنـد حـال مـا سـبـکـبـاران سـاحـلهـا
هـمـه کـارم ز خـود کـامـی به بدنامی کشید آخر
نـهـان کـی مـانـد آن رازی کـز او سـازنـد محفلها
حـضـوری گر همیخواهی از او غایب مشو حافظ
مــتـی مـا تـلـق مـن تـهـوی دع الـدنـیـا و اهـمـلـهـا
....


O beautiful wine-bearer, bring forth the cup and put it to my lips
Path of love seemed easy at first, what came was many hardships.
With its perfume, the morning breeze unlocks those beautiful locks
The curl of those dark ringlets, many hearts to shreds strips.
In the house of my Beloved, how can I enjoy the feast
Since the church bells call the call that for pilgrimage equips.
With wine color your robe, one of the old Magi’s best tips
Trust in this traveler’s tips, who knows of many paths and trips.
The dark midnight, fearful waves, and the tempestuous whirlpool
How can he know of our state, while ports house his unladen ships.
I followed my own path of love, and now I am in bad repute
How can a secret remain veiled, if from every tongue it drips?
If His presence you seek, Hafiz, then why yourself eclipse?
Stick to the One you know, let go of imaginary trips.
​

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

غزل شمارهٔ ۲

صــلــاح کــار کــجــا و مــن خــراب کــجــا
بـبـیـن تـفـاوت ره کـز کـجـاسـت تـا بـه کـجـا
دلـم ز صـومـعـه بـگـرفـت و خـرقـه سالوس
کــجـاسـت دیـر مـغـان و شـراب نـاب کـجـا
چـه نـسـبـت اسـت به رندی صلاح و تقوا را
ســمــاع وعــظ کــجــا نــغــمــه ربـاب کـجـا
ز روی دوســت دل دشـمـنـان چـه دریـابـد
چــراغ مــرده کــجــا شــمــع آفــتــاب کــجـا
چـو کـحـل بـیـنـش مـا خاک آستان شماست
کــجــا رویــم بــفــرمــا از ایـن جـنـاب کـجـا
مـبـین به سیب زنخدان که چاه در راه است
کـجـا هـمـیروی ای دل بـدیـن شـتـاب کجا
بـشـد کـه یـاد خـوشـش بـاد روزگـار وصال
خـود آن کـرشـمه کجا رفت و آن عتاب کجا
قرار و خواب ز حافظ طمع مدار ای دوست
قـرار چـیـسـت صـبوری کدام و خواب کجا


.....


Where is sensible action, & my insanity whence?
See the difference, it is from where to whence.
From the church & hypocritical vestments, I take offence
Where is the abode of the Magi, & sweet wine whence?
For dervishes, piety and sensibility make no sense
Where is sermon and hymn, & the violin's music whence.
Upon seeing our friend, our foes put up their defense
Where is a dead lantern, & the candle of the sun whence?
My eye-liner is the dust of your door and fence
Where shall I go, tell me, you command me whence?
Take your focus from your chin to the trap on the path hence,
Where to O heart, in such hurry you go whence?
May his memory of union be happy and intense
Where are your amorous gestures, & your reproach whence?
Make not restlessness & insomnia, Hafiz's sentence
What is rest, which is patience, and sleep whence?

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

غزل شمارهٔ ۳


اگـــر آن تـــرک شــیــرازی بــه دســت آرد دل مــا را
بــه خــال هــنــدویــش بـخـشـم سـمـرقـنـد و بـخـارا را
بــده ســاقـی مـی بـاقـی کـه در جـنـت نـخـواهـی یـافـت
کـــنـــار آب رکـــن آبـــاد و گــلــگــشــت مــصــلــا را
فـغـان کـایـن لـولـیـان شـوخ شـیـریـن کـار شهرآشوب
چـنـان بـردنـد صـبـر از دل کـه تـرکـان خـوان یغما را
ز عــشــق نــاتــمــام مــا جـمـال یـار مـسـتـغـنـی اسـت
بـه آب و رنـگ و خـال و خط چه حاجت روی زیبا را
من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم
کــه عــشــق از پــرده عـصـمـت بـرون آرد زلـیـخـا را
اگــر دشــنــام فــرمــایــی و گــر نــفـریـن دعـا گـویـم
جــواب تــلــخ مــیزیــبــد لــب لــعــل شــکــرخـا را
نـصـیـحـت گـوش کن جانا که از جان دوستتر دارند
جـــوانـــان ســـعـــادتـــمـــنـــد پـــنـــد پـــیــر دانــا را
حــدیــث از مـطـرب و مـی گـو و راز دهـر کـمـتـر جـو
کـه کـس نـگـشـود و نـگشاید به حکمت این معما را
غـزل گـفـتـی و در سـفـتـی بـیـا و خـوش بـخـوان حافظ
کــه بــر نــظــم تــو افــشــانــد فــلــک عـقـد ثـریـا را

......



That beautiful Shirazi Turk, took control and my heart stole,
I'll give Samarkand & Bukhara, for her Hindu beauty mole.
O wine-bearer bring me wine, such wine not found in Heavens
By running brooks, in flowery fields, spend your days and stroll.
Alas, these sweet gypsy clowns, these agitators of our town
Took the patience of my heart, like looting Turks take their toll.
Such unfinished love as ours, the Beloved has no need,
For the Perfect Beauty, frills and adornments play no role.
I came to know Joseph's goodness, that daily would increase
Even the chaste Mistress succumbed to the love she would extol.
Whether profane or even cursed, I'll reply only in praise
Sweetness of tongue and the lips, even bitterness would enthrall.
Heed the advice of the wise, make your most endeared goal,
The fortunate blessed youth, listen to the old wise soul.
Tell tales of song and wine, seek not secrets of the world,
None has found and no-one will, knowledge leaves this riddle whole.
You composed poems and sang, Hafiz, you spent your days well
Venus wedded to your songs, in the firmaments' inverted bowl.

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

غزل شمارهٔ ۴
صــبــا بــه لـطـف بـگـو آن غـزال رعـنـا را
کـه سـر بـه کـوه و بـیـابـان تو دادهای ما را
شــکـرفـروش کـه عـمـرش دراز بـاد چـرا
تــفــقــدی نــکــنــد طـوطـی شـکـرخـا را
غـرور حـسـنـت اجازت مگر نداد ای گل
کـه پـرسـشـی نـکـنـی عـنـدلـیـب شیدا را
بـه خـلـق و لـطف توان کرد صید اهل نظر
بــه بــنــد و دام نــگــیــرنـد مـرغ دانـا را
نـدانـم از چـه سـبـب رنـگ آشـنـایی نیست
ســهـی قـدان سـیـه چـشـم مـاه سـیـمـا را
چــو بــا حـبـیـب نـشـیـنـی و بـاده پـیـمـایـی
بـــه یـــاد دار مـــحـــبـــان بـــادپـــیــمــا را
جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب
کـه وضـع مـهـر و وفـا نـیـسـت روی زیبا را
در آسـمـان نـه عـجـب گـر بـه گـفته حافظ
ســرود زهـره بـه رقـص آورد مـسـیـحـا را


.......


Kindly tell the tender deer, O morning breeze
I am wandering your desert and the wild countries.
Long live the sugar merchant, but why
Is he unkind to sweet lovers, the honey-bees?
Tender rose, pride in your goodness forbids
To ask the manic nightingale of his fantasies.
Only with gentle compassion can you trap the wise.
The wise bird from any snare simply flees.
I know not why there is no familiarity
With the tall, black eye, bright faced beauties.
When in company of friends, glass of wine in hand
Remember old companions who travel upon the breeze.
The only criticism that I can have of you;
For kindness, the beauties charge extortionate fees.
No wonder if in the heavens, as claims Hafiz;
Venus song brings Christ to dancing sprees.




​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

غزل شمارهٔ ۵

دل مـیرود ز دسـتـم صاحب دلان خدا را
دردا کــه راز پـنـهـان خـواهـد شـد آشـکـارا
کـشـتـی شـکـسـتـگانیم ای باد شرطه برخیز
بــاشــد کــه بــازبــیــنــیــم دیــدار آشــنـا را
ده روزه مـهـر گـردون افسانه است و افسون
نــیـکـی بـه جـای یـاران فـرصـت شـمـار یـارا
در حلقه گل و مل خوش خواند دوش بلبل
هــات الــصــبــوح هــبــوا یــا ایــهـا الـسـکـارا
ای صــاحــب کــرامــت شــکـرانـه سـلـامـت
روزی تـــفـــقــدی کــن درویــش بــینــوا را
آسـایـش دو گـیـتی تفسیر این دو حرف است
بــا دوســتــان مــروت بــا دشــمــنــان مـدارا
در کــوی نــیــک نــامـی مـا را گـذر نـدادنـد
گــر تــو نــمـیپـسـنـدی تـغـیـیـر کـن قـضـا را
آن تـلـخ وش کـه صـوفـی ام الخبائثش خواند
اشــهــی لــنــا و احــلــی مـن قـبـلـه الـعـذارا
هـنـگـام تـنگدستی در خوشـی‌ کوش و مـسـ*ـتی
کـایـن کـیـمـیـای هـسـتـی قـارون کـند گدا را
سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد
دلـبـر کـه در کـف او مـوم اسـت سنگ خارا
آیــیــنــه ســکــنـدر جـام مـی اسـت بـنـگـر
تــا بــر تــو عـرضـه دارد احـوال مـلـک دارا
خــوبـان پـارسـی گـو بـخـشـنـدگـان عـمـرنـد
ســـاقـــی بـــده بــشــارت رنــدان پــارســا را
حـافـظ بـه خـود نـپوشید این خرقه می آلود
ای شــیــخ پــاکــدامــن مــعــذور دار مـا را

......

O pious of the heart, I am lost in a love, so great
O pain the hidden secrets will become open debate.
Shipwrecked we just float, O favorable wind arise,
May we one more time gaze upon that familiar trait.
Passage of time and the stars, are but what we fantasize
For compassion and kindness, it is never too late.
In the circle of wine and roses, nightingale’s song is prize
With the aroma and the wine your senses satiate.
O Thou compassionate one, life giver and the wise
One day bestow thy grace upon this mendicant’s state.
For peace of this world and the next, understand what I advise
Magnanimity the lot of friends, and with foes try to relate.
In the land of repute, our passage they will dispute
If this will not suit, don’t stay mute, and transmute dictates of fate.
When destitute and in need, let your love and passion breed
Life’s alchemy, essence and seed, unimagined wealth shall create.
If unruly with pride, with a candle’s zeal your flame will rise
Beloved turns stone to lava, and molten wax manipulate.
The Grail contains but wine, if only you realize
Then the Kingdom of the world, at your feet prostrate.
The good and wise Magi, forgivers of lives and lies
Bearer bring good news, drunkards’ wine consecrate.
With this wine stained robe, Hafiz would never disguise
O untainted pure Master, exempt us from this fate.



​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

غزليّات خواجه حافظ شيرازی:

غزل شماره (6)

به ملازمان سلطان که رساند اين دعا را
که به شکر پادشاهی ز نظر مران گدا را

ز رقيب ديوسيرت به خدای خود پناهم
مگر آن شهاب ثاقب مددی دهد خدا را

مژه سياهت ار کرد به خون ما اشارت
ز فريب او بينديش و غلط مکن نگارا

دل عالمی بسوزی چو عذار برفروزی
تو از اين چه سود داری که نمی کنی مدارا

همه شب در اين اميدم که نسيم صبحگاهی
به پيام آشنايان بنوازد آشنا را

چه قيامت است جانا که به عاشقان نمودی
دل و جان فدای رويت بنما عذار ما را

به خدا که جرعه ای ده تو به حافظ سحرخيز
که دعای صبحگاهی اثری کند شما را
.......

(6)
To the Sultan’s attendants, who will convey this prayer
“In thanks for sovereignty, away from sight drive not the beggar?”
From the watcher, demon of nature, I take shelter in my God
Perchance that gleaming light may, for God’s sake, give a little aid.
If Thy dark eye-lash made for our blood,
O Idol! think of its deceit; and, make no mistake
When Thou enkindlest thy face, Thou consumest a world,
From this, what profit hast Thou that Thou doest no kindness
All night, in this hope I am that the breeze of dawn,
With the message of lovers, will cherish the lover.
O Beloved! what is the tumult that to lovers thou displayedest
Thy face like the gleaming moon, Thy stature like the heart-ravishing cypress?
O Murshed! to the lover Hafez morning-rismg, give thou, for God’s sake, a draught,
May his prayer of the morning-time avail thee
!
​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​

​

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

غزليّات خواجه حافظ شيرازی

(7)
صوفی بيا که آينه صافيست جام را
تا بنگری صفای می لعل فام را

راز درون پرده ز رندان مـسـ*ـت پرس
کاين حال نيست زاهد عالی مقام را

عنقا شکار کس نشود دام بازچين
کان جا هميشه باد به دست است دام را

در بزم دور يک دو قدح درکش و برو
يعنی طمع مدار وصال دوام را

ای دل شباب رفت و نچيدی گلی ز عيش
پيرانه سر مکن هنری ننگ و نام را

در عيش نقد کوش که چون آبخور نماند
آدم بهشت روضه دارالسلام را

ما را بر آستان تو بس حق خدمت است
ای خواجه بازبين به ترحم غلام را

حافظ مريد جام می است ای صبا برو
وز بنده بندگی برسان شيخ جام را

::::::::::::

:::::::::::::
غزليّات خواجه حافظ شيرازی

(7)
O Sufi! come; for bright is the mirror of the cup:
That thou mayst see the brightness of the wine of ruby hue.
Of profligates intoxicated as the mystery within the veil;
For, this state is not the Zahed’s, lofty of degree.
The Anka is the prey of none. Up-pluck thy snare:
For, here ever, in the hand of the snare, is wind.
At time’s banquet, enjoy one or two cups; and go:
Verily desire not perpetual union.
O heart! youth’s vigor hath departed; and, from life, thou hast not plucked a single
rose:
Elderly of head, show skill of name and fame.
Strive in the pleasure of the present. As, when no water remained,
“Adam let go the garden of the house of safety.”
On our part, at thy threshold, many are thy rights of service.
O Sir! again, in pity, look upon thy slave.
The disciple of the cup of Jamshid is Hafez. O breeze, go:
And give salutation from the slave to the Shaikh of Jam.

​

------------------------------------------------------------​

​

دانلود رمان های عاشقانه