کامل شده رمان از ما بهترون 2 | zahrataraneh کاربرا انجمن نگاه دانلود

[zahrataraneh]

به نام خدا ​

پست دهم از ما بهترون 2​

آرش سرشو جلو میاره و میگه : ببین آنی یه چیزی!​

منتظرانه به آرش نگه میکنم . ​

اون که سکوت منو میبینه ، ادامه میده : خونواده ی من ، به خاطر تموم شدن دانشگاه من ، آخر همین هفته ، یه مهمونی ترتیب دادن . ..می خواستم اگه موافق باشی توی همین مهمونی تو رو بهشون معرفی کنم . ​

ابروهام از تعجب دو متر بالا میپره و میگم : اما اونا که منو نمیشناسن !​

-اینطوری هم نیست ، من درباره ی تو به پدر و مادرم گفتم ، اونا خیلی دوس دارن زود تر تو رو ببینن . مخصوصا مادرم ! ​

لحظه ای با شک به آرش نگاه میکنم و بعد از چند ثانیه میگم : مادر تو همه چیزو درباره ی من میدونه ؟ ​

-معلومه که نه ، اما مشکلی نیست ، اصن به اون فک نکن ، ...فقط بگو میای یا نه ؟​

لحظه ای فکر میکنم . چقدر سخته بدون پدر و مادر تصمیم گرفتن . اگه الان مامان اینجا بود حتما کلی ایراد از آرش میگرفت ! با مثلا بابا در مورد موقعیتش توی محل کارش میپرسید !​

اما حالا من باید تک و تنها تصمیم بگیرم . نگاهی به آرش میندازم و میگم : آره ...حتما میام!​

یه نقطه ی درخشان توی چشمای آرش تکون میخوره . موقع خوردن غذا اصلا نمی فهمم چی میخورم . فقط دوس دارم زود تر غذامو تموم کنم . باید توی این چن روز به خیلی چیزا فک کنم . از یه طرف مهمونی آخر هفته و از طرف دیگه اون خال سیاه .....​

 

[zahrataraneh]

به نام خدا ​

پست یازدهم از ما بهترون 2​

کفشامو در میارم و پاورچین پاورچین به طرف راه پله به راه میوفتم . ​

-دیر اومدی دختر ! دیگه داشتم نگرانت میشدم !​

سر جام خشک میشم . به اطلسی که زیر نور ضعیف چراغ خواب به من نیشخند میزنه نگاه میکنم . نوری که روی صورتش افتاده چشمای عسلیشو خیلی خیلی روشن نشون میده . ​

ویلچرشو با تخت سلطنتی اشتباه گرفته و دستاشو به حالت فخر فروشانه ای روی دسته های ویلچرش گذاشته . ​

نیشخندی میزنم و میگم : نگران نباشید ...اگه من سر به نیست میشدم ، بازم دست شما جلوی مامورا خالی نبود !​

اطلسی چرخشو به جلو میرونه و میگه : من حتی شک دارم آرش با میل خودش تو رو توی این ماموریت همراهی کنه ، چه برسه به این که باور کنم اون پسر تو رو برای شام دعوت کرده باشه . ​

-عذر میخوام ، ولی آرش نامزد منه !​

اطلسی نگاه شکنجه گری به من میندازه و میگه : ارد نده آنی ! اون پسر به خاطر حرف خشایث یه همچین کار احمقانه ای رو انجام داده !​

-منظورت چیه ؟ ​

اطلسی سری به نشونه ی افسوس تکون میده و همین طور که بی اعتنا به من به طرف اتاقش میره ، میگه : ای کاش خودت بفهمی ...نه این که خودتو به نفهمی بزنی .​

لحظه ای به فکر فرو میرم . منظور اطلسی اینه که آرش به خاطر خشایث و از روی دلرحمی به من پیشنهاد نامزدی داره . اگه حقیقت این باشه و بعد از ماموریت همه چیز به هم بریزه .....​

واقعا نامردیه محضه!​

با ناراحتی به طرف اتاقم به راه میوفتم . اونم حتما دلش به حال من سوخته و پیش خودش گفته اگه این دختر به هوای من اومده ...حتما تنها انگیزه اش برای تموم کردن ماموریت منم ...​

تازه آرش از خداشه که هر چه زود تر از دست ما خلاص بشه ....​

و اون خشایث احمق ! حتی عرضه ی اینو نداشت که خصوصی ترین راز منو پیش خودش نگه داره ...واقعا که !​

متوجه چن تا کاغذ میشم که جلوی آیینه گذاشته شده . فک نکنم اینا قبلا این جا بودن !​

به طرف آیینه میرم . اینا کارتای تاروتن ! آره کارتای تاروت!​

کارتای تاروتو توی دستم میگیرم و از توی آیینه به خودم لبخندی میزنم . ​

میدونم که این کارتای کهنه که حاشیه هاشون به زردی میزنه مال کی میتونه باشه . ​

این کارتا رو خشایث برای دانشجوهاش میفرستاد تا اونا رو به صورت رمزی از ماموریتاشون با خبر کنه . این طوری فقط خود دانشجو ها می فهمیدن که الان با توجه به شرایطی که توی اون قرار دارن ، چیکار کنن.​

اگر خشایث توی زندگیش تنها یه کار مفید انجام داده باشه همینه . ​

 

[zahrataraneh]

فورا کارتا رو میشمارم . فقط چهار تا ! خشایث فقط چهار تا کارت برای من فرستاده ؟ واقعا که!​

با دقت به کارتا نگاه میکنم . خورشید ، عشاق!....قدرت نهایی! انتقال....​

خشایث با این کارتا بی رحمانه داره به من حقیقتو میگه . عشاق و انتقال یعن تموم شدن یه رابـ ـطه ی عاشقانه ! حشایث حد اقل 100 بار این ترکیب ضد حال رو برای دانشجو ها ارسال کرده و همیشه هم این جمله ی کلیشه ای رو برای تسکین میگفت : بن بست ها همیشه به ضرر ما نیست!​

کارتا رو روی میز پرت میکنم و به رخت خوابم بر میگردم . ​

بارون کم کم داره قطع میشه و صدای دیوارا و چوبای فرسوده ی خونه روی مخم رژه میره . ​

دوس دارم گریه کنم . شاید هنوز امیدی باشه . کارتای خورشید و قدرت نهایی هم معنای خوبی میتونه داشته باشه ، موفقیت به خاطر صبر و بردباری ! ....​

احساس میکنم فقط نیم ساعته که به خواب رفتم . با احساس قطه های بارون که روی از آسمون که روی سرم میریزه از خواب بیدار میشم . ​

چشمامو باز میکنم . همه جا تاریکه و خودمو روی سطح سفت و سختی میبینم . ​

مطمئنم که خواب نیستم . واقعا بیدارم !​

اما من کی اومدم اینجا ؟ ​

احساس سبکی خاصی میکنم . با حرکتی مثل پری سبک روی هوا بلند میشم . متوجه انگشتای کشیده ی دستم میشم که به رنگ آبی فیروزه ای دراومده . ​

چند بار توی هوا غوطه میخورم . به نظر میاد روی پشت بوم باشم . ​

به طرف پایین میرم . سرمو از از سقف داخل میبرم . بدنم مثل یه جنازه روی تخت افتاده . به طرف بدنم به راه میوفتم . قبل از این که کامل از سقف رد بشم ، کسی موهامو از پشت میکشه . جیغی میکشم و به عقب نگاه میکنم . ​

دختری که فک کنم یه روح سرگردون باشه با چشمای گود افتاده و لب و دهن وحشی داره منو به عقب میکشه . ​

جیغ دیگه ای میشکم که توی خلا ایجاد شده خفه میشه . ​

به دستاش چنگ میزنم اما اون نیشخند میزنه . ​

لحظه ای با دقت به چهره اش نگاه میکنم . ابرویی بالا میندازم و میگم : تو خواهر آرشی ! ​

روح سرگردون چهره شو توی هم میکشه و با صدای کلفتش میگه : منو میشناسی؟​

رو به دختره می ایستم اونم به آرومی دستای کریه شو از توی مو های من بیرون میکشه . با هیجان میگم : خود تو دو سال پیش منو توی خونه مون احضار کردی ، همون موقع که تو باند جن گیرای ماریا بودی . ​

 

[zahrataraneh]

دختره ابروهاشو توی هم میکشه و سعی میکنه که گذشته رو به یاد بیاره . وقتی که اخم میکنه ، بخیه های کنار چشمش از هم باز میشه ....از شکاف گوشه ی لبش هوفی میکشه و میگه : تو آرشو از کجا میشناسی؟​

-آرش ؟...اون خیلی پسر خوبیه ...اون به ما کمک کرد تا اجنه ی پلیدی رو که این بلا رو سرتو آوردن پیدا کنیم . ​

دختره دهانشو باز میکنه و از میون دندونای پوسیده و کرم خورده اش صدایی مثل غرش گربه بیرون میاد . ​

همون طور که انگشتای زشتشو به طرف گردنم میاره و میگه : دهنتو ببند !​

با وحشت سرمو عقب میکشم و میگم : ببخشید ! نمی خواستم ناراحتت کنم ! من ....​

دختره مکثی میکنه و میگه : تو اینجا چیکار میکردی؟​

-من ؟ من یه ماموریت مهم دارم . من میدونم که تو دختر خوبی هستی ....​

با این حرف خنده ی زشتی سر میده و همین طور که ازمن دور میشه و به طرف لبه ی پشت بوم میره ، میگه : حرف مفت زیاد میزنی ، هع هع هع ....​

با تعجب به این واکنشش نگاه میکنم . به طرفش پرواز میکنم و میگم : صبر کن ، من میدونم که اسم واقعی تو آیناز بوده ، من میدونم که وقتی نه ساله بودی از جسمت جدا شدی و الان سال هاست که سرگردونی ...میدونم که مدتی توی باند جن گیرای غرب تهران بودی ... و اینو هم میدونم که الان دیگه کار بدی انجام نمیدی....خواهش میکنم آیناز ! تو میتونی به ما کمک کنی غلامو پیدا کنیم . ​

ایناز لبه ی پشت بوم میشینه . تکه ای از پوست گردنش ، با وزش باد تکون میخوره . با افسوس به چراغای شهر خیره میمونه . ​

با ناراحتی خاصی که از میون صدای نکره و کلفتش هویداست ، زمزمه میکنه: آرش ....شما چی از جونش می خواین ؟​

دستمو روی شونه ی آیناز میذارم و میگم : اینطور نیست عزیزم . ارش داره به ما کمک میکنه که غلامو پیدا کنیم . ​

آیناز برمیگرده و با خشم به من خیره میشه . لباشو با غضب جمع میکنه طوری که احساس میکنم شکاف گوشه ی لبش بازتر میشه . ​

برای قانع کردنش میگم : باور کن که من قصد آزار رسوندن به تو رو ندارم . اگه بتونیم غلامو پیدا کنیم تو هم از این وضعیت نجات پیدا میکنی !​

حالت چشمای آیناز تغییر میکنه و مردمک چشماش گشاد میشه . چشماش توی تاریکی شب به میشی میزنه . صورتش حالت افسرده ای پیدا میکنه و میگه : باید بهش بگم ! دارن اونو میکشن. ​

با تعجب میگم : کی رو دارن میکشن ؟ ​

آیناز که دیگه میشه ترس و دلهره رو از توی چشماش دید میگه : مازیارو دارن میکشن!​

-مازیار کیه آیناز ؟ منو میبری پیشش ؟​

آیناز به آرومی سرشو میچرخونه و به شهر نگاه میکنه . با دماغش بو میکشه . با صدای لرزونی میگه : مازیار !​

و بی اعتنا به من بند میشه و به سمت شمال پرواز میکنه . به سرعت خودمو بهش میرسونم .​

-صب کن آیناز ! یه کم آروم تر برو!​

اما آیناز بی توجه به من راهشو ادامه میده . به نظر میاد اصلا تو حال خودش نیست و همه اش داره زیر لب چیزایی رو زمزمه میکنه . خیلی از ویلای اطلسی دور میشیم . به نظر میاد داریم به پایین شهر میریم . ​

آیناز کم کم فاصله شو از زمین کم میکنه و منم به تبعیت از اون به زمین نزدیک میشم . ​

کنار انباری قدیمی ای فرود میایم . بارون از ناودونی های انباری با شدت بیرون میزنه . ​

آیناز دستی به دیوار میکشه و وارد انباری میشه . ​

با تردید وارد انباری میشم .​

 

[zahrataraneh]

پسری حول و حوش 24 ، 25 سال سن ، لبه ی تختی نشسته و سیگار میکشه . هیکل ورزیده ای داره . خیلی دپرس و سرخورده به نظر میرسه . آیناز کننارش نشسته و با ناراحتی به اون نگاه میکنه . به نظر میاد مازیار با وجود این که یه ادم زنده اس اما وجود آیناز رو احساس میکنه . ​

مازیار میگه : چرا برگشتی آیناز ؟ ​

و پکی از سیگارش میگیره . با ناراحتی دستی به چشمای ریز و خیسش میکشه و میگه : کلافه ام آیناز ، ای کاش زود تر همه چیز تموم شه .....​

آیناز دستشو روی شونه ی مازیار میذاره و اونو دلداری میده . چهره ی نکره ی آینناز در کنار چهره ی جذاب و برنزه ی مازیار مانع درک احساس پاکی که بینشون وجود داره ، نمیشه . ​

مازیار با انگشت شست لرزونش ، اشکی که از گوشه ی چشمش بیرون اومده رو پاک میکنه . ​

مازیار میگه : آیناز ، میدونم که اینجایی دختر ، ....وجودتو حس میکنم . ​

ناله ی ضعیفی از گلوی آیناز شنیده میشه و دستشو به طرف دستای مازیار میبره . ​

مازیار که به نظر میاد دستای اونو حس کرده ، دستشو میگیره و میگه : چرا اینقد سردی ؟ ​

آینناز با صدای گوش خراشش میگه : یه وخ فک نکن که تنهایی .....اونا دنبال منم هستن ....من دوس ندارم که تنهات بذارم . ​

مازیار سرشو بلند میکنه و به گوشه ای که من ایستادم خیره میشه . مطمئن نیستم که منو میبینه ، چون واکنش خاصی نشون نمیده . ​

اما اون خطاب به آیناز میگه : اون دوست توئه آیناز ؟ ​

آیناز سری به نشانه ی تایید تکون میده . ​

مازیار با این قدرتی که تو دیدن دنیای ما داره ، بد جوری توی خطر افتاده ....​

مازیار دوباره بر میگرده و به من نگاه میکنه . با حیرت به اون دو نگاه میکنم . مازیار چطور میتونه چهره ی نکره ی آیناز رو تحمل کنه ؟ ​

صدای قدم هایی از بیرون به گوش میرسه . ​

مازیار دود غلیظی از پک سیگارش رو پخش میکنه و میگه : آیناز ، دیگه وقت رفتنه . ​

صدای گریه ی آیناز ریز ریز بلند میشه . ​

صدای وزوزی رو میشنوم . ​

-آنیا ! کجایی ؟ آنیا ! آنیا ............​

به نظر میاد این صدا از یه جای دوره . صدای اطلسی رو به وضوح میشنوم . ​

مازیار میگه : میدونم که می خوای بهم کمک کنی ....اما آیناز این تاوان اشتباهات خودمه .....​

از دیدن حال آیناز بغض به گلوم هجوم میاره . از طرفی صدای اطلسی که در حال تکون دادن جسممه روی مخم رژه میره . ​

صدای نکره ی آیناز میگه : من نمیذارم اونا تو رو بکشن .....​

قبل از این که اطلسی منو به جسمم برگردونه ، چند قدم به طرف مازیار میرم. سرشو میون دستاش گرفته . کلافه تر از این حرفاس اما وقت سوزوندن برام پشیمونی میاره . ​

با دلهره میگم :چجوری این قدرتو پیدا کردی ؟ تو کی هستی مازیار ؟ تو چیکار کردی با خودت ؟ ​

مازیار سرشو بلند میکنه . آیناز هنوز هم با صدای نخراشیده اش به آرومی گریه میکنه . مازیار با ناراحتی میگه : شما با ما آدما بد تا میکنین . کافیه ازتون چیزی بخوایم ، دیگه اون وقت دست از سرمون برنمیدارین ......​

سرمو پایین میندازم . حیف.....​

رو به مازیار میگم : اونا از تو چی می خوان ؟ چرا میان سراغت ؟ ​

مازیار لحظه ای مکث میکنه و با حالت غریبی به رو به رو خیره میشه . نقطه ای توی چشمای مشکی رنگش شروع به لرزش میکنه . توی گونه ها و لب هاش خون میدوه . دستاش شروع به لرزش میکنه . ​

توی یه لحظه کنترل خودشو از دست میده و گریه میکنه . ​

درد داره ...گریه کردن یه مرد درد داره .....گریه کردن یه مرد کلی حرفه .....چون یه مرد به راحتی گریه نمیکنه .....بهونه ی سنگینی می خواد .....دردای ناجوری می خواد ......​

بازم صدای اطلسی توی مخم میپیچه : آنیا !.......​

قبل از این که بتونم از قضیه ی مازیار سر در بیارم مجبور به جسمم کشیده میشم . صدای مازیار میگه : کثیف تر از اونی ام که بخوام برگردم ..........​

آیناز و مازیارو تنها میذارم و به ویلا برمیگردم . ....لعنتی ....این اطلسی چی از جون من می خواد ؟​

 

[zahrataraneh]

توی ویلا از خواب بیدار میشم . فشار سنگینی رو روی قلبم احساس میکنم . نگاهی به دور و اطراف میندازم . اتاق به طرز عجیبی خالی و ساکته ....​

ای کاش میتونستم کاری برای مازیار انجام بدم . ​

گوشیمو از توی کیفم بیرون میکشم . برای احتیاط گوشیمو توی ساک نگه میدارم . ​

آرش بعد از سی ثانیه جواب میده : آنی؟!​

-آرش یه چیزی شده ....خواهرتو دیدم آرش ...الان من خواهرتو دیدم !​

آرش لحظه ای مکث میکنه . منم ادامه میدم : اون منو برد پیش یه پسره که انگار داشت از چیزی رنج میکشید . ...آرش من میدونم داره یه اتفاقی میوفته ...باید زود تر به شهین خبر بدیم .​

آرش بالاخره میگه : یه لحظه صب کن آنی ...این موقع شب ...تو به من زنگ زدی و میگی که خواهرمو دیدی و میگی که اون تو رو بـرده پیش یه پسره ....چطور ممکنه آنی؟​

با عجله میگم : چطور ممکن نباشه ....مطمئنم آرش ! مطمئنم اون چیزی که دیدم واقعی بوده .​

آرش میگه : تو با اون حرفم زدی ؟​

-البته آرش ! اون به نظر میومد که برای اون پسر نگرانه ..از من می خواست که بهشون کمک کنم ....الان هر دوشون توی خطرن !​

آرش لحظه ای مکث میکنه و بعد میگه : اون چیزی هم درباره ی من گفت ؟​

لحظه ای به آیناز فک میکنم . با ناراحتی میگم : نه !​

آرش میگه : بهتره فعلا به سازمان خبر ندیم تا بفهمیم اون پسره چیکاره اس ، ...آدرسشونو میدونی؟​

-آره ، میدونم !​

من الان راه میوفتم ...یه نیم دیگه جلو در منتظرتم . ​

-باشه ...هر چی تو بگی ...​

-فقط اون پیرزنه چیزی نفهمه ...​

-باشه !​

بعد از خداحافظی بلند میشم و پنجره ی اتاقو باز میکنم . صدای زوزه ی باد میاد . به حیاط گود رفته ی پشت خونه خیره میشم . دیگه خورشید داره طلوع میکنه . لبه ی تختم میشینم . امروز حتما شهین بهم زنگ میزنه . احتمالا امروز از شهر خارج میشن . این طور که خودش میگفت برای پیدا کردن یکی از خالای سیاه میرن شهرستان . ​

اه ...بدم میاد تنها بمونم . آرش که اصلا سرش تو کار خودشه ....اطلسی رو هم نمیشه روش حساب کرد ....​

هوفی میکشم . چمدونمو روی تخت میذارم . نگاهی به چن تا دسته پولی که برام مونده میندازم . ینی برای خریدن یه دست لباس خوب برای مهمونی آخر هفته چقد پول لازمه ؟ ​

درسته برای خرجی خودمه ولی دارم ازش برای پیدا کردن سرشاخه ها هم استفاده میکنم . دوس ندارم مدام دستمو جلو این و اون دراز کنم یا یه فاکتور از ریز مخارجمون بسازم . علاوه بر لباس باید یه هدیه ی خوب هم برای آرش بگیرم . ​

مانتو و شالمو میپوشم . توی آیینه نگاهی به خودم میندازم . راستی باید برای آخر هفته آرایشگاه هم برم . آره باید برم....​

گوشیم یه میس کال میندازه و آرش پیام میده : جلو در منتظرم خانوم !​

خانم از کجا در اومد ؟​

 

[zahrataraneh]

به آرومی به طرف راه پله میرم . وقتی میبینم خبری از اطلسی نیست نفس راحتی میکشم . از پله ها پایین میرم . آفتابی که از بالای پاسیون روی اشیا افتاده این جا رو مثل یه موزه کرده . ​

از روی چاله های آب توی حیاط می پرم . آرش به ماشینش تکیه داده . ماشینش نقره ایه و صندوق عقبش پف داره . مونده تا من اسم این جور چیزا رو یاد بگیرم . ​

آرش دستشو زیر چونه اش گذاشته و با ریلکسی به من نگاه میکنه . در رو که میبندم یه سلام کوچولو میکنم . آرشم فقط سری تکون میده . ​

فورا میپرم توی ماشین . ​

اونم سوار میشه و توی خیابون خلوت راه میوفتیم . ​

آرش میگه : دیشب که بهم زنگ زدی بیدار بودم . صدات یه جوری بود . ​

-چجوری بود ؟ ​

-یه جوری ...ترسیده بودی ..صدات میلرزید ...اولش حرفتو باور نکردم ...آخه میدونی چیه آنی ..آیناز خیلی ساله که مرده . ​

-حق داری . ​

شیشه ی ماشینو پایین میکشم . سایلنت به خیابون نگاه میکنم . برگای زردو دوس دارم . ​

آرش میگه : ناراحتت کردم ؟ ​

دستمو زیر چونه ام میذارم و میگم : نه آرش ....سر چهارراه بپیچ غرب.​

بعد نیم ساعت خیابون گردی به یه محله ی قدیمی تو پایین شهر میرسیم . آرش میگه : فک نکنم بعد این خیابون محله ای باشه . ​

نگاهی دقیق به دور و اطراف میندازم . سعی میکنم شب قبل رو به یاد بیارم . ​

از ماشین پیاده میشم . چند قدم کنار جدول راه میرم . نگاهی به درخت بید میندازم . امکان داره من دیشب این جا اومده باشم . دستامو توی جیب مانتوم فرو میبرم . ​

نفسای آرشو پشت سرم حس میکنم . ​

-یادت نیومد ؟​

هوفی میکشم و سری به علامت نه تکون میدم . ​

آرش میگه : آنی مطمئنی همین محله اس ؟​

-نمی دونم....من چشمی یادمه ....خیابونی که رفتیمو یادمه ....ولی الان نمی دونم کدوم یکی از این کوچه هاس ....باید بگردم .​

آرش میگه : باشه ....پس من ماشینو یه جا پارک کنم .نمی تونیم سواره تو کوچه ها بریم . ​

تا آرش ماشینو پارک کنه پشت ویترین یه چوب فروشی می ایستم . پشت ویترین یه عالمه تخته با اندازه و رنگای مختلف چیده شده . مجسمه های چوبی تو گوشه و کنار مغازه به چشم میخوره . چقد این جا شیکه . ​

صدای کلاغی از بالای درخت به گوش میرسه . توی نخ یه مجسمه ی گوزنم که ....​

-آنی داری به چی نگاه میکنی ؟ ​

رو به آرش میگم : ببین اون وزن چقد خوش تراش و قشنگه ...درس مثل این میمونه که می خواد همین الان زنده بشه و با شاخاش ویترینو بشکونه و بیاد بیرون . ​

آرش لحظه ای به گوزن خیره میمونه و میگه : واقعا ؟!​

 

[zahrataraneh]

بر میگردم و به پیاده رو نگاه میکنم . رو به آرش میگم : حالا که فکرشو میکنم یه کمی از این خیابون بالاتر بود ....
آرش میگه : از کدوم ور بالاتر بود ؟
-ببین ، حس میکنم پشت یه ساختمون یا پاتوق دو طبقه ی قدیمی بود . یه انبار بود .
توی پیاده رو به راه میوفتیم . تو کمتر از رب ساعت انبارو پیدا میکنیم .
انبار پشت یه سیلوب قدیمیه . آرش قفل روی در رو تکون میده و میگه : 20 سال هم هست که کسی این جا نیومده .
رو به آرش میگم : ینی فک میکنی من خواب زده شدم ؟
آرش میگه : حتی اگه یه نفر دیشب اینجا بوده ، این قفل الان روی دره ..از پنجره ها هم چیزی معلوم نیست ...شاید از اول هیچی این تو نبوده ... یا شایدم ما اشتباه اومدیم ....
هوفی میکشم و مایوسانه گوشه ی دیوار میشینم .
آرش لبخندی میزنه و میگه : ناراحت نشو آنی ....پیداشون میکنیم ....مطمئن باش
-من مطمئنم آرش....من مطمئنم دیشب این جا یه پسره بود....باور کن دروغ نمیگم...
آرش یه زانو شو روی زمین میذاره و میگه : میدونم آنی ....اینقد خودتو ناراحت نکن ....
به چهره ی آرش که حالا مهربون به نظر میرسه نگاه میکنم . ته ریش خیلی بهش میاد .
آرش زانومو تکون میده و میگه : بلند شو آنی ....یه کم خودت باش ! ما هنوز اون یارو شملو داریم...

یه چیزایی هس که اول یه رویاس ، بعد میشه یه آرزو ..اونوقت کم کم میشه یه عقده ....
همراه با آرش به طرف خونه ی شخصی شهین و مهین میریم .
باز دوباره هوا ابری میشه . سرمو تکیه میدم و سعی میکنم به جای دیشب استراحت کنم. نم نم بارون میباره . شیشه پاک کن هم بالاخره روشن میشه . گرمای بخاری ماشین دور پاهام حلقه میزنه . گاهی میشه حس کرد که از یه فرعی پیچ میخوریم . حس میشه که پشت یه چراغ می ایستیم و دوباره حرکت میکنیم . حس میشه که یه موتوری جلوی ماشین میپیچه و آرشو عصبانی میکنه . همه ی اینا با چشمای بسته قابل حس کردنه . حتی لحظه ای که پیچ آخرو میخوریم و وارد خیابون آخر میشیم .
-آنیا ! رسیدیم عزیز ! بیدار شو !
چشمامو باز میکنم . آرش یه دستشو روی فرمون گذاشته و به من نگاه میکنه .
-آرش می خواستم یه چیزی بهت بگم ....
-خب بگو !
-آیناز به خاطر این که من تو رو وارد این ماجرا کردم از دستم عصبانی بود ...اون عاشقته ...
آرش لبخندی میزنه و سری به نشانه ی تایید تکون میده و میگه : دیگه نمی خواد بهش فک کنی.

 

[zahrataraneh]

روی کاناپه میشینیم و به به ماهی های توی آکواریوم زیر میز نگاه میکنیم . ​

یکی از ماهیا خیلی چاق و نرم و گوشتی به نظر میرسه . تصور توی دست گرفتنش تنمو مور مور میکنه . یا این که فشارش بدم و دل و روده اش از دهنش بیرون بزنه . ​

آرش مجله ی ماشین رو از روی میز برمیداره و ورق میزنه . ​

نگاهی به ساعت میندازم . تازه نه و نیم صبحه ولی اون قدر حلق آسمون از ابر پر شد که دیگه نمیشه نور خورشیدو حس کرد . ​

آرش مجله رو روبه روی من میگیره و میگه : نظرت چیه ؟ ​

نگاهی به عکس ماشین توی مجله میندازم . ​

-قشنگه ولی یه جوریه !​

-هه...چه جوریه ؟​

-مث این میمونه که کوبیدن تو کاپوتش و بعد دل و روده اش از بغلاش زده باشه بیرون !​

ابرو های آرش از تعجب بالا میپره و میگه : اینطور فک میکنی ؟ ​

یه لحظه به ماشین خیره میشیم . آرش میگه : رنگش چی ؟ رنگش چجوره ؟​

-مشکیه دیگه ، رنگ خاصی نداره . ​

آرش میگه : مشکی فوق العاده اس ، چطور میگی رنگ خاصی نداره ...خوبه خودت همیشه مشکی میپوشی ...​

-من ؟!​

-آره ...لباسات همیشه مشکیه ...​

نگاهی به خودم میندازم و میگم : خب ، این یه دلیل خاص داره ...یه جورایی هم استایل منه !​

آرش میگه : او...چه دلیل خاصی ؟​

کمی فک میکنم و میگم : خب ببین ، من تو دنیای خودم هر ماه 200 تا برای خرجی خودم میگرفتم . ​

ارش میگه : خب ، ربطش به مشکی چیه ؟ ​

-خب معمولا پولی برای خریدن لباس نمی موند ...زیاد برامون اولویت نداشت و برای من آنچنان مهم نبود ، فقط همیشه یه دست مشکی داشتم که بشه تو هر موقعیتی پوشیدش ....​

آرش میگه : ینی اون پول خیلی کم بود ؟​

-نه ، اتفاقا کافی بود ، اما نه برای من...​

-مگه با پولت چیکار میکردی ؟​

-باهاش کتاب میخریدم و کتابای زیر زمینی رو بازنویسی و یه جورایی از نو میساختم ....یه کار غیر قانونی بود ...منظورمو میفهمی؟​

آرش چن لحظه فکر میکنه و میگه : نه دقیقا ...اما ....اون کتاب درباره ی چی بود ؟​

-کتابایی بود که در انتقاد به کمپانی نوشته می شد . اکثرا واقعا بدون بازنویسی قابل استفاده نبود. ​

آرش ابرویی بالا میندازه و میگه : فک نمی کردم یه این جور کارا علاقه داشته باشی ! اما الان که اینجایی می تونی رنگای دیگه رو هم امتحان کنی....مثلا آبی که با رنگ چشمت ست هم هست !​

 

[zahrataraneh]

شهین با سینی چای وارد هال میشه .
-مرسی شهین ، زحمت نکش...
شهین میگه : زحمتی نیست ....داشتم چایی میریختم،... خیلی به طور ناخواسته حرفاتونو شنیدم ....
آرش در حالیکه چاییشو مزه میکنه ، خنده ای ریز سر میده .
لبخندی میزنم و میگم : خب حرفای من خنده دار بود ؟
شهین ابرو های قهوه ایشو بالا میندازه و میگه : نه اتفاقا خیلی هم نگران کننده اس ، مهین شنیده که توی سازمان دهن به دهن پیچیده ، مامور پرونده یه ناشر زیر زمینی بوده .
آرش میگه : شهین خانوم ، به نظر شما اگه آنی استعداد این طور کارا رو نداشت میتونست وارد این پرونده بشه ؟
شهین پوزخندی میزنه و میگه : بر منکرش لعنت ، اما از شما بعید بود که تو این مورد طرف آنیا رو بگیرید .
مشتی به بازوی آرش میزنم و میگم : استعداد چه جور کارایی ؟ مگه من خلاف کارم ؟
آرش میگه : خلاف سنگینه دیگه .
شهین میگه : آنیا ، ما دوس داریم تا پیدا کردن آخرین خال سیاه یه جو آرومی توی سازمان باشه ، مواظب باش بی هوا کاری نکنی که ازت آتو بگیرن !
با لبخند میگم : اون کارا فقط تو دنیای خودم خلاف بود ، من الان دیگه اون جا نیستم .
آرش استکانو سر جاش برمیگردونه و میگه : از اینا بگذر ، از این یارو شمل بگید ، تونستید سر از کارش دربیارید ؟
شهین میگه : راستش هیچ نشونی از اون توی سازمان نیست ، نمی دونم چرا آنیا همیشه روی یه چیزای بی اهمیتی قفل میشه . میدونی منظروم چیه آنی ؟ ...خالای سیاه خیلی دست نیافتنی ترن ، حتی من شک دارم یکی مث شمل بتونه ما رو به یکی از سرشاخه ها برسونه .
آرش لحظه ای توی فکر فرو میره .
رو به شهین میگم : بذارید فقط چند روز دیگه بگذره ، من احساس میکنم اون یه چیزایی میدونه ...قراره برام یه چیزی پیدا کنه که اگه بتونه .....
آرش و شهین نگاه خاصی بهم میندازن .
شهین میگه : خب ، قراره چیکار کنه ؟
-خب اون قراره برای من یه مهره ی مار خاص پیدا کنه ....یه نوع کم یاب ، میدونید منظورم چیه ؟
آرش میگه : خب اونوقت چه کمک به ما میکنه ؟
شهین حرف منو کامل میکنه و میگه : اگه بتونه یعنی یه عده اونو ساپورت میکنن....آنیا تو چجور یه همچین چیزی به ذهنت رسید ؟
سری تکون میدم و میگم : خیلی اتفاقی توی خونه ی اطلسی یه مشت خرت و پرت پیدا کردم .....تو اون بین یه مهره ی مار قدیمی بود که دیگه قدرت خودشو از دست داده بود ، اون جرقه شو توی ذهنم زد .
آرش میگه : مهره ی مار که خیلی راحت به دست میاد ، حتی سایتای اینترنتی هم این جور چیزا رو مث نقل و نبات میفروشن .
شهین میگه : البته اگه به جای مهره ی مار آشغال دیگه ای رو قالب نکنن.
شهین ادامه میده : در هر حال وقت خودتونو زیاد تلف نکنین چون من و مهین همین فردا باید بریم . هنوز معلوم نیست کجا بفرستنمون . احتمالا شما رو هم بخوان بفرستن .
آرش میگه : کجا ؟
-معلوم نیست ....فقط گفتم که اطلاع داشته باشید.
ساعتی بعد از شهین خداحافظی میکنیم .