کامل شده رمان پیر شدیم ولی بزرگ نه | Hasti_hki کاربر انجمن نگاه دانلود

[*H@$TY_hk *]

نام رمان : رمان حرفه ای پیر شدیم ولی بزرگ نه !!!
نام نویسنده : *H@$TY_hk *
ژانر : پلیسی ،عاشقانه ، معمایی ، اجتماعی ، غم انگیز

خلاصه :

​

« این داستان ، حکایت انسانهایی است که در این دنیا رشد می کنند ، بزرگ میشوند ، قامت بلند می کنند . از کودکی چند ماهه می شوند مردی۵۰ ساله که ریش سفید کرده و پیراهن به پیراهن پاره کرده است .
اما آنها خیلی چیز ها را نمی دادند ...
آنها نمی دانند که " بخشیدن " وظیفه نیست ، بلکه لطفیست که هرکسی لیاقتش را ندارد !
آنها نمی دانند که زمان مرحمی بر روی زخم ها نیست ، بلکه سرپوشی برای پنهان کردن دردها ازنگاه های درنده و کنجکاو مردم است !
آنها نمی دانند چه درد بدیست که تمام دارو ندارت را بدهی پای چیزی که دراین دنیا طاقت و دوامی ندارد!
آنها نمیدانند که مرگ لزوما در قبر گذاشتن آدم ها نیست ، بلکه می توان آدمها را به راحتی یک حرف ، یک عکس ، یک گذشته ی دور ، یک تکرار مکرر از خاطراتی که آدمها دوستش دارند ولی همیشه در حسرت و سوختن لحظه ای تکرار آن هستند ، در خود کشت و به نابودی محض کشاند ، بدون آنکه در گور گذاشته شوند !
آنها خیلی چیز ها را تا لحظه ای که به تله ای از خاک سپرده شوند نخواهند دانست .
این آدم ها پیر و فرتوت می شوند ، به گور می روند ، ولی تفکراتشان رشد نمی کند و بزرگ نمی شود !
در این میان دختری خسته از مشکلات پیچ وا پیچ زندگی ، با ذهنی خسته و تنی درمانده می آید !
دختری که خودش را ، عشقش را ، زندگی اش را،! دلش را ، روحش را ، جسمش را ، قشنگترین خاطرات تمام عمرش را و ...
دخترانگیش را پای چیزی می فروشد ، که نمی دانست عمرش خیلی طولانی نیست و دوام چندانی نخواهد داشت ! و درآخر به فراموشی محض سپرده خواهد شد ... »

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

 

[M-alizadehbirjandi]

نویسنده گرامی ضمن خوش آمد گویی، لطفاً قبل شروع به تایپ رمان خود ،قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

و برای پرسش سوالات و اشکالات به لینک زیر مراجعه فرمایید

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

موفق باشید
تیم تالار کتاب

 

[*H@$TY_hk *]

مقدمه :

شاید آن روز که سهراب نوشت ...
تا شقایق هست ، زندگی باید کرد !!
خبری از دل پر درد گل یاس نداشت ...
باید اینطور نوشت !!
چه شقایق باشی چه گل پیچک یاس ...!!
زندگی اجباریست !!
آری ، زندگی زیبا نیست !!
زندگی رویا نیست !!
* زندگی اجباریـســــت ... * ​

« عکس های لعنتی ...»

صدا هایی گنگ و مبهم از درون مغرش ، درست جاییی که نگه دارنده ی خاطرات دورش بود در گوشش اکو می شدند و روان او را به بازی می گرفتند .
تمام محتویات معده اش تا سر گلویش بالا می آمدند و به پایین فرو می رفتند، مزه ی تلخی در گلویش حس کرد .
دست هایش بی حس ، بی جان و متشنج بودند ، تمامی عکس ها را از پاکت زرد رنگ بیرون کشید .
اولین عکس : لرزش شدید بدنش ، دومین عکس : عق زد ... سومین عکس : مردمک چشمانش به بالای پلک هایش رفت و چشم هایش را سفیدی پوشاند .
چهارمین عکس : بلند شد ، زانوان کم جانش به هم میخوردند . نمی توانست تعادلش را به درستی حفظ کند . دندان هایش به هم میخوردند !
به سمت دست شویی دوید و تمام زرد آبه ای را که به دهانش هجوم آورده بود را بالا آورد ...
آرام با پشت دستش به روی لب های لرزانش کشید . به آیینه خیره شد ، لحظه ای از دختری که درون آن آیینه ی شفاف دید ترسید و هول برش داشت .
دختری آرام ، با چشمانی بی فروغ که دودو میزدند. رنگ پریده ی صورتش همانند جنازه ای شده بود که ساعت ها از زمان مرگش گذشته و او را تازه پیدا کرده باشند .
و او مرگ تمامی زندگیش را در یک صدم ثانیه به چشم دیـــد !

****
« بازگشت به مُرداب .... »

به دورو برش نگاه کرد در آن نیمه شب هیچکس در آن کوچه بن بست به چشم نمی خورد .
زمین خیس بود سایه درختان تنومند اطراف آن ویلا روی آسفالت افتاده بود و فضایی وهم انگیز ایجاد میکرد .
از کلاه سوییشرت رنگ و رو رفته اش آب میچکید ؛ نفسی سوزنده کشید ، دو ضربه به در چوبی روبه رویش زد ، بلافاصله دستانش را داخل جیب لباس کرد و زیپ های باز سوییشرت را با حرکت دستانش از داخل جیب هایش به هم نزدیک کرد و در خودش مچاله شد .
درباز شد و ابی با آن لبخند همیشه کثیفش رو به روی او ایستاد .
چشمانش درخشیدند زبان در دهانش چرخاند و گفت :
" به به خانم خانما کجا بودی بابا دلمون برات تنگ شده بود ! "
و لب هایش را بیشتر از هم فاصله داد .
آرام و زمزمه کنان گفت :
" بکش کنار "
ابی تک خنده ای زد و گفت :
" شرمنده الیزابت جون نمی تونم رات بدم باید با جمشید اوکی کنی بعد اون دسته گلت اجازه ورود نداری ، تعجبم از اینه که چرا تا الان زنده ای دختر "
" جمشید در جریانه برو ازش بپرس ، اجازه ورود دارم ."
ابی مبهوت دهانش را باز کرد و گفت :
" یعنی چی ؟! تو حق نداری بیای اینجا ، جمشید خل شده ؟ همینجا وایسا "
در بسته شد ؛ آری جمشید به حتم خل شده بود وگرنه دیوانگیست کسی را که جرمی به این بزرگی مرتکب شده را بپذیری ! اوهم هنوز دلیل این کار جمشید را نفهمیده بود .
در گشوده شد و ابی اخم کرده گفت :
" بیا تو "
و بعد پشت به او کرد و رفت .

 

[*H@$TY_hk *]

پایش را داخل خانه گذاشت .
رد گل کفشش رو پاراکت های خانه ماند و گند زد به زمین . پوزخندی زد انگار او باید همیشه گند میزد . همیشه ...
دستمالی از جاکفشی برداشت و به کف بوت هایش کشید .
از راه رو رد شد و به سالن اصلی رسید . چشمانش را گرداند ، ویلایی چند صد متری .
زنان و مردانی با پوشش های متفاوت ، رفتار های متفاوت ،حالت های متفاوت .
کسی را در آن جمع نمی شناخت ؛ لابد نیروی جدید بودند . نیشخندی زهر آلود زد . سرش را برگرداند که بدنش قفل شد . کسی سفت او را در بغلش می فشرد .
حدس میزد کیست . تنش را عقب کشید . صورت سرخ و چشمان آبدار آنا جلوی چشمانش نقش بست .
آنا او را دوباره در بغـ*ـل فشرد و گریه سر داد کسی متوجه او نبود این خیال او را آسوده میکرد .
صدایی خش دار به گوشش رسید :
" کجا بودی لعنتی هان ؟؟ کجا بودی ؟؟ نگفتی یه بدبختی داره اینجا از ناراحتی دق میکنه ؟ "
تنش از فشار راحت شد آنا اورا ول کرد و در صورتش داد زد :
" لعنت بهت گیسو ، لعنت بهت چرا اینکارو کردی ؟؟ چرا ؟؟ "
با داد آنا تمامی سالن به طرف آنها برگشتند . اخمی کرد . حالا او شده بود مرکز توجه آن چند صد نفری که داخل سالن بودند .
مطمئن بود که اگر کسی او را ندیده باشد یا نشناسد ؛ داستان او را خوب میداند . بعد از گندی که زد آوازه ی کار شجاعانه اش در تمامی گروه های بالایی و پایینی پیچیده بود .
مردی هیکلی با کت و شلواری رسمی به سمت آنا آمد و با اخم چیزی در گوش او زمزمه کرد ،آنا او را پس زد و دست او را گرفت و بی حرف به سمت اتاقی کشید .
گیسو را در اتاق پرت کرد ، سریع در را بست و قفل کرد .
آنا به سمت او قدم برداشت لبش را روی هم فشرد و گفت :
" دختره ی بی فکر ، این چه کاری بود که کردی ؟؟ تو گند زدی به همه چی ! "
پوزخندی زد و پاهایش را در بغـ*ـل جمع کرد و سرش را به دیوار تکیه داد و چشمان براق شده از نفرتش را بست ،
حالش از این کثافت خانه ،از همه شان به هم میخورد بیشتر از همه از اویی که الان معلوم نیست کدام گوری ست و دارد چه غلطی میکند ؟
آنا لگدی به پایش زد و گفت :
" چته ؟! پوزخند میزنی ! گند زدی به همه چی حالا واسه من دهنتم کج میکنی ؟ "
دریک ثانیه چشمانش را گشود ، از جا جهید و یقه ی لباس شب آنا را دردستش فشرد و در صورتش فریاد زد :
" خفه شو آنا ، خفه شو لعنتی ! "
آنا با صورتی ترسیده خود را عقب کشید و با صدایی لرزان گفت :
" چته ؟؟ چرا وحشی شدی ؟ "
تکانی به بدن آنا داد و آرامتر از قبل گفت :
" فقط دهنتو ببند . همین ... "
چنگ دستانش را ول کرد و یقه ی لباس آزاد شد . قطره اشکی از چشمان خاکستری رنگ آنا سرخورد و به زمین چکید .
لب های ماتیک خورده اش تکانی خورد :
" خیلی نمک نشناسی گیسو . خیلی ، تو این پنچ ماه به هر در زدم با هرکی فکر کنی حشر و نشر کردم تا ردتو بزنن . کلی پول دادم رفت پای تواِ بی لیاقت . "
" کسی مجبورت نکرده بود "
" چرا مجبور بودم ، به خاطر دل لعنتیم ، به خاطر حس کوفتیم نسبت بهت . تمام اینا مجبورم کرد ..."
کلمات آخر جمله اش را باصدایی خش دارگفت . پس از آن دادی که زد بایدهم صدایش خش دار شود .
" آنا ؟ "
سرش را به طرف در چرخاند و به سمت او گام برداشت و آرام در را باز کرد .
مردی با کت و شلواری مشکی ، سری کچل شده و گردنی که نیمی از آن رویش خالکوبی از نقش های درهم برهمی به چشم میخورد . وارد شد .
سری به نشانه ی پرسش تکان داد تا بداند آن مرد چه کاری میتواند با آنا داشته باشد .
مرد نگاهی به او کردوصورتش را از انزجار و چندش جمع کرد .انگاری که یک آشغال پسماند حال به هم زن را دارد در خیابان میبیند .
سرش رابه طرف آنا گرداند و با آن صدای خشن و کلفتش گفت :
" آنا ، بلند شو بیا جمشید خان کارت داره "
آنا سری تکان داد و دستی به چشمان خیسش کشید ، مرد رفت . به آنا زل زد ؛ بی هیچ حرفی .
آنا به مسیر رفتن مرد نگاه کرد و آرام و زمزمه وارانه گفت :
" اسمش شاهینه دو ماه پیش باهاش ازدواج کردم "
نیشخندی تمسخر آمیز زد و پرنیش و کنایه گفت :
" تا 5 ماه پیش سلیقت بهتر بود ! "
آنا با درد چشمانش را بست و با بغض گفت :
" حالم ازت بهم میخوره گیسو ... "
سری تکان داد و بی تفاوت به رفتن آنا خیره شد .
وقتی همه چیزت از دست رفته ، وقتی میخواهی عق بزنی روی وضعیت الانت ، ناراحت کردن بهترین دوستت جزو کم ارزش ترین چیز در جهان هستی است !

 

[*H@$TY_hk *]

موهایش را باز کرد و به صورت گوجه بست ، پا به سالن گذاشت. زنان با لباس های نیمه برهنه که اغلبشان یا به رنگ سیاهی مطلغ بودند یا به سرخی خون ومردان با تیپ هایی رسمی .
تنها کسی که در آن مهمانی با سوییشرتی مردانه و شلوار جینی زانو انداخته اظهار وجود میکرد او بود .
لباسش در قیاس با لباس زنان آن مجلس کاملا مضحک و خنده دار به نظر میرسید .
بوی تند تکیلا، آبجوی دانمارکی ، کنیاک ناپلئون ،اسکاچ ، بوربن ، در تمامی فضای سالن پیچیده بود .
اما.، در نقطه ای دور از سالن های رقـ*ـص اتاقکی بزرگ با میز های بیلیارد ، دخترانی با آرایش های غلیظ ، حرکاتی زننده و چندش آور و در آخر با لباس هایی که بیشتر همانند لباس زنان شوهر دار بود ؛مردانی با لبخند های کثیف و چشمانی هیزبه دختران می نگریستند بویی متفاوت می آمد !
بویی که شاید برای بعضی ها آزار دهنده بود اما او عاشقش بود .
ودکا ...!
در این جمعیت تنها کسی که از این الـ*کـل ناب استفاده میکرد آن لعنتی بود.
پا به اتاق گذاشت به چهار چوب در تکیه زد . همه ی آن جمعیت سرگرم بودند کسی به دخترکی با آن لباس های کهنه و داغان باصورتی همرنگ مرده ها با لبانی که قارچ خورده وخون افتاده بود نگاه نمی کرد .
انگار نه انگار او همان گیسویی بود که برایش سرو دست میشکستند .حال همانند تفاله ای نجـ*ـس به او مینگریستند .
به مردی که در فاصله 15 متری او ایستاده بود خیره شد .
بلیزی چهارخانه به تن داشت با دکمه هایی باز شده و آستین هایی تاخورده تاروی آرنجش زیر آن رکابی سیاه مردانه ای به تن داشت که عضلات باد کرده ی شکمش را به رخ بیننده میکشید .
پشت میز بیلیارد ایستاده بود و در یکی از دستانش چوب مخصوص بیلیارد و مایعی پر از مایعی زرد رنگ که رویش کف بسته بود و دست دیگرش را دور دخترکی طناز حلقه کرده بود و منتظر چشم به میز پر از توپ های رنگی دوخته بود .
حرکاتش را ریز به ریز تشریح می کرد . هرچه بود بهتر از دیدن رقـ*ـص دختر و پسر های دلقک توی سالن بود .
دستی روی شانه اش نشست . نیم رخش را به سمت آن فرد کج کرد . به مردی این روزها تمامی فکرش را پر کرده بود نگاهی انداخت . مرد به او لبخند میزدو سر تکان میداد .
****
دستش را روی سـ*ـینه چلپا کرد و به جمشید که با چشمانی براق به او نگاه میکرد خیره شد.
_"گیسوی بیچاره ! ببین به چه روزی افتادی ؟ "
نگاه تحقیر آمیـ*ـزش به لباس های و صورت بی رنگ گیسو روانش را داغان کرد .
قهقه ای سر داد . سرش را عقب بـرده بود با قهقه هایش سرس تکان میخورد ایستاد سرش را به جلو پرت کرد و آن دوتیله ترسناک و وهم بر انگیزش را به گیسو دوخت و گفت :
" عکسارو که یادت هست ؟ قشنگ با دقت دیدیشون ؟ فهمیدی که من با هیچ احد و ناسی شوخی ندارم ؟ آخه دختر تو چی فکر کردی در مورد من ؟
شاخ شدی ، واسه من ! واسه جمشید خان ، شاخ شدیو فکر نکردی میام پیت تاشاختو بشکونم . الحق که نشکوندم ..."
تک خندی زد :
" از ریشه در آوردمش ، الان تو حکم یه گاومیش زخمی روداری که از همه ور وامونده هم زخمیه هم گروهش و گم کرده ؛ نه راه پس داره نه راه پیش ."
دستانش را درون هم حلقه کرد و روی میز گزاشت و گفت :
" اما ، یه گاو میش زخمی با همه ی زخماش با همه ی عفونت هاش قدرت کشتن یه گله گرگ و داره ! منتظر روزیم که تمام گرگای این گَلَرو نابود کنی . دلم یه جنگ میخواد دیگه خسته شدم از کارای تکراری ! "
پوزخندی زدو ادامه داد :
" روی جربزت و نفرت تو چشمات حساب باز میکنم نا امیدم نکن "
جمشید برای خودش ویسکی درون جام ریخت :
" میتونی بری "
بلند شد چیزی همانند یک لخته خون درون گلویش مانع تنفسش میشد . کاش میتوانست انگشت کند درون گلویش و تمام دار و ندار معده اش را روی این مرد خالی کند .
" وایسا ! "
پشت به او ایستاد و سرش را بالا تر گرفت تابفهمد چه میگوید این مردک خوک صفت .
لبی آرام تکان خورد ف نفس هایی که بوی اسکاچ آن ویسکی دُز بالا را میداد به گوشش خورد .
یک پیک ازآن عقلت را میپراند اما باید اعتراف میکرد جمشید هرچه که بود در نوشید*نی خواری با جنبه بود . نمیگذاشت که آبرویش به خاطر کمی مـسـ*ـتی برود و همین طور ذوست نداشت وجهه اش جلوی زیردستانش خراب شود .
صدایی در نزدیکی گوششش حس کرد :
" اینارو بهت گفتم که بدونی چرا هنوز زنده ای و اینجایی . انتظار بهترین بازی رو ازت دارم گیسو طلایی ..."
و ضربه ای به کمر او زد تا حرکت کند .

 

[*H@$TY_hk *]

مهمانی به پایان خود نزدیک میشد . زنان و مردان دوبه دو یا به گروه های چند نفره از ویلا خارج میشدند .
پوزخند دردناکی زد ؛ بی شک امشب شب استثنایی برای خیلی از دختران است اما نه به دست عشقشان یا شریک زندگیشان بلکه به دست یک مشت آدم سگ صفت که چیزی جز تن نمی بینند .
" گیسو تویی ؟ "
نگاهش را از کالج های ورنی و پاهای بی جوراب فرد جلویش گرفت . پسری چهار شانه با دستانی که چهارانگشتش را داخل جیب شلوار جین مشکیش کرده بود و با لبخند به او خیره شده بود .
بی حرف به چشمان مشکی و براق پسر نگاه کرد تا بداند کارش چیست و از جان او چه میخواهد .
پسر وقتی دید صدایی از دختر جلوی رویش نمی آید کمی این پا و آن پا کرد و روی صندلی روبه رویی دختر نشست .
" خیلی حرفت و میزنن ! "
اخمی میان ابروان هلالی شکلش نقش بست .
" دختر پر دل و جرعتی هستی ، هرکسی جرعت اینکار و نداره . "
بی تفاوت به اجزای صورتش زل زد .
" نمی خوای چیزی بگی ؟ "
" چند سالته ؟ "
" 20 "
" بچه ای واسه اینکارا "
" شنیدم توام تو همین سن و سال اومدی اینجا ! "
سکوت را بر زدن هر حرفی ترجیح داد .
" میدونی تا قبل از این زنارو به چشم یه مشت جونور ترسو و مفلوک که از سایه خودشونم میترسن میدیدم ، ولی از چیزایی که از تو شنیدم کلا نظرم تغییر کرده ! "
مرداشم جرعت همچین کارییو ندارن لابد واسه همینه که تا الان زنده نگه داشتنت .
" چی میخوای ؟ "
پسر متعجب از لحن خشن گیسو گفت :
" اووو،حالاچرا ناراحت میشی من که چیزی نگفتم . "
" تجربه ثابت کرده گربه محض رضای خدا دم تکون نمیده ؛اگه دنبال پارتنر واسه امشبتی وقتتو طلف نکن اشتباه اومدی ... "
پسرک لبخند دندون نمایی زد و گفت :
" نگران نباش همونا که بهم آمارتو دادن گفتن که تو این خطا نیستی . "
" خوبه ! "
بلند شد هرچه چشم چرخاند نتوانست آنا را پیدا کند .به طرف در خروجی رفت . تایم مهمانی به پایان رسیده بود ، همانطور که آمده بود همان طور هم رفت .
تمام شب را پیاده تا خانه اش رفت در را با پا هل داد نگاهی به ساعت روبه رویش کرد 2:15 شب .
روی کاناپه دراز کشید . به در و دیوار خانه نگاه کرد ؛ درودیوار هم بااو مشکل داشتند انگار میخواستند او را ببلعند .
خم شد و از میز جلویش 2 شکلات تلخ برداشت و به داخل دهانش جا داد و جوید .
تلخی زیادش دل میزد و میخواستی بالابیاوری ولی الان به او نیاز داشت .

 

[*H@$TY_hk *]

پلکش پرید ،چشمان سرخش را باز کرد ؛ صدای نواهنگ موبایلش از جایی می آمد .
دستش را زیر بالش فرو برد که جسم سردی را حس کرد .
گوشی را جلوی چشمانش که دیدی تار داشتند گرفت ؛ نام آنا چشمش را زد.
بدون آنکه جواب دهد گوشی را آنطرف تر از خودش روی تشک پرت کرد و سرش را به بالش کوبید .
صدا قطع شد . لعنت ، دیگر خوابش نمیبرد .
بلند شد و چشمانش را مالش داد و صفحه ی گوشی را لمس کرد ، نگاهش روی ساعت گوشی افتاد 30 :10 از تخت پایین آمد و به سراغ فلاسک چای چند روز پیش رفت ، آن را سرو ته کرد و درون ماگ بزرگش ریخت وآن را درون ماکروفر جای داد . دیگر حتی حوصله ی چای دم کردن هم نداشت !
صدای زنگ خانه آمد . نگاهش را به سمت آیفون تصویری درون حال کوچکش دوخت و با بی حالی به سمت آن رفت .
سایه ی بلند قامت کسی روی زمین افتاده بود ، میتوانست حدس بزند کیست .اخمی کرد و دکمه را فشرد و در خانه را باز گذاشت .
به سمت دستشویی رفت و آبی به صورت پف کرده و چشمان ورم کرده اش زد و از آن خارج شد .
آنا طلبکارانه روی راحتی های شکلاتی رنگش جاگیرشده و پا روی پا انداخته بود .
بی حرف از کنارش گذشت ، ماگ را در آورد ، دستانش را دور ماگ داغ و سوزانش حلقه کرد و روبه روی آنا نشست .
آنا نیشخند زنان شیشه ی تقریبا خالی ودکا را از روی میز شلوغ و کثیف برداشت و دردست گرفتو با لحنی مملو از تمسخر گفت :
" از 5 سال پیش تا الان جز این به چیز دیگه ای لب نزدی. هــه ! ازاولم همین بودی محتاط هیچوقت دنبال کشف چیزای جدید و تجربه های جدید نبودی وقتی از خوب بودن یه چیزی مطمئن میشدی دیگه ولش نمیکردی! "
لب از لب باز کرد وبا صدایی خش دارگفت :
" محتاط نبودم که اگه بودم الان کارم به اینجا نمیرسید ، وفادار بودم ."
" هــه، دِآخه وفادارم نبودی و نیستی ، وگرنه واسه چی الان وضعت اینه ؟ "
این را گفت و ته مانده ی مایع درون شیشه را یک ضرب سر کشید .
چشمان سرخش را به چشمان زیبا و شهلای او دوخت و آرام ولی محکم گفت :
" دلیلی نداشت که به یه مشت کثافت وفادار بمونم ."
آنا به جلو خم شد و انگشتان کشیده و بلندش را جلوی صورت او تکان داد و تند گفت :
" واینو هیچوقت یادت نره که تو هم جزوی از همین کثافتی ! پای تو این وسط از همه گیر تره مادمازل . "
با به پایان رسیدن جمله اش خودش را به عقب پرت کرد و به مبلمان تکیه زد ، سیگاری در دست گرفت و آتشش زد وکامی عمیق گرفت و همراه با فوت کردنش رو به او گفت :
" دیشب یهو کجا غیبت زد ؟ "
پر طعنه گفت :
" دنبالت گشتم نبودی ، فکر کنم باآقاتون خیلی سرگرم بودی ! "
آنا از جواب رک و بی پرده ی گیسو رنگ عوض کرد . او چش شده بود ؟! او که اهل زدن این حرف ها نبود .
بلند شد کیفش را برداشت و به سمت در رفت و پر حرص گفت :
" من پایین منتظرتم ، جمشید گفته وسایلتو جمع کنی بیای اونجا ، زود باش من حوصله ی منتظر موندن ندارم . "
به پایین رفتن او از پله ها خیره شد ، چشم از آن نقطه گرفت و برخاست ، به سمت تک اتاق خانه رفت و تمام لوازمش را داخل کوله ای مشکی رنگ جا کرد .
ساپورتی مشکی رنگ به همراه مانتوی کوتاه مشکی رنگی بوشید و شالش را روی سرش کشید .
گاز و آب را بست تمامی برق خانه را از فیوز قطع کرد .
هیچ معلوم نبود کی میتوانست به این جا برگردد ، کسی چه می دانست شاید هم این آخرین باری بود که میتوانست روی سرامیک های سرد این خانه پا بگذارد .
در رابست و کلید را درون آن چرخاند و آن را قفل کرد . به پایین رفت و درماشین مدل بالای آنا را که او همیشه آرزویش را داشت را باز کرد و درون صندلی های نرمش جاگیر شد .
سر به سمت صندلی راننده برگرداند که چشمش به آنایی افتاد که با صورتی سرخ و ملتهب گوشی را در دست میفشرد و چشمانش را محکم بسته بود و لب های ماتیک خورده اش را گاز میگرفت .
بی هیچ حرفی حرکت کردند و ساعتی بعد جلوی خانه ای ویلایی در یکی از خلوت ترین کوچه های ولنجک توقف کردند.
آنا پیاده شد و سوییچ را به طرف مرد نگهبان پرت کرد تا ماشین را پارک کند .
پوزخندی زد ، حالا میفهمید که در مورد مظلومیت آنا کاملا اشتباه کرده بود ، آنا اگر پایش میرسید از همه ی آن جانوران رذل ترو کثیف تر می شد .
به تصمیم عاقلانه ی خود لبخندی محو زد . خوب کرده بود که پای آنا را هم وسط کشیده بود .
صدای پر حرص و عصبی آنا حواسش را جمع کرد :
" به چی میخندی ؟ "
لب هایش را با زبان خیس کرد و تخس گفت :
" فکر نکنم به تو ربطی داشته باشه! "
آنا شگفت زده از جمله او عصبانی تر گفت :
" حرف دهنتو بفهم گیسو ، اگه الان زنده ای به خاطر منِ وگرنه تا الان صدبار جون کنده بودی "
نیشخندی به صورت سرخ شده ی آنا زد و کوله اش را یک وری رو شانه اش انداخت و لب زد :
" من ازت همچین چیزی خواستم ؟؟ نه . پس منتشو سرم نزار! من هیچ دینی به تو و به هیچکس ندارم ، یادت نره سر خیلی جاها من گند کاریای جناب و جمع کردم پس ساکت شو ."
آنا مبهوت از این حمله ی پیش بینی نشده بی حرف به گیسو خیره شد .

 

[*H@$TY_hk *]

به طرف در پشتی ویلا رفت تمام زیر و روی این خانه دستش بود . 5 سال در آنجا زندگی کرده بود و تمام راه درو های واو را در قلک ذهنش ذخیره کرده بود برای روز مبادا .
در راه رو به چند مرد برخورد که معلوم نبود دارند برای کدام بخت برگشته ای نقشه می کشیدند .
سیامک شگفت زده به سمت او آمد و با تمام وجود او را در آغـ*ـوش کشید :
"خودتی گیسو ؟ کجا بودی دختر ؟ فکر کردم کشتنت ! "
با دستش کمی تنه ی او را به عقب هل داد و گفت :
"بکش کنار سیا خفم کردی ،اگه اونا نکشتنم تو این کارو براشون انجام میدی . "
سیامک هل او را رها کرد و در چشمش زل زد با لحنی خوش حال و مضطرب گفت :
"خیلی خوش حالم که سالم میبینمت، خیلی نگرانت بودم گیسو ، خیلی ! "
لبخندی به ابراز احساسات پاک و برادرانه ی سیامک زد وگفت :
" منم همینطور"
واز کنار چند مرد گذشت که سنگینی نگاهشان اخمی روی صورتش بوجود آورد .
به در چوبی قهوه ای سوخته رسید دستگیره را کشید و در باز شد همزمان با باز شدن در چراغ اتاق به طور خودکار روشن شد و نمایی از رنگ سفید مقابل چشمانش ظاهر شد .
ساک را همان پایین پایش انداخت و با پا در رابست .
به تخت سفیدش رسید رو تختی اش به هم ریخته بود . ملافه را لمس کردو با خودش زمزمه کرد :
" یعنی کی اینجا خوابیده ؟ "
شانه ای بالا انداخت شاید آنا شاید هم در این مدت کسی دیگر در اینجا زندگی میکرده .
کفش هایش را د رآورد و پایین تخت انداخت . با شکم روی تخت دراز کشید و صورتش را داخل بالش نرم فرو برد .
بوی ودکای اصل در مشامش پیچید . تند بود ، آزار دهنده بود ، تیز بود و بینیش را به سوزش می انداخت ولی هرچه که بود او عاشقش بود .
اولین باری که این اتاق بوی ودکا به خودش گرفت را هیچوقت یادش نمی رفت . چشمانش را با درد بست . تمامی کائنات دست در دست هم داده بودند تا او را از پا در آورند ؛ آن عکس های لعنتی که به هر کجا رفت تا بفهمد که اصل هستند یا نه و آب پاکی را روی دستانش ریختند و گفتند :
" اصل اصل هستند "
بوی ودکا روی بالشش که الان باید حالش ازش به هم میخورد ، اما اعتراف میکرد که دلتنگش است .
اشک هایش بالش را خیس و نمناک کرد . او هیچ چیز برای از دست دادن نداشت ، هیچ چیز !
لعنت بر خاطره هایی که بهترین لحظات عمرت هستند اما تو دعا می کنی که ای کاش نبودند .
" خاطرات خیلی عجیبن !
گاهی اوقات میخندم به روزایی که گریه میکردم
و گاهی اوقات گریه میکنم به یاد روزایی که میخندیدم ...!! "
ای کاش هیچوقت وارد این بازی کثیف نمی شد . ای کاش هیچگاه عاشق یه آدم رذل نمی شد ! ای کاش هیچوقت خوانواده اش را ترک نمی کرد .
این ای کاش های لعنتی آرام آرام خونت را می مکند و جانت را میگیرند .
حالش از خودش به هم می خورد کسی جز خودش مقصر نیست ، ولی خودش هم تقصیری نداشت ، مقصر آن سرنوشت لعنتی است که معلوم نیست چه سِری است که همه ازش می نالند پس او برای چه کسی خوب نوشته؟؟برای چه تمامی نزدیکانش و عزیزانش گرفتار سرنوشت و زندگی ای شومشان شدند ؟ و حالا اوهم به همین درد دچار شده بود .
او به پایان خط رسیده بود . همیشه این را بدانید تــهــ خط جاییست که مرگ برایتان بشود یک آرزوی دست نیافتنی ! جاییست که عشق به نفرت تبدیل شود! جاییست که دیگر چشمانتان دنیا را رنگی نبیند بلکه تنها هاله ای خاکستری و تیره رنگ را بتواند تشخیص دهد .
هر وقت به این نقطه رسیدید بدانید دقیقا روی نقطه ی تــهــ خط ایستاده اید !!
اما ؛
او شاید به پایان خط رسیده بود اما هنوز خیلی به پایان این بازی مانده بود و او هم قصد نداشت این بازی را بدون پایان بگذارد .
پوزخندی دردناک زد ؛ پایان خوبی برای این بازی در نظر داشت .
او انتقام تمامی خورد شدنهایش را می گرفت ، از جمشید و تمامی کسانی که در این بازی دست داشتند !

 

[*H@$TY_hk *]

پیراهن مردانه و چهارخانه ی سیاه و قرمزش راروی تاپ تیره رنگش پوشید . موهای لختش را دم اسبی بست و آستین های بلوزش را تا روی آرنج تا زد از اینکه آسینهای بلوز روی مچش حرکت کنند بدش می آمد.
از راهرو رد شد و به سالن بزرگ رسید هرکس در گوشه ای مشغول انجام کاری بود .
آنا و آن شوهر بداخمش توی آشپزخانه ته سالن مشغول صبحانه خوردن بودند .
سیاه و چند پسرهمسن و سال خودش به فاصله 30 متر آن طرف تر داشتند در مور چیزی بحث میکردند و نظر میداند .
جمشید به همراه چند مرد و زن دورمیزی گرد پرازکاغذ و جاسیگاری جمع شده بودند و همه داشتند با دقت به دهان پسری جوان و کم سن و سال گوش میداند .
از جمشید بعید بود پسرکی با این سن را در کارهایش دخالت دهد . جریان آنا وسیاه هم فرق داشت وعلت بودنشان قابل قبول بود .
به سمت آشپزخانه راهافتاد غیرازآنا وشوهرش زنی میانسال در حال دم کردن چای بود .
پودرنسکافه را درون ماگ مخصوص خودش خالی کرد بدون توجه به زن که خیره ی او بود آب جوش را داخل ماگ ریخت و مشغول همزدن لیوان شد .
به جمشید پیپ به دست خیره شد باید ازتمامی کارهایش سردرمی آورد ؛ برای انتقام لازم داشت .
نگاه خیره ی کسی را روی صورتش حس کرد . سربرگرداند و به چشمان لبریز از نفرت شوهرآنا چشم دوخت .
ابرویش ناخوداگاه بالا پرید کمی از نسکافه اش را مزه کرد .
مرد بیخیال جویدن لقمه ی توی دهانش شد و آن را یه ضرب قورت داد و دست به سـ*ـینه و طلبکار به گیسو زل زدو گفت:
" اصلا دلیل کار جمشید و نمی فهمم ، اگه من به جاش بودم زندت نمیذاشتم . "
لبش به پوزخندی کج شد :
" فعلا که جاش نیستی و هیچ غلطی هم نمیتونی بکنی ! بعدشم به جناب عالی چه دخلی داره ؟ توحمالیتو بکن و پولتو بگیر. جوش الکیم نزن یه وقت دیدی بچت نشدا ! اونوقت دم و دستگاه جمشید بی وارث میمونه "
لبخند تمسخر آمیزی لبان صورتی رنگش را شکل داد .
رنگ صورت مردک به سرخی میزد ؛ بلند شدو به سمت در رفت .
گیسو با زهرخندی رو به مرد که درحال ترک صحنه بود گفت :
" راستی تو این چند سال ندیده بودمت ، تو کدوم گروه بودی؟ جزو دسته پاینیا ؟ "
وقتی جوابی از مرد نشنید رو به آنا کرد و سرش را تکان داد . آنا لبش را ترکرد و گفت :
" آره تو گروه پرویز اینا بوده. "
گیسو تک خندی زد باید به این مردک میفهماند که نباید سر جنگ را با گیسو شروع می کرد ! گیسو خرد کننده ی خوبی بود و اگر روی آن دنده اش می افتاد می توانست تمام وجودت را با خاک یکسان کند !
با لحنی لبریز از تمسخر گفت :
" اوهــو، از جمشید بعید بود دخترشو به یه فروشنده ی خرده فروش مواد بده. این کارش از بخشیدن منم جالب تره ! "
صورتش را برگرداند که یک دفعه تمام تنش به سرامیک سرد و یخ زمین چسبید و سنگینی غیر قابل تحمل چیزی را روی سـ*ـینه هایش حس کرد .

 

[*H@$TY_hk *]

مردک با صدایی غیر قابل کنترل و گوش خراشی فریاد کشید و همانطور که یقه ی لباس گیسو را گرفته بود و می کشید داد زد :
" خفه شـــو دختـــره ی هـ*ـر*زه ؛ هرچی باشم از توی خیانتکار بهترم!! "
از روی بدن نحیف و لاغر دخترک بلند شد و پوزخندی به چهره ی به اخم نشسته اش کرد و گفت :
" دفعه ی دیگه اندازه دهنت حرف بزن"
خواست برود که دستی مچش را محصور کرد ، دستش کشیده شد و هیکلش تکانی خورد . هنگامی که صورتش مُماس با صورت دخترک شد ، حس ذوق ذوق کردن گونه اش را در برگرفت .
مات و مبهوت دست زبرش راروی گونه دردناکش کشیبد .
" هـ*ـر*زه تویی و هفت جد و آبادتــــ ، دفعه ی دیگه اول حرفه تو دهنتو مزه مزه کن بعد بریزش بیرون چون قول نمیدم سری بد دندون سالم تو دهنت بمونــــه ! "
دست مردک را ول کرد و به سمت آنای ترسیده قدم برداشت . ابرویش را بالا پراندو گفت:
" به این شوهرت حالی کن که من کیم و چه کارایی از دستم برمیاد ، اگه میخوای سالم بمونه خوب شیرفهمش کن ."
میز غذا خوری رادور زد و بی توجه به جمعیت جلوی در پا به سالن گذاشت . همه ی افرادی که قبل از دعوا درون سالن بودند حالا کنار آشپزخانه جمع شده بودند به جز میز جمشید که حتی افراد پشت میزش هم ذره ای تکان نخورده بودند ، مثل اینکه کاغذهای روی آن میز آنقدری ارزش داشت تابه خاطریک دعوای ساده آن را رها نکنند .
از کنار میزشان می گذشت که صدای جمشید سکوت مرگ آور سالن را در هم شکست :
" گیسو بیا اینجا بشین "
به تنها صندلی خالی میز نگاه کرددرست بغـ*ـل دست جمشید قرارداشت ؛ چند ثانیه مکث کردو بعد به سمت صندلی چوبی حرکت کرد .
پاهای بلندو کشیده لش زیر میز کوچک دایرهای شکل جا نمیشدند ، جمعشان کرد و روی هم انداختشان .
جمشید با چشمان تیز بینش او را رصد کردو گفت:
" تو آشپز خونه چه خبر بود ؟ "
سرش را به سمت جمشید چرخاند . صورت جوانی داشت ؛ زیادی جوان ، آن قدر که نمی توانستی باورکنی این مرد پدر آنای 25 ساله است تنها راه فهمیدن نسبت نزدیکشان چهره هایشان بود . آنا هم از این جذابیت بهره مند بود اما حیف که حتی نصف هوش جمشید را هم نداشت !!
دست به سـ*ـینه شد از گوشه ی چشم نگاهی به آنای اخم کرده و آن مردک کرد، داشتند با هم بحث میکردند .
" داماد هارت رم کرده بود ، با چوب زدمش که دیگه هـ*ـوس جفتک اندازی نکنه ! "
چهره ی جمشید آرام آرام از تعجب به خنده تبدیل شد و قهقه ای جنون آمیز سر داد .
" عالیــــ بود! دختر تو معرکه ای! "
تمامی جمعیت درون سالن مات خنده های غیر قابل کنترل جمشید شده بودند . لبخند جمشید آرام آرام از بین رفت و به تاریخ پیوست .
بی خیال به میز خیره شده بود که داغی نفسی رادر نزدکی لاله ی گوشش حس کرد ؛ از این کارمتنفر بود برای همین هم همیشه جمشید اینگونه با او صحبت میکرد .
" منــم دل خوشی ازش ندارم ، تو جـای منــم بتـازون . "
سر جمشید عقب برگشت . دستی به گوشش کشید انگار که کثیف شده باش تمیزش کرد .
دست جمشید پشت صندلی اش قرار گرفت و شانه ی ظریفش رافشرد .
خواست در خود جمع شود ولی نتوانست .
میترسید ! با اینکه دیگر چیزی برای از دست دادن نداشت باز هم از نگاه های گاه و بیبگاه و شیطنت بار و آلوده ی این مردک میترسید! حسی بهش میگفت که جمشید فقط به دلیل راه انداختن جنگ با گیسو او را نبخشیده است .