کامل شده رمان زندگی دلناز | *Nadia_A* کاربر انجمن نگاه دانلود

وضعیت
موضوع بسته شده است.

*Nadia_A*

نویسنده سطح یک
کاربر نگاه دانلود
عضویت
2016/04/27
ارسالی ها
495
امتیاز واکنش
17,427
امتیاز
704
سن
28
محل سکونت
خوزستان
ﻧﺎﻡ ﺭﻣﺎﻥ : ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﻟﻨﺎﺯ
ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ: * Nadia-A * کاربر انجمن نگاه دانلود
ﮊﺍﻧﺮ : ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ، ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ، پلیسی ، هیجانی ، ،معمایی
ﺧﻼﺻﻪ :
ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﻥ ﮔﺮﻡ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺩﻟﻨﺎﺯ ﻫﻤﺮﺍﻩ
ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﺗﻮﯼ ﺷﻬﺮﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ ...ﺩﺭ
ﻣﯿﻮﻥ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻭ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ
ﺷﺨﺼﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻭﻧﻮ
ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯿﺪﻩ ... ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺧﻮﺵ
مقدمه:‌
اگر نیایی…
چه کرده ای با دلم ، حالم مثل گذشته نیست ، از یک سو تنها هستم و از سوی دیگر تنهایی در کنارم نیست … دلتنگی می آید به سراغم و زندگی ام یک لحظه آرام نیست… هر لحظه بی تابم ، در قفس نشسته ام اما در حال پرواز به سوی آسمانم… کویر هم با تو دریا میشود ، اگر نیایی در کنارم ، امروزم فردا نمیشود…

11826
 

پیوست ها

  • e9gx_zendegiye-delnaz.jpg
    e9gx_zendegiye-delnaz.jpg
    55.6 کیلوبایت · بازدیدها: 415
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • پیشنهادات
  • م . میشی

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/01/04
    ارسالی ها
    2,751
    امتیاز واکنش
    31,388
    امتیاز
    846
    محل سکونت
    خوزستان
    2haa3revwht5xayvzdtc.jpg


    نویسنده گرامی ضمن خوش آمد گویی، لطفاً قبل شروع به تایپ رمان خود ،قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید

    Please, ورود or عضویت to view URLs content!



    Please, ورود or عضویت to view URLs content!


    و برای پرسش سوالات و اشکالات به لینک زیر مراجعه فرمایید

    Please, ورود or عضویت to view URLs content!


    موفق باشید
    تیم تالار کتاب
     

    *Nadia_A*

    نویسنده سطح یک
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/04/27
    ارسالی ها
    495
    امتیاز واکنش
    17,427
    امتیاز
    704
    سن
    28
    محل سکونت
    خوزستان
    ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺣﻖ
    ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺭﻭﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ
    ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﯿﺪ ﻭ ﻫﺮﺯﮔﺎﻫﯽ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ
    ﻏﺮﻭﻟﻨﺪﯼ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺗﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﯾﻊ ﮐﻮﻟﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ
    ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺩﻭﯾﺪ ﻭﻟﯽ ﻫﻤﯿﻨﮑﻪ
    ﺍﺯ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﺟﺴﻤﯽ
    ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ
    ﺧﻮﺍﻫﺮ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﺵ ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ ﺣﺮﺻﯽ ﻧﻔﺴﺶ ﺭﺍ
    ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑرخاست ﺧﺎﮎ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺭﺍ ﺗﮑﺎﻧﺪ
    ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ - ﭼﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻘﺪ ﺑا ﻋﺠﻠﻪ ﻣﯿﺮﯼ ﺯﺩﯼ
    ﻧﻔﻠﻢ ﮐﺮﺩﯼ
    - ﻧﻔﻠﻪ؟؟؟ﺑﺎﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ؟؟؟ﭼﻨﺪﺑﺎﺭ ﺑﮕﻢ
    ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﻦ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ؟؟؟
    ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ ﺗﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﭻ
    ﺩﺳﺘﺶ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ
    - ﺩﯾﺮﺕ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﺍ؟؟ !!
    ﺑﻪ ﮐﻞ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺿﺮﺑﻪ ﺍﯼ
    ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺍﺵ ﺯﺩ ﻭ ﺗﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﯾﻊ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ
    ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﺮ ﺭﺳﯿﺪ ﺍﺳﺘﺎﺩ
    ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﺳﺖ
    ﮐﺮﺩﻧﺶ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﻼﺱ
    ﺑﺮﻭﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺪﺕ ﮐﻪ ﺩﺭﮐﻼﺱ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ
    ﺯﯾﺮﮐﯽ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﻧﯽ بی ﺘﻮﺟﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ
    ﺁﺧﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻼﺱ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺫﺭﻩ ﺍﯼ
    ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﮐﻼﺱ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﻭﻟﯽ
    ﭼﻨﺪ ﺩقیقه ﺑﻌﺪ ﮐﻮﻟﻪ ﺍﺵ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻧﮕﺎﻫﺶ
    ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﯽ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﻣﯿﺰﺩ
    ﻣﺎﻧﯽ-ﭼﺨﺒﺮﻩ ﻣﮕﻪ ... ﻣﮕﻪ ﻣﺴﺎﺑﻘﺲ ﺍﯾﻘﺪ ﺗﻨﺪ
    ﻣﯿﺮﯼ؟؟
    - ﺑﺴﻪ ﻣﺎﻧﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺖ ﺷﮑﺎﺭﻡ ﻣﻘصر ﺩﯾﺮ
    ﺍﻭﻣﺪﻧﻢ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻡ ﺩﻭﺳﺎﻋﺖ
    ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺸﻢ
    ﻣﺎﻧﯽ ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ
    ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤ ﻘﺪﻡ ﻣﯿﺸﺪ ﮔﻔﺖ
    - ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﻌﺎﻟﯽ ﺗﻮﯼ ﺧﻮﺍﺏ ﻧﺎﺯ
    ﺗﺸﺮﯾﻒ ﺩﺍﺷﺘﯿﻦ؟؟؟
    - ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﻪ؟؟ ...!!ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﯽ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻧﺬﺍﺷﺘﯽ
    ﭘﻠﮏ ﺭﻭ ﻫﻢ ﺑﺰﺍﺭﻡ
    ﻣﺎﻧﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺍﻃﺮﻑ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻮﺯﯼ
    ﺭﻭ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ
    -ﭼﺘﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﺣﺎﻻ ﯾﮑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺩﯾﺸﺐ ﭼﻪ
    ﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩ
    -ﮐﻮﻓﺖ ﺑﯿﺸﻌﻮﺭ ﻣﻨﺤﺮﻑ
    ﻗﻬﻘﻪ ﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ
    ﺭﻭﯼ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ
    ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﻫﺎﯼ ﻓﻀﻮﻝ ﻧﺸﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺩﯾﺮ
    ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﭼﭗ ﭼﭗ ﻧﮕﺎﻫﺸﺎﻥ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ
    - ﻣﺎﻧﯽ؟؟ !!!!! ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺍﯾﻦ کارا ﭼﯿﻪ؟؟
    ﻣﺎﻧﯽ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ
    ﺩﺍﻧﺸﮑﺪﻩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺣﯿﺎﻁ
    ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﯼ ﺧﯿﺮﻩ
    ﺷﺪ ...ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺑﻌﺪ ﺟﯿﻐﺶ ﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﺭﻓﺖ ﻭ
    ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮﯼ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺍﻃﺮﻑ بودند ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ
    ﺑﻪ ﺍﻭ ﺯﻝ ﺑﺰﻧﻨﺪ
    - ﺧﺎﮎ ﺗﻮ ﺳﺮﺕ ﻣﺎﻧﯿﺎ ﺁﺑﺮﻭﻡ ﺭﻭ ﺑﺮﺩﯼ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ کارات
    ﻣﺎﻧﯽ- ﺑﺴﻪ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺭﻭ ﻧﮕﺎﻩ ... ﻭﻭﯾﯽ
    ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪﻩ
    ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﯿﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩ
    ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺟﻮﺍﻥ ﺳﺮﯼ
    ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺄﺳﻒ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎﻧﯿﺎ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩ
    - ﺧﺎﮎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺩﻡ
    ﮐﺮﺩﻧﺖ ﻣﯿﮑﺸﻢ
    -ﺑﺮﻭ ﺑﺎﺑﺎ ... ﻧﮕﺎﺵ ﮐﻦ ﺗﺮﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﺒﯿﻦ ﮐﻪ
    ﺧﻮﺷﺘﯿﭙﻪ ﻭﻭﻭﯾﯿﯽ ﻧﺎﺯ ﺷﯽ ﭘﺴﺮ ﮐﻪ ﺍﯾﻘﺪ
    ﺧﻮﺭﺩﻧﯽ ﻫﺴﺘﯽ
    ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﮔﺸﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺳﺒﮏ
    ﺳﺮﺍﻧﻪ ﻣﺎﻧﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺍﺯ
    ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﭼﻨﺪﺵ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮﺩ .... ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻫﻢ
    ﻫﻤﺎﻥ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﯿﺎ ﻧﮕﺎﻩ
    ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ ...ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺑﺰﻭﺭ ﺍﺯ
    ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻀﺤﮑﻪ
    ﺧﺎﺹ ﻭ ﻋﺎﻡ ﻧﺸﻮﻧﺪ
    -ﻣﺎﻧﯽ ... ﻣﺎﻧﯿﺎ ... ﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺖ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﮐﻨﻢ
    ﺩﺧﺘﺮ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻤﯿﮑﺸﯽ ﻓﻘﻂ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺣﺎﻓﻆ
    ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ﺧﺒﺮ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﻭﻧﻢ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭﺷﺪ ﮐﻪ
    ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪﯼ
    - ﺍﻭﻭﻭﻭﻣﻤﻤﻤﻢ ﺧﺐ ﺑﻔﻬﻤﻦ ﻣﮕﻪ ﺟﺮﻡ ﮐﺮﺩﻡ؟؟
    ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ ﺭﻭ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺩﻟﻢ
    ﻟﺮﺯﯾﺪ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ
    ﺩﺧﺘﺮﺍ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ ﯾﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﺒﯿﻨﻦ ﺁﺏ ﺍﺯ
    ﺩﻫﻨﺸﻮﻥ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﺑﺸﻪ ﻣﮕﻪ گـ ـناه ﮐﺮﺩﻡ؟؟
    ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺩﯾﺪﯼ ﺑﺮﻡ ﻃﺮﻓﺶ ﻣﺜﻞ ﺍﯾن ﺩﺧﺘﺮﺍ
    ﺍﺯﺵ ﺁﻭﯾﺰﻭﻥ ...
    ﺑﻘﯿﻪ ﺣﺮﻓﺶ ﻣﯿﺎﻥ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﺵ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ .. ﺑﺎ
    ﺩﻫﺎﻧﯽ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﯿﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺑﺎﻭﺭ ﺍﯾﻦ
    ﻣﻮﺿﻮﻉ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﯿﺎ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺪ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻩ
    ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺗﻌﺠﺐ ﺁﻭﺭ ﺑﻮﺩ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪ
    ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺧﻠﻮﺕ ﺑﺮﺩ ﮐﻤﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﺩﺍﺩ
    ﻭﻟﯽ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻮﯾﺪ
    - ﻫﯽ ﻣﺎﻧﯽ ﻣﯿﺎﯼ ﺑﺮﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ؟؟ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ
    ﺗﺎ ﺩﯾﺮ ﻭﻗﺖ ﮐﻼﺱ ﺟﺒﺮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺭﻩ
    - ﻧﻪ ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﻣﺰﺍﺣﻢ ﻧﻤﯿﺸﻢ
    - ﻣﺰﺍﺣﻢ ﭼﯿﻪ؟؟ﻓﻘﻂ ﯾﮑﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺧﻠﻮﺕ
    ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ !!ﻫﻮﻡ؟؟
    ﻣﺎﻧﯿﺎ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺩﻟﯽ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ
    ﺧﺎﻧﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ...ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭ ﺁﻫﻨﯽ ﺗﻮﻗﻒ
    ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻠﯿﺪ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﻔﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ
    ﺩﻟﺨﺮﺍﺷﯽ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ
    ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮﺩ ﮐﺮﺩ "ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻔﻞ ﺭﻭ ﺭﻭﻏﻦ
    ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻨﻢ ..."
     
    آخرین ویرایش:

    *Nadia_A*

    نویسنده سطح یک
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/04/27
    ارسالی ها
    495
    امتیاز واکنش
    17,427
    امتیاز
    704
    سن
    28
    محل سکونت
    خوزستان
    ﺩﺭ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻟﺤﻈﻪ
    ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﻮﺕ ﻭ ﮐﻮﺭﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻟﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﺳﻌﯽ
    ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﺪ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﮐﻔﺶ
    ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺎﻧﯿﺎ
    ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺍﺟﻤﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ
    ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ از
    ﻗﺒﻞ ﻣﺰﯾﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ
    ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻫﺎﻝ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺩﻟﻨﺎﺯ ﺷﺪ
    ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﺩﻟﻨﺎﺯ ﺑﺎ ﭼﺎﯼ ﺩﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺯ
    ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﺎﻧﯿﺎ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ
    ﺍﻭ ﭼﺎﯼ ﻭ ﮐﯿﮏ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﮐﺮﺩ
    - ﻣﻌﺬﺭﺕ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﻣﺎﻧﯽ ﺟﺎﻥ ﻓﻌﻼ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ
    ﺳﺮ ﮐﻨﯽ ﺗﺎ ناهارم ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺑﺸﻪ
    - ﺑﺴﻪ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﺗﯿﮑﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﻧﮑﻦ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ
    ﻧﻪ ﻣﻦ ﺍﻫﻞ ﺗﻌﺎﺭﻓﻢ ﻧﻪ ﺗﻮ
    ﺑﻌﺪ ﺩﺳﺖ ﺩﻟﻨﺎﺯ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺩ
    ﻣﺎﻧﯽ-ﺧﺐ ﺣﺎﻻ ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﭙﺰﯼ
    - ﻭﺍﯾﺴﺎ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺗﻮ ﯾﺨﭽﺎﻝ ﭼﯽ ﻫﺴﺖ
    ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺁﺷﭙﺰﯼ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ
    ﻣﯿﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻨﺪﺷﺎﻥ ﺗﺎ
    ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﻣﯿﺮﻓﺖ ...
    - ﺩﺳﺘﺖ ﻃﻼ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﻤﺰﻩ ﺑﻮﺩ
    ﺩﻟﻨﺎﺯ -ﺑﺮﻭ ﺑﺎﺑﺎ ﺧﻮﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩﯼ
    - ﺍﺭﻩ ﺍﺭﻩ ﺭﺍﺳﺘﻢ ﻣﯿﮕﯿﺎﺍﺍﺍ
    - ﻣﻦ ﺑﺮﻡ ﺑﻪ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺍﯾﻦ ﻣﺸﺘﺮﯾﻪ ﺑﺮﺳﻢ ﺗﻮ
    ﻫﻢ ﺑﯿﺎ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻦ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯿﻪ ﺍﯾﻦ
    ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﭼﯿﻪ ...
    ﺳﻮﺯﻥ ﻭ ﻧﺨﯽ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺍﺭﯾﺪ
    ﮐﺎﺭﯼ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺎﺱ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﻫﺎﯾﺶ ﮐﺮﺩ
    ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﯿﻦ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﻧﯿﺎ ﮔﻮﺵ
    ﻣﯿﺪﺍﺩ
    - ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﭘﺮﻭﺭﺷﮕﺎﻫﯽ ﺑﻮﺩﻩ؟؟
    ﺳﻮﺯﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺶ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ
    ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﯿﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻪ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ
    ﺩﺭﺩ ﮔﻔﺖ
    - ﺁﺥ ...ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻣﺎﻧﯽ؟؟
    - ﺩﯾﻮﻧﻪ ﺷﻮﺧﯿﻢ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﺑﺰﺍﺭ ﺑﻘﯿﺶ ﺭﻭ ﺑﮕﻢ
    - ﺁﺭﻩ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺭﺷﮕﺎﻩ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ
    ﺩﺍﺩ ﻫﻢ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭﺱ ﻣﯿﺨﻮﻧﺪ
    - ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﭼﯿﺰﺍ ﺭﻭ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ؟؟ﺍﯾﻨﺎ
    ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﻧﯿﺴﺘﻦ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺪﻭﻧﻪ
    ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻧﺎﻓﺬﺵ ﺭﺍ ﺭﯾﺰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺷﮏ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﯽ
    ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﻭ ﻫﻮﻝ ﺷﻮﺩ
    ﻣﺎﻧﯽ- ﺻﺪ ﺑﺎﺭ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﭼﺸﻤﺎﺕ ﺭﻭ ﺍﻭﻧﺠﻮﺭﯼ
    ﻧﮑﻦ ﺍﺩﻡ ﺧﻮﻓﺶ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ
    - ﺯﻭﺩ ﺑﮕﻮ ﻣﺎﻧﯽ ﺑﺤﺜﻮ ﻧﭙﯿﭽﻮﻥ
    -ﺧﺐ ...ﺭﺍﺳﺘﺶ ... ﺭﺍﺳﺘﺶ ...
    ﮐﻼﻓﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻮﺍ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺑﯽ
    ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ ﮔﻔﺖ
    - ﻣﺮﺽ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﺶ ...ﺯﻭﺩ ﺑﮕﻮ
    ﻣﺎﻧﯽ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻣﮑﺚ ﮐﺮﺩ ﭼﻮﻥ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﺯ ﺩﻟﻨﺎﺯ
    ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯿﺒﺮﺩ ﻭ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﻭﺳﺖ داشت ﺩﻭﺳﺖ
    ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﺪ
    -ﺧﺐ ...ﺧﺐ ﺧﻮﺩﺵ ﮔﻔﺖ
    ﺍﯾﻦ ﺩﯾﮕﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺗﺼﻮﺭﺍﺗﺶ ﺑﻮﺩ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺳﺘﺎﺩ
    ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ
    ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻫﺎﯾﺶ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﯾﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ... ﺍﺯ
    ﺗﺼﻮﺭ ﻓﮑﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺵ ﺯﺩ ﺩﻭﺩ ﺍﺯ ﮐﻠﻪ ﺍﺵ
    ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﺪﻗﻪ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﻧﮕﺎﻫﯽ
    ﺑﻪ ﻣﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩ
    - ﻧﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻪ ... ﯾﻨﯽ ﻣﺎﻧﯽ ... ﺗﻮ ...ﺍﺳﺘﺎﺩ ..ﺍﻣﮑﺎﻥ
    ﻧﺪﺍﺭﻩ ... ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻤﮑﻨﻪ؟
    ﻣﺎﻧﯽ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺯﺩﻩ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ
    - ﺑﺨﺪﺍ ﺍﺯﻡ ﺧﺎﺳﺘﮕﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩ ﻭﻟﯽ ﺧﺐ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ
    ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﻦ ﺳﺨﺖ ﮔﯿﺮﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻓﻬﻤﯿﺪﻥ
    ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ
    ﻣﺎﻧﯿﺎ ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺑﻐﻀﺶ
    ﻏﻠﯿﻆ ﺗﺮ ﻣﯿﺸﺪ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺣﺮﻓﺶ
    ﺭﺳﯿﺪ ﺑﻐﻀﺶ ﺗﺮﮐﯿﺪ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﺳﺮﺩ ﺩﺍﺩ ﺩﻟﻨﺎﺯ ﺍﺯ
    ﺷﻮﮎ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﻧﯿﺎ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻟﺒﺎﺱ ﺭﺍ
    ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﺎﻧﯽ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ
    ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ
    - ﺁﺭﻭﻡ ﺑﺎﺵ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺁﺭﻭﻡ ﺑﺎﺵ ﺍﻧﺸﺎﻟﻠﻪ ﻫﺮ ﭼﯽ
    ﺑﻪ ﺻﻼﺡ ﺑﺎﺷﻪ
    ﻣﺎﻧﯽ ﻓﯿﻦ ﻓﯿﻨﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ
    ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻧﺒﻮﺩ ﮔﻔﺖ
    -ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻬﺮﺍﺩ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ
    - ﯾﺎ ﺧﺪﺍ ﻣﻬﺮﺍﺩ ﺩﯾﮕﻪ ﮐﯿﻪ؟؟
    ﭘﺸﺖ ﭼﺸﻤﯽ ﻧﺎﺯﮎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ
    -ﻋﺸﻘﻢ ﺩﯾﮕﻪ !!!
    -ﺍﯾﯿﯿﯽ ﺣﺎﻟﻤﻮ ﺑﻬﻢ ﻧﺰﻥ ﺧﻮﺍﻫﺸﺎ
    - ﺩﻟﺘﻢ ﺑﺨﻮﺍﺩ
    - ﻓﻌﻼ ﮐﻪ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ
    ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ
    - ﭼﯽ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ؟؟
    ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ
    ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼ ﻧﮕﺎﻫﺸﺎﻥ ﻣﯿﮑﺮﺩ ... ﺍﺯ ﺟﺎﯾﺶ
    ﺑﺮﺧﻮﺍﺳﺖ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﻭ
    ﮔﻔﺖ
    - ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﮔﻠﻢ ... ﻟﺒﺎﺳﺖ ﺭﻭ ﻋﻮﺽ ﮐﻦ ﺗﺎ
    ناهار ﺑﯿﺎﺭﻡ ﻭﺍﺳﺖ
    ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ -ﺧﻮﺏ ﻣﯿﭙﯿﭽﻮﻧﯿﺎﺍﺍ
    -ﺑﺮﻭ ﺑﭽﻪ ﺑﺮﻭ ﻟﺒﺎﺳﺘﻮ ﻋﻮﺽ ﮐﻦ
    ﺑﻪ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺭﻓﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﻏﺬﺍ ﺷﺪ
    ﺻﺪﺍﯼ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﭘﺮﺳﯿﻪ ﻣﺎﻧﯿﺎ ﻭ ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ ﺭﺍ
    ﻣﯿﺸﻨﯿﺪ ...ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ ﺩﺭ
    ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﮐﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﺶ ﺭﺍ ﻣﯿﺒﺴﺖ
    ﮔﻔﺖ
    - ﺁﺟﯽ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺟﺪﯾﺪﻩ ﺭﻭ ﺩﯾﺪﯼ؟؟ﭼﻪ
    ﺑﺪﺍﺧﻼﻗﻪ ﺑﻬﺶ ﺳﻼﻡ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺯﻭﺭﺵ
    ﻣﯿﻮﻣﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻩ ﻓﻘﻂ ﺯﯾﺮﻟﺒﯽ ﯾﭽﯿﺰﯼ ﺑﻠﻐﻮﺭ
    ﮐﺮﺩ
    - ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﺑﻠﻐﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﺑﺎﺯ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺷﺮﻭﻉ
    ﺷﺪ؟؟ ... ﺍﺻﻼ ﮐﺪﻭﻡ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ؟؟
    - ﺗﻮ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻓﻘﻂ ﮔﯿﺮ ﺑﺪﻩ ... ﺑﺎﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ
    ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺳﺒﺎﺑﺎﺵ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﻮﯼ
    ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎﻍ ﺑﻐﻠﯽ
    ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﮐﺸﯿﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻣﺘﻌﺠﺐ
    ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ " ﯾﻨﯽ ﻣﮕﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﺗﻮ ﯾﺮﻭﺯ ﺍﯾﻘﺪ
    ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﺸﻪ ﺁﺩﻡ؟؟ " ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺷﺖ
    ﺍﺯ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﭘﻨﺞ یا شش ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﻍ
    ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻧﮑﺮﺩ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎﻍ
    ﺧﻮﻑ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺳﻤﺶ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﻟﺮﺯ ﺑﻪ
    ﺗﻨﺶ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩ...
     
    آخرین ویرایش:

    *Nadia_A*

    نویسنده سطح یک
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/04/27
    ارسالی ها
    495
    امتیاز واکنش
    17,427
    امتیاز
    704
    سن
    28
    محل سکونت
    خوزستان
    ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻭﺣﺸﺖ ﺯﺩﻩ
    ﺍﺵ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﺧﻮﺏ ﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﻘﺪ
    ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﻍ ﻣﯿﺘﺮﺳﺪ ﺣﺘﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﮐﻮﭼﻪ ﺭﺩ
    ﻣﯿﺸﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﻤﺖ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﺯ
    ﺟﻠﻮﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﻍ ﻣﺮﻣﻮﺯ ﺭﺩ ﻧﺸﻮﺩ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻗﺪﻡ
    ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺮﻣﯿﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﻣﻤﮑﻦ
    ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﯿﻮﻓﺘﺪ ... ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺮﻩ
    ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺁﻫﯽ
    ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﺭﻓﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ
    ﮔﻔﺖ :
    - ﻣﻦ ﻣﯿﺮﻡ ﯾﮑﻢ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﮐﻨﻢ ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ ﺗﻮ
    ﺧﻮﺩﺕ ﺳﻔﺮﻩ ﺭﻭ ﺟﻤﻊ ﮐﻦ
    ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺑﺎﻟﺶ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﺧﯿﺮﻩ
    ﺷﺪ " ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻝ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﯽ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ
    ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻍ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ؟؟ " ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭﺵ ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ
    ﺟﺎﯾﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺍﺵ ... ﺻﺪﺍﯼ
    ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ
    ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﻃﻼﯾﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﺎﻍ
    ﻣﯿﺪﻭﯾﺪ ﺩﺍﻣﻦ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ
    ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻫﺮﺯﮔﺎﻫﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﯽ
    ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﻗﻬﻘﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺳﺮ ﻣﯿﺪﺍﺩ
    - ﺗﻮ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯽ ﻣﻨﻮ ﺑﮕﯿﺮﯼ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯽ !!
    ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻭ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻭﻟﯽ
    ﻧﺎﻭﺍﺿﺢ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﺭﺳﯿﺪ ...
    ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺍﺵ ﺑﺮﺩ ﺧﯿﺲ ﻋﺮﻕ
    ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﺠﻮﻡ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ
    ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻋﺬﺍﺑﺶ ﻣﯿﺪﺍﺩ ...ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ
    ﺑﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﮐﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖ ﺍﮔﺮ
    ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ
    ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﯿﺪ ... ﻟﺒﺎﺱ
    ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺳﻮﺯﻥ
    ﺯﺩﻥ ﺷﺪ
    ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ - ﭼﯿﮑﺎﺭ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺁﺟﯽ؟؟
    -ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻭ ﺗﻤﻮﻡ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﻫﻔﺘﻪ
    ﺁﯾﻨﺪﻩ
    - ﺍﻭﻭﻭﻣﻤﻤﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﯾﮑﻢ ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻨﯽ ﺗﻮ
    ﺩﺭﺳﺎﻡ
    - ﺩﺳﺘﻢ ﺑﻨﺪﻩ ﻋﺰﯾﺰﻡ
    ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﺧﻮﻥ ﻫﺎﯼ
    ﻻﮎ ﺯﺩﻩ ﺍﺵ ﻭﺭ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﻭﻗﺘﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﻟﻨﺎﺯ ﺭﺍ
    ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩ ﺩﯾﺪ
    - ﭼﯿﻪ؟ﺍﺯ ﻗﯿﺎﻓﺖ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ
    - ﻣﯿﺸﻪ ﺑﻬﺶ ﺩﺭﺱ ﺑﺪﯼ؟؟
    ﻣﺎﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﻔﺖ
    -ﺑﺮﻭ ﮐﺘﺎﺑﺖ ﺭﻭ ﺑﯿﺎﺭ
    ﺩﻟﻨﺎﺯ - ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﻪ ﺑﺮﯾﻦ ﺗﻮﯼ ﻫﺎﻝ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﺣﻮﺍﺳﻢ
    ﭘﺮﺕ ﻣﯿﺸﻪ
    ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺎﺷﻪ ﺍﯼ ﮔﻔﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ
    ﮐﺘﺎﺑﺶ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺎﻧﯿﺎ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ
    ***
    - ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﺧﺎﻧﻢ ﺍﻣﯿﻨﯽ؟؟ﻣﮕﻪ ﻣﻦ ﭘﯿﮑﻢ؟؟ﯾﮏ
    ﻣﺎﻩ ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﻟﺒﺎﺱ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﺧﻮﺩﻣﻢ
    ﺑﺮﻡ ﺍﻭﻥ ﺳﺮ ﺷﻬﺮ ﻭﺍﺳﻪ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺩﺍﺩﻧﺶ؟؟
    ﺧﺎﻧﻢ ﺍﻣﯿﻨﯽ ﺗﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﯽ
    ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ
    - ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﺪﻭﻧﻢ ... ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﯿﺎﺩ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ
    ﺍﮔﻪ ﺍﯾﺮﺍﺩﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﮕﻢ
    ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺍﺯ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ
    ﺳﺮﺥ ﺷﺪ " ﺍﯾﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﭘﺮﻭﺋﯿﻪ ﺗﻤﺎﻣﻪ ﺯﻧﯿﮑﻪ ﺗﻮ
    ﯾﻪ ﻣﺎﻩ ﺻﺪﺗﺎ ﺍﯾﺮﺍﺩ ﺍﺯﻡ ﮔﺮﻓﺖ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻭﻝ ﮐﻦ
    ﻧﯿﺴﺖ؟؟ "
    ﻟﺒﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺰﻭﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﺩﻣﻪ
    ﺩﺭ ﺧﺮﻭﺟﯽ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻣﮑﺚ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ
    ﺧﺎﻧﻢ ﺍﻣﯿﻨﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ
    -ﺑﻬﺸﻮﻥ ﺑﮕﯿﻦ ﺍﮔﻪ ﮐﺎﺭﻡ ﺭﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﻦ
    ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺳﻔﺎﺭﺷﺘﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ
    ﻧﺪﺍﺩﯾﻦ؟؟ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﯾﮏ ﻣﺎﻩ ﻭﻗﺘﻢ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ
    ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻫﺪﺭ ﺑﺪﻡ !!
    ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ،ﺧﺎﻧﻢ ﺍﻣﯿﻨﯽ
    ﺟﻠﻮﯾﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻟﺒﺎﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺖ
    ﻭ ﺑﺎ ﻣﻼﯾﻤﺖ ﮔﻔﺖ
    - ﺑﺎﺷﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺯﺩﯼ ﺑﻬﺶ ﻣﯿﮕﻢ ﻭﻟﯽ
    ﻟﺒﺎﺱ ﺭﻭ ﻧﺒﺮ ﺍﮔﻪ ﺑﺎﺯﻡ ﺍﯾﺮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺖ ﺧﻮﺩﻡ
    ﺟﻮﺍﺑﺸﻮ ﻣﯿﺪﻡ ..
    ﺑﺎ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺍﻣﯿﻨﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ
    - ﺑﺎﺷﻪ ... ﺍﮔﻪ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺸﺘﺮﯾﺎ ﺑﻪ
    ﭘﺴﺘﻢ ﺑﺨﻮﺭﻩ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺻﻼ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮐﺎﺭ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ
    ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻗﺪﻡ ﻫﺎﯼ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ
    ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﻮﻝ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺷﺖ
    ﻭﻟﯽ ﻏﺮﻭﺭﺵ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﻤﯿﺪﺍﺩ ﮐﺴﯽ
    ﺍﺯ ﺷﺨﺼﯿﺘﺶ ﺳﻮﺀ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ ... ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ
    ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺗﺮ ﻣﯿﺸﺪ ﺗﭙﺶ ﻫﺎﯼ ﻗﻠﺒﺶ ﺭﺍ
    ﺑﺎ ﻭﺿﻮﺡ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﻣﯿﺸﻨﯿﺪ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﻏﺮ ﺯﺩ
    -ﭼﺘﻪ ﺩﺧﺘﺮ؟؟ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺭﺩ ﻣﯿﺸﯽ ﻫﯿﭻ
    ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﯿﻮﻓﺘﻪ
    ﺻﺒﺢ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺧﺎﻧﻢ ﺍﻣﯿﻨﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ
    ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻋﺼﺒﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﯾﺎﺩﺵ
    ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﻭﺍﻫﻤﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻗﺪﻡ
    ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺗﻨﺪﺗﺮ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺳﻤﺖ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺭﻓﺖ
    ﻭ ﺑﺎ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮﯾﻦ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ
    ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﻍ ﺭﺩ ﺷﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻠﯿﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻔﻞ ﻓﺮﻭ
    ﻣﯿﺒﺮﺩ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﻣﯿﺰﺩ .. ﺩﺍﺧﻞ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻏﺮ ﺯﺩ
    -ﺁﺧﻪ ﺍﺣﻤﻖ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺳﺮ ﮐﻮﭼﻪ ﻣﯿﻮﻣﺪﯼ ﮐﻪ
    ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩﺳﺮﺍ ﺭﻭ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﯽ
    ﺷﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﻻ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩﺵ
    ﮔﻔﺖ
    -ﺣﻮﺍﺳﻢ ﻧﺒﻮﺩ ﺧﺐ
    ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ
    ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺳﺮﯾﻊ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻼﺱ ﺑﻌﺪ
    ﺍﺯ ﻇﻬﺮﺵ ﺑﺮﺳﺪ ﮐﺎﻏﺬﯼ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻝ
    ﺁﺭﺍﻡ ﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺖ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻏﺬﺍ ﺩﺭ ﯾﺨﭽﺎﻝ ﺁﻣﺎﺩﻩ
    ﺍﺳﺖ ﻓﻘﻂ ﮔﺮﻣﺶ ﮐﻨﺪ ... ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ
    ﺭﻓﺖ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﻣﻪ ﺩﺭ ﺭﺳﯿﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻧﻪ
    ﮐﻔﺶ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﻧﻪ ﮐﻮﻟﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ
    ﺁﻭﺭﺩﻩ ... ﺿﺮﺑﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﺯﺩ
    - ﺍﺣﻤﻖ
    ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺭﻓﺖ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﺗﺎﻕ ﻧﺎﻣﺮﺗﺐ
    ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭﺳﻮﺍﺱ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺵ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ
    ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﮐﻤﯽ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﻨﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻪ
    ﺳﺎﻋﺖ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺳﺮﺵ ﺳﻮﺕ ﮐﺸﯿﺪ
    - ﻭﺍﯼ ﻭﺍﯼ ﺩﯾﺮ ﺷﺪ
    ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﮐﻮﻟﻪ ﺍﺵ ﻭ ﭘﻮﺷﯿﺪﻥ
    ﮐﻔﺸﻬﺎﯾﺶ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺍﺷﺖ
    ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﯿﺸﺪ ﺍﺯ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﯿﺮﻭﺩ
    ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﻍ ﻣﯿﮕﺬﺷﺖ
    ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﮐﻨﺪ ....ﻭﻟﯽ
    ﺑﺎﺩﯾﺪﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﻍ ﺗﻨﺶ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻟﺮﺯﺵ
    ﮐﺮﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻨﺶ ﺳﺴﺖ ﺷﺪﻩ ﻭ
    ﻫﻮﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﻧﯿﺴﺖ ...ﻗﺪﻡ ﺍﻭﻝ ﺭﺍ
    ﮐﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﭘﺎﯾﺶ ﺩﺭ ﭼﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺖ
    ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﯿﻮﻓﺘﺪ ﻭﻟﯽ ﮐﻮﻟﻪ ﺍﺵ ﺍﺯ
    ﭘﺸﺖ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪ ...
     
    آخرین ویرایش:

    *Nadia_A*

    نویسنده سطح یک
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/04/27
    ارسالی ها
    495
    امتیاز واکنش
    17,427
    امتیاز
    704
    سن
    28
    محل سکونت
    خوزستان
    ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﮔﺸﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺭﺍ
    ﺩﺭﯾﺎﺑﺪ ... ﺑﺒﯿﻨﺪ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﺎﻧﻊ ﺳﻘﻮﻃﺶ
    ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ... ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﻓﺮﺩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺶ
    ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﻭﺣﺸﺖ ﺯﺩﻩ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ
    ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ...ﺟﯿﻎ ﺧﻔﯿﻔﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﺭ
    ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﻮﭼﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ
    ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ... ﯾﮏ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﻔﺴﻪ ﺳﯿﻨﻪ
    ﺑﺮﺩ ... ﺩﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮﺵ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺯﺍﻧﻮ ﮔﺬﺍﺷﺖ
    ﮐﻤﯽ ﺧﻢ ﺷﺪ ﻭ ﻧﻔﺴﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﺮﺩ ... ﺑﺎ ﯾﺎﺩﺁﻭﺭﯼ
    ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﮐﺮﺩ ﺷﺮﻣﺰﺩﻩ ﺷﺪ ... ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ
    ﺳﺮﺵ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ....ﻭﻟﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺭﺍ
    ﻧﺪﯾﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯿﺸﺪ ﭘﺴﺮ
    ﺑﭽﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﭘﺶ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﮑﺮﺩ ...
    - ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﭼﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ؟؟چرا ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ
    ﺍﺯﺵ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﻨم ﺍﻭﻧﺠﻮﺭﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩم؟؟
    ﺗﺎ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺣﺘﯽ ﺳﺮﮐﻼﺱ ﻫﻢ
    ﻓﻘﻂ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻣﯿﮑﺮﺩ ...
    ﻣﺎﻧﯽ- ﺩﻟﻨﺎﺯ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ؟؟ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺳﺮﺣﺎﻝ
    ﻧﯿﺴﺘﯽ..
    ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺑﻪ
    ﻣﺎﻧﯽ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺟﺪﺍﻧﺶ ﮐﻤﺘﺮ
    ﺷﻮﺩ ...ﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺶ ﮔﻮﺵ
    ﻣﯿﺪﺍﺩ ...ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻫﻢ ﮔﻔﺖ
    -ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﭼﯽ ﺑﮕﻢ ...ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﺮﺱ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ
    ﺧﻮﻧﻪ ...
    -ﺍﻭﻭﻭﻭﻣﻤﻢ ... ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﺒﻮﺩ ﺟﻠﻮﯼ
    ﺍﻭﻥ ﺧﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺯﺵ ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ
    ﻭ ﺍﻭﻥ ﺁﺩﻡ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﻗﯿﺎﻓﻪ ...
    ﺩﺭ ﺩﻝ ﮔﻔﺖ "ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﻣﺠﻨﻮﻧﺎ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﯾﻪ
    ﺁﺩﻡ ﻋﺎﺩﯼ ... ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ
    ﺁﺷﻔﺘﻪ ...ﺭﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﺮﺗﺐ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﺑﻪ
    ﺧﻮﻥ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ " ﺑﺎ ﺣﺮﻑ ﻣﺎﻧﯽ ﯾﺦ ﺯﺩ
    ﻣﺎﻧﯽ-ﺧﺐ ﺑﺮﻭ ﺍﺯﺵ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﻦ ... ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﺎﺭ
    ﺯﺷﺘﺖ ﻫﻢ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﻦ .. ﺯﺷﺘﻪ ﺑﺨﺪﺍ
    ﮐﻤﮑﺖ ﮐﺮﺩ ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﺗﻮ ﺟﯿﻎ ﻣﯿﺰﻧﯽ ﻭ ﻓﺮﺍﺭ
    ﻣﯿﮑﻨﯽ
    ﺑﺎ ﻟﺮﺯ ﮔﻔﺖ
    - ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ... ﺧﻮﻧﻪ ...ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ ...ﺑﻌﺪ ﺑﺮﻡ ... ﺗﻖ
    ﺗﻖ ...ﺩﺭ ﺑﺰﻧﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺁﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ
    ﺩ ...
    ﺣﺮﻓﺶ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ ﺍﯾﻦ
    ﮐﻠﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ ﻭﻟﯽ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﯾﻦ
    ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﭘﺬﯾﺮ ﻭ
    ﺷﺎﯾﺪ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩ ...ﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺴﺖ
    ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ
    ﺍﺳﺖ ... ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺩﺳﺘﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ
    ﮔﺬﺍﺷﺖ ... ﺁﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ
    - ﺑﺴﻪ ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﯾﮑﻢ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﻨﻢ ﺍﻻﻥ
    ﮐﻼﺱ ﺑﻌﺪﯼ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯿﺸﻪ
    "ﮐﺎﺭﺩ ﺑﻪ ﺷﮑﻤﺖ ﺑﺨﻮﺭﻩ ﺍﯼ " ﮔﻔﺖ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺶ
    ﺭﺍﻫﯽ ﺷﺪ
    ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺳﺮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻥ ﺟﯿﺐ ﻟﺒﺎﺱ ﮔﺮﻣﺶ
    ﺑﺮﺩ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺍﺯ ﺳﺮﻣﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘﻪ
    ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﻔﺴﺶ ﺑﺎ ﺑﺨﺎﺭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ
    - ﺍﻭﻭﻭﻓﻔﻒ ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺮﺩﻩ .. ﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﭘﺲ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ
    ﭼﯽ؟؟ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺳﺮﻣﺎ
    ﺳﺮﻣﺎﯼ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻟﺮﺯ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﺗﻨﺶ
    ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﭼﻨﺪ ﺳﺮﻓﻪ ﭘﯽ ﭘﯽ ﺩﺭ ﭘﯽ
    ﮐﻨﺪ
    - ﺧﺪﺍﯾﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﻪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ
    ﺳﺮﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﺨﻮﺭﻡ
    ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﺧﯿﺮ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺑﮕﺬﺭﺩ .. ﺑﻪ
    ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺭﺍﻫﯿﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ ... ﺑﺎ
    ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻮﺟﯽ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﺎ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ
    ﻧﻮﺍﺯﺵ ﮐﺮﺩ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﺑﺨﺸﯽ ﺯﺩ .. ﻧﮕﺎﻫﯽ
    ﺑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ... ﻻﻣﭗ ﺍﺗﺎﻕ ﻫﺎ ﻭ
    ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ
    ﻧﺒﻮﺩ ...ﺻﺪﺍ ﺯﺩ
    -ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ ... ﮐﺠﺎﯾﯽ ﺩﺧﺘﺮ؟؟
    ﻭﻗﺘﯽ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﺸﻨﯿﺪ ﮐﻤﯽ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺷﺪ ﺗﻤﺎﻡ
    ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺟﺴﺖ ﻭ ﺟﻮ ﮐﺮﺩ ﻭﻟﯽ ﺧﺒﺮﯼ ﺍﺯ ﺩﻝ
    ﺁﺭﺍﻡ ﻧﺒﻮﺩ ... ﻟﺒﺎﺱ ﮔﺮﻣﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ آویزان
    کرده بود ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ
    ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺳﺮ
    ﺟﺎﯾﺶ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ...ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﺮﻡ ﮐﻦ ﺻﻮﺭﺗﯽ
    ﺭﻧﮕﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﺭﺍ
    ﺍﺯ ﺳﺮﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯿﻤﺎﻟﯿﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ ... ﺑﺎ
    ﺗﺸﺮ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ
    - ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩﯼ ﻫﺎﻥ؟؟ﺗﻤﻮﻡ ﺧﻮﻧﻪ ﺭﻭ ﺩﻧﺒﺎﻟﺖ
    ﮔﺸﺘﻢ
    ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ
    ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ... ﻟﺐ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ
    - ﻫﯿﭻ ﺟﺎ ﺑﺨﺪﺍ
    ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﮐﻤﯽ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ
    - ﯾه ﻄﻮﺭﯼ ﻣﯿﮕﯽ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺧﻮﻧﻪ ﻫﻔتﺼﺪ ﻣﺘﺮﯼ ﺭﻭ
    ﺩﻧﺒﺎﻟﻢ ﮔﺸﺘﯽ ﺧﻮﺑﻪ ﻓﻘﻂ ...
    ﻣﯿﺎﻥ ﺣﺮﻓﺶ ﭘﺮﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ
    - ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻨﻮ ﺑﺪﻩ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩﯼ؟؟
    ﮐﻤﯽ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻦ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ
    -ﺧﺐ ...ﺧﺐ ... ﺭﺍﺳﺘﺶ ... ﻇﻬﺮ ﮐﻪ ... ﺍﺯ
    ﻣﺪﺭﺳﻪ ...ﻣﯿﻮﻣﺪﻡ ... ﺍﻭﻥ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺟﺪﯾﺪﻩ ﺭﻭ
    ﺩﯾﺪﻡ ...ﺑﻨﻈﺮﻡ ... ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮﺏ .... ﻧﺒﻮﺩ ...
    ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮﺩ
    -ﺩﻟﻢ ﺳﻮﺧﺖ ... ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﻭ ﻧﺪﺍﺭﻩ ... ﯾﮑﻢ
    ﺳﻮﭖ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﺮﺍﺵ ﺑﺮﺩﻡ
    ﺣﯿﺮﺕ ﺯﺩﻩ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﮐﺮﺩ
    - ﺗﻮ ... ﺗﻮ ...
    ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺴﺖ ﺗﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﻠﻂ
    ﺷﻮﺩ ...
    - ﭘﺲ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻦ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﻧﺪﯾﺪﻣﺖ؟؟
    ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺷﺪ ﻭ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﮕﻔﺖ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﯼ
    ﮐﻪ ﺩﻟﻨﺎﺯ ﺯﺩ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ
    - ﺑﺨﺪﺍ ﺭﺍﺱ ﻣﯿﮕﻢ ...ﺭﻓﺘﻢ ﺩﻡ ﺩﺭ ﺁﯾﻔﻦ ﺭﻭ
    ﺯﺩﻡ ... ﺻﺪﺍﺵ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺮﯾﺾ ﺑﻮﺩ ﺩﺭﻭ ﺑﺎﺯ
    ﮐﺮﺩ ... ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﺍﺻﻼ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﮐﯿﻪ ... ﻣﻨﻢ ﺭﻓﺘﻢ
    ﺩﺍﺧﻞ ﺑﺮﺍﺵ ﺳﻮﭖ ﺭﻭ ﺑﺮﺩﻡ
    ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﻧﻔﺲ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﺴﺖ
    ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﮐﻨﺪ ... ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺮﻑ
    ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﯿﺰﺩ ...
    -ﺁﺧﻪ ﺍﺣﻤﻖ ﺍﮔﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮﺕ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﻣﻦ ﭼﻪ
    ﺧﺎﮐﯽ ﺗﻮ ﺳﺮﻡ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻫﺎﻥ؟؟ﺍﮔﻪ ﺍﻭﻥ ﺩﺍﺧﻞ
    ﺑﻬﺖ ...
    ﺩﯾﮕﺮ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰﺩ ﺳﺴﺖ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﻧﺸﺴﺖ
    - ﺍﺣﻤﻖ ﺍﺣﻤﻖ ... ﮐﯽ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﻭﺍﺳﻪ ﯾﻪ
    ﺁﺩﻡ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺘﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻪ
    .... ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩﺕ ﺍﻭﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﻼﻣﺘﻢ ﺑﺰﻭﺭ
    ﺩﺍﺩ ﺣﺎﻻ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﯽ ﺑﺮﺍﺵ ﺳﻮﭖ ﺑﺮﺩﯼ
    ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻪ ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺩﻟﻨﺎﺯ
    ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ ...ﭘﺸﺖ
    ﺳﺮ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﺩ
    - ﻏﻠﻂ ﮐﺮﺩﻡ ...ﻏﻠﻂ ﮐﺮﺩﻡ .... ﺑﺨﺪﺍ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ
    ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﻋﺼﺒﯽ ﻣﯿﺸﯽ ...ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ...ﭼﯿﺰ
    ﺧﻮﺭﺩﻡ ...
    ﺍﺷﮑﯽ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﺷﺪ ﺳﺮ ﺩﻝ
    ﺁﺭﺍﻡ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ... ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﯿﺪ ...
    -ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭﻭ ﺑﺎﻫﺎﻡ ﻧﮑﻦ...
     
    آخرین ویرایش:

    *Nadia_A*

    نویسنده سطح یک
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/04/27
    ارسالی ها
    495
    امتیاز واکنش
    17,427
    امتیاز
    704
    سن
    28
    محل سکونت
    خوزستان
    -باشه دیگه بدون اجازه تو کاری رو انجام نمیدم
    سرش را به نشانه تایید تکان داد...از جایش برخواست تا لباسهایش را عوض کند...
    کتاب درسی اش را بست...نگاهی به ساعت انداخت...از یازده شب گذشته بود...چهره غرق در خواب دل آرام را نگاه کرد...بـ..وسـ..ـه ای به گونه اش زد... برخواست...لباس گرمی برداشت و به حیاط خانه رفت...کنار حوض مربعی شکل نشست دستش را در آب فرو برد سردی آب به بدنش رسوخ کرد باعث شد به لرز بیوفتد...دستش را بیرون آورد و مشت کرد...ذهنش از هر چیزی تهی بود...نگاهی به آسمان صاف و مهتابی انداخت...بلند شد و کمی قدم زد...لحظه ای متوقف شد نگاهش به راه پله ای افتاد که به پشت بام ختم میشد..لبخندی روی لبهای کوچکش شکل گرفت...آرام آرام به سمت راه پله قدم برداشت تا به آن رسید دستش را به نرده های آهنی زد بی توجه به سرمایی که دستش را آزار میداد قدم اول را برداشت با خود فکر کرد"بار آخر که رفتم پشت بوم کی بود؟؟"ولی چیزی یادش نمی آمد... وقتی به آن بالا رسید دستش را به کمر زد و اطراف را از نظر گذراند...زیراندازی را که همیشه روی آن مینشست را دید به سمتش رفت و روی آن نشست پاهایش را در شکم جمع کرد و چانه اش را روی روی زانوهایش گذاشت با ذهنی خالی به رو به رویش زل زد...با شنیدن صدایی سرش را بلند کرد و اطرافش را نگاه کرد ولی در آن سیاهی چیزی ندید باز هم آن صدا...بلند شد نور موبایلش را روشن کرد...تا بهتر بتواند اطرافش را ببیند با دیدن جسمی سفید به آن سمت رفت...با دیدن چیزی که آنجا بود لبخند پر شوقی زد و کنارش نشست
    -آخی چه نازه...
    دستش را جلو برد و بچه گربه ی پشمالوی سفید رنگ را لمس کرد
    -عزیزم چقد صدا میکنه لابد گرسنشه
    خواست آن را بردارد و با خود پایین ببرد ولی بچه گربه چموش به دستش چنگ زد...خوشبختانه آسیبی به دستش نرسید ...دستانش را به علامت تسلیم بالا برد و گفت
    -باشه من تسلیم...ولی از جات تکون نخور تا بیام
    با شوق پایین رفت...از یخچال شیر برداشت و درون ظرف پهن و کوتاهی ریخت پله های پشت بام را با عجله بالا رفت تا زودتر به بچه گربه غذا دهد..کنارش نشست و ظرف شیر را جلویش گذاشت...بچه گربه نگاهی به ظرف شیر انداخت...با مکث آرام آرام جلو رفت سرش را خم کرد چند لحظه بعد زبانش را در ظرف فرو برد اولین زبان را که زد شروع کرد تند تند و با میـ*ـل خوردن...با شوق با این صحنه نگاه میکرد...با احتیاط دستش را جلو برد و او را نوازش کرد...آنقدر محو شده بود که متوجه نشد شخصی کنارش ایستاده و به او زل زده است...با شنیدن صدایی غریبه سر جایش خشک شد
    -سلام...
    نگاهی وحشت زده اش را به فرد بالای سرش انداخت ...سرش را به نشانه نامفهومی تکان داد...مرد نگاهش را که دید کنارش نشست
    -لطفا از من فرار نکنید...من که هیولا نیستم...مثل امروز صبح
    -من...من...
    با خود گفت"میمردی اون دفه مثل الان قیافت مثل آدمیزاد باشه؟؟"
    -لازم نیست چیزی بگید...تشکرتون بابت این که مانع از زمین خوردنتون شدم ومعذرت خواهیتونم قبوله
    متعجب با چشمان بیش از حد گشاد شده نگاهش کرد"خودشیفته هم که تشریف داری...داره ترسمو به روم میاره"اخمهایش را در هم کشید نگاهش را به بچه گربه داد که شیرش را تمام کرده بود و حال خودش را لیس میزد دستش را جلو برد و از روی زمین برداشت
    -بچه گربه ملوسیه...مال شماست؟؟
    -بله مال منه
    از جایش بلند شد همزمان مرد هم با او از جایش برخواست دستش را به نشانه دست دادن جلو برد
    -معینی هستم...پدارم معینی
    با معرفی خود با کنجکاوی به دلناز زل زد تا عکس العملش را ببیند بی توجه به دست مردانه رو به رویش به چشمان سیاه تر از شب مرد روبه رویش زل زد
    -آهان...پس از وُرثای خونه باغ هستین...آقای معینی
    مرد دست در هوا مانده اش را عقب کشید و خیلی آمرانه بدون اینکه به روی خود بیاورد
    -همینطوره...میتونم بپرسم افتخار مصاحبت با چه کسی رو دارم
    بازم در افکارش گفت"پاچه خوار"سرش را بلند کرد و کوتاه گفت
    -سعادت
    بعد از مکث کوتاهی گفت
    -شب خوش آقای همسایه
    و بدون منتظر ماندن برای پاسخش پشت کرد و پایین رفت میدانست کارش کمی از ادب دور است ولی از طرفی مصاحبت در این موقع شب و با مردی غریبه را کار درستی نمیدانست...نفس حبس شده اش را بیرون داد..."عجب...این دیگه کیه؟؟.."وقتی داخل رفت پارچه ای پهن کرد و بچه گربه را روی آن گذاشت
    -فعلا اینجا بخواب تا فردا که حمومت کنمو یه خونه جدید برات دست و پا کنم
    بعد از شستن دستانش به اتاق رفت سرش را به بالین گذاشت و خیلی سریع و بدون اینکه به چیزی فکر کند به خواب عمیقی فرو رفت...
     

    *Nadia_A*

    نویسنده سطح یک
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/04/27
    ارسالی ها
    495
    امتیاز واکنش
    17,427
    امتیاز
    704
    سن
    28
    محل سکونت
    خوزستان
    با بسته های خرید وارد خانه شد...با ورودش برفی به سمتش دوید...بسته ها را روی زمین گذاشت برفی را به آغـ*ـوش گرفت..شروع به نوازشش کرد...
    -چطوری دختر خوب؟؟لابد از صبح حوصلت سر رفته اره؟؟
    نگاهش را با اطرف گرداند با دیدن شلختگی گوشه ای از حال اخمی به برفی کرد
    -دختر بد بازم شیطونی کردی؟؟
    بچه گربه بیچاره صدای مظلومی در آورد و مظلوم تر به چشمان دلناز زل زد
    -چشمات رو اینجوری نکن
    برفی را روی زمین گذاشت...بسته های خرید را برداشت و به آشپزخانه رفت...مشغول جابجایی وسایل بود که با شنیدن صدای در سرش را از آشپزخانه بیرون آورد
    -دل آرام لباست رو عوض....
    با دیدن سر وریخت دل آرام وحشت زده بیرون آمد و باعجله به سمتش رفت
    -خدای من...چی شده؟؟این چه
    ریختیه؟؟
    دل آرام تمام مدت با لبان آویزان به او نگاه میکرد در آخر هم بلند بلند شروع کرد به گریه کردن
    -آبـــــروووومممم رفت...نگاه کن...کثافت بیشعووووورررر...باهام چی کار کرد؟؟
    با جیغ و فریاد گفت
    -چی شده؟؟چی میگی؟؟سکتم دادی دختر
    دل آرام با آستین رو پوش مدرسه اش بینی اش را تمیز کرد...صورتش را با چندش جمع کرد و منتظر و نگران به او نگاه کرد
    باپرستو...داشتیم...میومدیم...خونه...یه ماشین...با سرعت از کنارمون رد...شدپرستو بی شرفم...خودش رو انداخت رو من افتادیم تو چاله آب...روپوشمم جرواجر شد
    نفسش را با خیال راحت بیرون داد..با تشر رو به دل آرام گفت
    -زهرمار...سکتم دادی با اون قیافه ای که به خودت گرفتی....گفتم چی شده؟؟نکنه کسی اذیتش کرده باشه
    دل آرام پشت چشمی نازک کرد
    -مگه فقط کسی اذیتم کرده باشه؟؟من تموم راه رو زیر نگاه مردم با این ریخت اومدم اونم به خاطر اون پرستو احمق
    با خیال راحت به سمت آشپزخانه رفت در همان حال گفت
    -برو یه دوش بگیر بیا نهارت سرد شده
    دل آرام با حرص به خواهر بیخیالش نگاه کرد"خدایا"بعد هم پایش را با حرص به زمین کوفت و به سمت حمام رفت
    ****
    با صدای زنگ در رو به دل آرام گفت
    -برو ببین کیه؟؟
    روپوش جدید را در دست گرفت و شروع کرد به کوک زدن قسمتهای مختلف بهم کرد...سپس آنرا زیر چرخ خیاطی گذاشت...همان موقع دل آرام هم وارد شد
    -کی بود؟؟
    -آقای معینی ظرف سوپ رو آورد
    -چه عجب یادش اومد
    دل آرام با دلخوری گفت
    -آجی؟؟!!!
    -چیه؟؟
    -گفت این چند روز خونه نبود یادش رفت ظرفو بیاره
    -خودم دیروز دیدمش...انگار قصد داره از اینجا بره
    دل آرام با کنجکاوی پرسید
    -آجی دامون یعنی چی؟؟
    -تو که بیست چهارساعت تو اینترنتی از اون تو دربیار
    -خب بگو دیگه چرا طعنه میزنی؟؟
    -چه میدونم یعنی جنگل انبوه از درخت..به جنگلای مازندران میگن
    لحظه ای چهره دامون را به خاطر آورد و شروع کرد به قهقه زدن
    -خداییش شبیه این جنگلیاس
    دل آرامم با این حرف به خنده افتاد
    -میگم آجی این چرا اینجوریه؟؟
    مکثی کرد...
    -غیبتش میشه ولی مثل دیو...
    با تشر دلناز حرفش را خورد
    -زشته این حرفو حداقل به زبون نیار
    مظلوم گفت
    -چشم
    مشغول کارش شد...با دقت شروع به دوختن کرد...پس از اتمام کار رو به آرام که مشغول درس خواندن بود گفت
    -بیا بپوش ببینم چطور شده
    دل آرام پس از پوشیدن لباس جلو آیینه رفت...با رضایت چرخی زد
    -عالیه آجی
    جلو آمد...گونه دلناز را پرصدا بوسید دقیقا همان کاری را کرد که او ازش تنفر داشت...دستش را محکم به گونه اش کشید
    -آراااامم...تو هم از اون مانیه گور به گور شده یاد گرفتی؟؟
    دل آرام ادایش را در آورد اخم هایش را در هم کشید
    -گور به گور شده چیه دختر باز من بهت رو دادم؟؟
    چشمانش را شیطانی کرد این دفعه گفت
    -فردا میخوای به شوهرت هم همینا رو بگی یاااا...
    نگذاشت دل آرام بقیه ی حرفش را بزند بلند شد و دنبالش دوید
    دل آرام-غلط کرد...وای خدا...یعنی نه غلط کردی...نه نه چیزه...غلط
    با ترس و خنده میدوید و پشت هم فقط لوده بازی در می آورد ...آخر سر هم دلناز او را گوشه ای گیر انداخت یک قدم او جلو میرفت یک قدم دل آرام عقب تر برمیداشت آخر سر هم لبخند موزی زد و خواست با یک جهش خود را به او برساند ولی پایش به چهارپایه ی کوچکی که گوشه حیاط گذاشته بود گیر گرد و نقش زمین شدندش همانا پشت آن درد بدی در پای چپش پیچید و باعث شد جیغ بلندش به هوا برود...دل آرام به نگرانی کنارش نشست دستش را به پایش نزده بود که باز جیغ دیگری کشید...نمیتوانست جلوی اشکهایش را بگیرد درد بدی تمام وجودش را گرفته بود و به خود میپیچید دل آرام با دیدنش اشکهای دلناز خودش هم شروع کرد به گریه کردن...دستپاچه دور خودش میپیچید...دلناز هم با درد به حرکات خواهرش نگاه میکرد...تا اینکه...
     

    *Nadia_A*

    نویسنده سطح یک
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/04/27
    ارسالی ها
    495
    امتیاز واکنش
    17,427
    امتیاز
    704
    سن
    28
    محل سکونت
    خوزستان
    با صدای زنگ در دل آرام آشفته به آن سمت رفت در را باز کرد شخصی که پشت در بود را ندید...با جیغ اسم دل آرام را صدا زد
    -آرااااممم...کجایی دار...دارم...میمیرم
    دل آرام در را کامل باز کرد ندید چه کسی وارد خانه شده آنقدر اشک میریخت که دیدش تار شده بود فقط صدایی آشنا که رو به دل آرام گفت
    -برو براش لباس بیار زود باش
    عکس العمل دل آرام را هم واضح ندید
    -آی پام...آخ...مردمممم
    -تحمل کن الان میبریمت درمونگاه
    دل آرام با مانتو و شال دلناز آمد و کمک کرد تا آنها را بپوشد بعد از آن با کمک شخص زیر بازوی دلناز را گرفتند و بیرون رفتند
    دکتر-پاش در رفته باید جاش بندازیم
    با وحشت نگاهی به دکتر سپس دامون و دل آرام انداخت...با ضعف آوایی همانند "نه" از گلویش خارج شد..دکتر از دل آرام و دامون خواست تا او را محکم بگیرند...دل آرام پس کشید و از اتاق خارج شد تحمل درد کشیدن خواهرش را نداشت...همانطور که بیرون میرفت دکتر از او خواست
    -خانم سعادت پس لطفا یکی از پرستارا رو صدا کنید
    پرستار بازوهایش را گرفت و دامون هم پاهایش را سفت گرفت تا تکان نخورد...هنوز هم گریه میکرد...با درد بدی که اول در پا و بعد انگار در تمام بدنش پخش شده باشد جیغ بلندی کشید و از حال رفت...
    چند بار پشت سر هم پلک زد نگاهی به اطرافش انداخت وقتی به پایش رسید آهی کشید همزمان پرستاری وارد شد
    -بهوش اومدی؟؟
    نگاهی به پایش انداخت و به شوخی گفت
    -دختر یه پا در رفتن که این همه کولی بازی نداشت...
    خنده نازی کرد
    -یادمه بچه که بودم زیادی شیطونی میکردم دستم در رفت همون خونه بابام واسم جاش انداخت
    صورتش را جمع کرد انگار که هنوزم آن درد را به خاطر داشته باشد...سوزن سرم را به آرامی خارج کرد و سراغ مریض بعدی رفت و چند کلمه ای با او حرف زد سپس از اتاق خارج شد...با خارج شدندش دل آرام خود را به تختش را رساند شروع کرد به مسخره بازی درآوردن
    -ببین پاشو...پاگنده شدیا...جون میده واسه یادگاری نوشتن
    -دل آرام چرا پامو گچ گرفتن مگه در رفتگی نبود
    -چرا ولی خب چون بد در رفته بود دکتر گفت بهتره ثابت بمونه باید یه مدت تحملش کنی
    باز هم آهی کشید
    -حالا امتحاناتمو چیکار کنم
    صدایی گفت
    -خدایی نکرده عمل باز که انجام ندادین با همین پا میرین امتحاناتتون رو میدین
    با حرص نگاهی به پدارم کرد"این دیگه از کجا پیداش شد؟؟"با ورود دامون پاسخش را گرفت
    -آقای معینی لازم نبود پسر عموتون رو توی دردسر بندازین
    دامون با اخم نگاهی به پدارم انداخت مثل اینکه او هم از حضورش زیادی راضی نبود
    پدارم-ای بابا انگار من اینجا اضافیم
    دامون چیزی زیر لب گفت پدارم هم که از رو نمیرفت قهقه زد
    -ولی باید تحمل کنید...چون من ماشین نیاوردم همراهتون میام تا دامون منو برسونه خونه
    باز هم حرص میخورد خودش هم نمیدانست چرا از پدارم خوشش نمی آید"آخه بشر مگه مجبورت کردن بیای؟؟"دل آرام کمک کرد تا از تخت پایین بیاید بازویش را گرفت ولی تحمل وزن دلناز را نداشت از طرفی دلناز با آن گچ نمیتوانست درست تعادلش را حفظ کند
    پدارم-میرم براش ویلچر بیارم
    زیر لب گفت"نخود هر آش"فکر میکرد کسی صدایش را نشنیده باشد ولی دامون و دل آرام هر دو چهرشان خندان بود"حالا این دل آرام زیر بغـ*ـل منه...تو رو چیکارت کنم گوشه یا رادار؟؟"بیخیال سرش را چرخاند و تا آمدن پدرام اطرافش را نگاه میکرد
    روی تختش نشست پای گچ گرفته اش را دراز کرد هنوز هم از دست پدارم و شوخی های مضحکش حرص میخورد"پسره احمق"نگاهی به گچ پایش انداخت باز هم از عصبانیت سرخ شد"نشسته برا من یادگاری نوشته"
    دل آرام-حرص نخور آجی صورتت چروک میشه رو دستم میمونی
    با تشر گفت
    -همش بخاطر شوخیای زشت توئه که من الان پام تو گچه
    مظلوم گفت
    -بخدا نمیدونستم اینطور میشه
    رویش را برگرداند...گوشی اش داشت زنگ میخورد...مانی بود...
    -بله؟؟
    -بله و بلا...دلم موند یبار بگی جانم
    صورتش را با چندش جمع کرد
    -همین مونده جونمو هم فدات کنم
    -پس چی وظیفته
    -کارت رو بگو مانی حوصله ندارم
    -کاری نداشتم زنگ زدم حالت رو بپرسم
    همین کافی بودتا دلناز شروع کند به تعریف وقایع آن روزش در آخر مانی قهقه زد
    -خوبه یکی پیدا شده حرصت بده
    -خوبه؟؟خدای من تو عمر آدم به این گستاخی ندیدم...فقط کافی بود بهش رو بدم شبم اینجا میموند
    مانی با موزیگری گفت
    -اینکه بد نیست...شاید ب
    -خفه شو مانی
    -باشه بابا جوش نیار فردا یه سر بهت میزنم
    -ممنون نیازی نیست تو زحمت بیوفتی
    -برو گم شو تعارف بهت نمیاد فردا اونجا پلاسم
    -باشه قدمت رو چشم دل آرام
    بعد از این حرف به قیافه ای که دل آرام به خود گرفته بود خندید...مانیا هم از آن سمت میخندید
    -حاظر بودم جونمو بدم الان قیافه دل آرام رو ببینم...خب کاری نداری
    -نه عزیزم سلام برسون
    -چشم قربونت سلامت باشی خدافظ
    -خدافظ
    گوشی را قطع کرد و رو به دل آرام گفت
    -هان؟؟چیه؟؟قیافت چرا اینجوریه؟؟
    -فردا مانی میاد...وای خدا من باید شکم وا موندشو سیر کنم؟؟
    با حرف دل آرام قهقه زد...مانی شکم پرست ترین موجودی بود که تا به حال به چشمش دیده بود...ولی عجیب بود که هیچ وقت اندامش خراب نمیشد همیشه وزنش ثابت بود...و این باعث میشد همه به او غبطه بخورند حتی خودش...
    -سخت نگیر...مانی اینجا هم سیر نشه میره خونشون دلی از عذا در میاره...
     

    *Nadia_A*

    نویسنده سطح یک
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2016/04/27
    ارسالی ها
    495
    امتیاز واکنش
    17,427
    امتیاز
    704
    سن
    28
    محل سکونت
    خوزستان
    کتاب را بست و گوشه ای گذاشت صدای بحث و صحبت مانی و دل آرام از آشپزخانه به گوش میرسید کلافه دستی میان موهای پریشانش کشید از کلکل آن دو خسته شده بودصدایش را صاف کرد و با تشر صدایشان کرد ولی اصلا توجه ای نکردند هنوز روی بحثشان مانده بودند هرکدام طرفداری تیم خود را میکرد و میگفت برنده بازی فردا تیم خودش است
    -مانی مگه دو روز دیگه امتحان نداری نشستی داری داری با این بچه بحث میکنی؟؟
    مانی از جایش بلند شد همان طور که کُری میخواند عقب عقب می آمد ولی حواسش نبود و مهره های کمرش به سختی با تیزی گوشه دیوار برخورد کرد با درد خم شد و زیر لب به دل آرام فحش میداد
    -تو روحت کثافت داغون شدم
    دل آرام-به من چه خودت حواست نبود
    و باز کلکل...دیگر صبرش به سر آمد و جیغ کشید "ساکت"...هر دو با وحشت به سمتش برگشتند...بالاخره ساکتشان کرد دل آرام را سر درس و مشقش فرستاد و همراه مانی شروع به درس خواندن کردند...چند ساعت بی وقفه فقط توضیح میداد مانی نگاهی به ساعت کرد و کتابها را کنار زد
    -وای مردم...بسه چقد فک میزنی
    چشم غره ای حواله اش کرد و گفت
    -طلب کارم هستی من دارم بقول خودت فک میزنم تو خسته میشی؟؟؟
    -برو بابا مردم از گشنگی...
    صدایش را بلند کرد
    -دلی...دل آرام؟؟یه چیزی بیار بخورم ضعف کردم
    کتاب و جزوه هایی که جلویشان بود را کنار زد دستی به پای گچ گرفته اش کشید
    مانی-عه راستی...یه ماژیک بده یه یادگاری هم من بنویسم
    ماژیک را جلوی مانی گرفت
    -همین یه رنگه؟؟؟
    -مگه میخوای نقاشی کنی؟؟؟
    -اره دیگه ببین چه اثر هنری خلق کنم!!
    ماژیک قرمز را برداشت شروع کرد به قول خودش اثر هنری خلق کردن دو قلب را با ماژیک قرمز کشید با ماژیک مشکی تیری کشید که از وسط هر دو قلب رد میشد چند نقطه قرمز رنگم کشید مثلا از دو قلب خون چکه میکند....تمام مدت دلناز با حرص نگاهش میکرد مانی هم هر چند لحظه لبخند ژکوند تحویلش میداد و بیشتر حرصی اش میکرد...با ماژیک مشکی یک طرف نام دلناز را نوشت طرف دیگر هم نوشت"مانی"...با تمام شدن کارش ماژیک ها را گوشه ای گذاشت و با لـ*ـذت با اثرش نگاه کرد
    -تو بمیری عجب چیزی شده
    -خودت بمیری...چه پررویی تو
    -حرص نخور عشخم...ببین مانیت برات چیکار کرده!!!!
    زیر لب ایشی گفت...
    مانی غرغرکنان از اتاق خاج شد
    -ببین به این دختره ورپریده گفتم یچی بیار بلمبونم...نیاورد؟؟؟خودم برم یچیزی بخورم
    نگاهش را از مانی گرفت و دوباره به خرابکاری ای که روی گچ ساخته بود نگاه کرد ماژیک مشکی را برداشت تا از شرش راحت شود ولی صدای مانی که میگفت
    -به جان خودم دست به اثر مونالیزا بزنی مو توی سرت نمیزارم
    ماژیک را گوشه ای انداخت و صاف نشست...میدانست مانی حرفش را عملی میکند...از رفتار وحشیانه اش خوب خبر داشت و چندباری مورد لطفش قرار گرفته بود...حوصله اش سر رفته بود...از طرفی به خاطر وضعیتش و از طرف دیگر به خاطر امتحاناتش خانه نشین شده بود احساس افسردگی میکرد با خود گفت"بعد از این امتحان فرجه بینیش زیاده یکم به خودم استراحت میدم و تفریح میکنم"باز نگاهش به پایش افتاد و آهی کشید خدا رو شکر کرد که روکشی میتوانست روی پایش بکشد وگرنه با آن گچ هنرکاری شده واقعا خجالت میکشید بیرون برود ...
     
    وضعیت
    موضوع بسته شده است.

    برخی موضوعات مشابه

    بالا